Das Ich + NG-Pro, Effenaar, 14 oktober 2004
Op donderdag 14 oktober haastte ik me vanuit mijn werk in de richting
van Eindhoven om in de Effenaar het optreden van de gothic electro-band
Das Ich te mogen aanschouwen. Het Duitse Das Ich dat met hun dubbele
release Lava (lees hier de recensie) weer hoge ogen scoorde had
hopelijke een fijn optreden voor ons in petto, maar zo ver was het nog
niet.
Allereerst maakte de Nederlandse formatie NG-Pro haar opwachting. Tot
op dat moment was ik onbekend met hun werk, maar direct vanaf de opening
werd ik geboeid door de enorme diversiteit en kracht van de muziek. Van
stevige electro verrijkt met een electrische gitaar via industrial naar
een futurepop-achtige omarming van trance.. ondanks de ietswat magere
podiumpresentatie wisten de beide heren hun uiterst dansbare muziek met
titels als Winter, Amy en Welt zeer goed weg te
zetten en tijdens hun afsluiter met het nummer Slowburn stond ik
aan de stand om hun album, Neo Omega te kopen.
Na een korte pauze, waarbij opviel dat het nog vrij rustig was in
de Effenaar, iets wat ongetwijfeld door de stakende spoorwegen
veroorzaakt werd, konden Stefan Ackermann en de zijnen het podium
betreden en van start te gaan met de klassieker Kain und Abel.
Het podium zelf was verrijkt met een vrij aparte stellage, die in de
verte iets van een grote spin weg had en waarbij de twee toetsenisten
hun apparatuur in de verrijdbare voorpoten terug konden vinden.
Deze mogelijkheid tot bewegen blijkt uitstekend om het statische effect,
dat electro bands snel hebben, te doorbreken en de toetsenisten rennen
vol enthousiasme van voor naar achter op de maat van de muziek, die
op een hoge kwaliteit door de zaal heen dendert. De stem van voorman
Stefan Ackermann komt goed over en zit perfect in de mix… en dan
zijn uiterlijk: met alleen een broek aan en onder de schmink ziet het
iele mannetje er uit als een rode Gollum die over het podium vliegt,
rent, stuitert en dit alles onder het maken van rare, stuiptrekkende
bewegingen.. in één woord: prachtig!
Voor mijn gevoel is deze show veel en veel te snel afgelopen. Onder
een oorverdovend applaus – iets dat vrij typisch is voor een schaars
gevulde zaal – komt de band nog een keer terug uiteraard, maar als de
laatste klanken van Gottes Tod wegsterven is het helaas echt
over. Resten de goeie herinneringen, een sterke CD en de wetenschap
dat de Effenaar ook voor het gothic luisterende Nederland goed haar
best blijft doen.
Klik hier voor meer foto’s
Meer informatie: