Vorig jaar zagen we beide bands al op Dynamo Metalfest, maar vanavond staan Green Lung en Unto Others ook nog eens in een bijna uitverkochte Pandora. De Heathen Neverlands Tour combineert de laatste wapenfeiten van beide heavymetalformaties. De één met een psychedelische stonerinslag en de ander met gothic doom-invloeden. Als support nemen ze Satan’s Satyrs mee, die er op hun beurt ook een eigen, uniek geluid op nahouden. Verslaggever Ruben reisde af naar TivoliVredenburg in Utrecht om deze boeiende package te aanschouwen.
Na het bestijgen van het trappenhuis naar de bovenste zaal in dit gebouw, neem ik een plekje in in de nagenoeg uitverkochte zaal. Afgelopen zomer zag ik de co-headliners ook al op Dynamo Metalfest, maar vanavond is de sfeer toch een stuk toepasselijker voor de bands die hier vanavond spelen. Voordat het zo ver is, speelt er eerst nog een voorprogramma. Na een hiaat van vier jaar is de band Satan’s Satyrs nieuw leven ingeblazen door oprichter en frontman Clayton Burgess. De Amerikanen hebben vorig jaar hun comebackalbum After Dark uitgebracht en nu spelen ze alsof ze wat goed te maken hebben. Geen gelul, gewoon spelen. Zo zien we het graag en dat is ook het thema van deze avond. Na een lange instrumentale intro komt de band echt los. Old school heavy metal zoals het in de jaren zeventig klonk. Zo stijlen de mannen zich ook en het is dus bijna alsof de Pandora voor even een tijdcapsule is.
Duidelijke grooves en keiharde drums worden de zaal ingepompt. Nummers als Black Souls en het nieuwe Iron & Ivy laten de kwaliteiten van deze band duidelijk zien. De drummer gaat flink los op die laatste. Hij is zeker een aanwinst voor de hervormde groep. Ook het fijne gitaarwerk en de lekkere basloopjes zorgen ervoor dat dit een sterk geheel is om naar te luisteren. De vocalen staan wat laag in de mix, maar de instrumenten blijven op zichzelf overeind. Dit is een fijne binnenkomer op deze avond.
Ik blijf vraagtekens zetten bij het plaatsen van Unto Others in het goth genre. Naast de teksten en het monotone stemgeluid van de frontman is alleen de gitarist gehuld in het zwart en lijkt de rest van de band eerder in een thrashgroep thuis te horen. Dat is ook wel te horen in het instrumentale geluid. Dit is nog minder goth dan Type O Negative op het laatst was, maar er zit nog steeds sterke muziek onder.
De heren starten met de eerste twee nummers van het vorig jaar uitgekomen album Never, Neverland. Vreemde actie om tijdens de melancholische leadsingle Butterfly met vuisten te gooien, maar je wil toch dat het publiek direct mee doet. Dat mogen ze echter ook wel wat vaker doen, want na een half uur zonder verdere interactie wordt de muziek door het monotone stemgeluid van de zanger wel een erg lange zit. De muzikale variatie onder de eentonige zang is niet genoeg om de aandacht er zo lang bij te houden. Momma Likes the Doors Closed is nog een echt vuig thrashnummer met blastbeats en knappe solo’s, maar de daarop volgende nummers hebben allemaal een deprimerend thema en ondanks dat het technisch allemaal goed in elkaar zit, schreeuwt mijn lijf om wat energie en vrolijkheid.
Bij Raigeki en Why doen ze dat ook nog niet. Ik zou zeggen: bouw misschien een break in waarin we kunnen meeklappen, -zingen, of -zwaaien, want met achttien van deze nummers is dit wel een heel lang uurtje. Pas bij Time Goes On gebeurt er wat in de zaal. De muziek leent er zich totaal niet voor, maar de kleine verschuiving naar wat zwaardere tonen wordt door het publiek aangegrepen om een moshpit in te zetten. De mensen willen ook onder deze bedrukkende sfeer uit en doen het dan maar zelf. Ik geef ze geen ongelijk.
De band lijkt het ook te beseffen en vraagt eindelijk of er meegeklapt kan worden bij het nummer Flatline. De tekst van dit lied leent zich ook uitstekend om keihard mee te brullen, maar dat gaat de band nog wat te ver. Hun cover van Pet Sematary van Ramones gaat er bij het publiek, dat ondertussen grotendeels op eigen kracht wat los is gekomen, ook goed in.
De laatste twee nummer van de set zijn van het Mana album uit 2019. De hit van die plaat, Give Me To The Night, is als eerste aan de beurt en het publiek deint er vrolijk op mee. Het is Unto Others toch nog gelukt om de show af te sluiten met een vrolijke stemming. Het laatste nummer van de avond is Dragon, Why Do You Cry? Vreemde keuze om mee af te sluiten, maar het geeft de band wel wat ruimte voor de bandintro’s en er wordt eindelijk aan het publiek gevraagd wat van hun keelgeluid te laten horen. Als ze dat nou tussendoor hadden gedaan, was dit een boeiende set geweest. Vanavond zijn ze sterk gefinisht, maar daar hadden ze wel een lange aanloop voor nodig.
Om het maar direct over een hele andere boeg te gooien, mag Green Lung hier afsluiten. Waar we net een uur aan donkere tonen hebben moeten doorstaan, speelt deze Britse band aan een hoog tempo en met een nog hoger energiegehalte. Dit was een prima band om in de vroege middagzon te zien op een festival, maar op de donkere zolder van de Pandora wordt ook een prima sfeer neergezet. Dezelfde houten monsterkop is weer van de partij, maar nu zie je de ogen ook echt oplichten en staat het ding op een lift die het gevaarte boven de band uit tilt. Daar staat het vervolgens de hele set precair te wiebelen alsof elke trap op de kickdrum ervoor kan zorgen dat het omvalt. Hoe tof zou het zijn als de mond ook nog eens open kon en er groen verlichte rook uit kwam?
Dat is een zorg voor later, want de band eist voor zichzelf al genoeg aandacht op. Het voordeel van een frontman die zich alleen op de zang hoeft te concentreren is dat hij alle mogelijkheid heeft om over het podium te springen en het publiek erbij te betrekken. En dat doet Tom Killingback dan ook veelvuldig.
Woodland Rites en Mountain Throne openen de set en die zetten het psychedelische stonergeluid stevig neer. Dat heerlijke Hammondorgel dat de ondertoon voert en het fantastische gitaarwerk vormen een uniek geluid waar ik erg goed op ga. Wat een verschil met de eerdere bands. De energie in de zaal is ineens voelbaar en de muziek is van begin tot eind van topklasse. Nummers over heidense rituelen en tot de verbeelding sprekende stenen bouwwerken uit lang vergeten perioden van de mensheid raken bij deze redacteur een gevoelige snaar. De band zal het hebben over Stonehenge, maar als je tussen de hunebedden bent opgegroeid is het niet moeilijk de teksten daarop te projecteren. Dit is muziek voelen op een manier die je maar zelden voorbij ziet komen. En het publiek geniet er net zo veel van.
The Forest Church laat de zaal helemaal los gaan en de Hammond solo maakt het geheel af. Maxine is voor de heksen in de zaal, wat tot een kleine moshpit lijdt van dames die hun identiteit maar wat graag bevestigd zien. Het is een wervelende show die bewijst dat Green Lung niet alleen op een festival een publiek kan vermaken.
Graveyard Sun wordt aangekondigd als laatste nummer, maar er is nog een half uur te gaan. Op de toegift hoeven we niet eens te wachten; de heren zijn het podium nog niet af of The Harrowing wordt ingezet. Hiervoor stapt de frontman het publiek in om ons nog maar even extra op te zwepen. Met Old Gods Never Die en Let the Devil In kunnen de aanwezigen nog een keer meeschreeuwen en ook hier komt alles samen in zowel instrumenten als publieksinteractie.
Met One For Sorrow is het dan toch echt klaar en zakt de monsterkop weer naar beneden. Wat een live-act. Als je de mogelijkheid een keer krijgt, raad ik je zeker aan om ze eens mee te maken. Dit slaat een brug tussen genres en overklast veel van wat je tot nu toe hebt gezien.
Daar hoef je niet lang voor te wachten trouwens, want zowel Green Lung als Unto Others zijn aangekondigd voor de Belgische festivals Graspop en Alcatraz. Doe jezelf een lol en gaat dat zien! Lol hebben de bezoekers van de Pandora vanavond in ieder geval wel gehad.
Setlist:
Satan’s Satyrs
- Thumper’s Theme
- Full Moon and Empty Veins
- Pulp Star
- Black Souls
- Quick Quiet Raid
- Iron & Ivy
- Two Hands
- Show Me Your Skull
- Alucard
Unto Others
- Butterfly
- Momma Likes the Door Closed
- Nightfall
- Fame
- Jackie
- Double Negative
- Suicide Today
- Raigeki
- Why
- It Doesn’t Really Matter
- Can You Hear the Rain
- Heroin
- When Will God’s Work Be Done
- Time Goes On
- Flatline
- Pet Sematary (Ramones Cover)
- Give Me to the Night
- Dragon, Why Do You Cry?
Green Lung
- Wooland Rites
- Mountain Throne
- Templar Dawn
- The Ancient Ways
- Song of the Stones
- The Forest Church
- Hunters in the Sky
- Maxine
- Graveyard Sun
- The Harrowing
- Old Gods
- Let the Devil In
- One for Sorrow
Datum en locatie
23 februari 2025, TivoliVredenburg, Utrecht
Links: