12 november 2006, 013 – Tilburg
Het Cradle of Filth circus streek weer neer in Nederland. Het podium van het 013 was dan ook versierd met attributen die net zo goed in de Efteling hadden kunnen staan. Het is heel goed mogelijk dat de band de twee kale bomen die het podium sierden uit het pretpark heeft meegenomen. Kaatsheuvel ligt immers praktisch naast Tilburg. Als voorprogramma hadden ze de Deathstars uitgenodigd en daar zullen heel wat mensen blij mee zijn geweest want die konden nu twee vliegen in één klap slaan want laatst genoemde band zou eerst op dezelfde avond in De Baroeg spelen.
Deathstars
Iets over achten begon het Zweedse Deathstars aan haar optreden. Twee van de leden van deze band speelden eerder in Dissection, maar daar is niks van terug te horen. Het onder de make-up zittende vijftal kwam op mij over als een mengelmoes van Marilyn Manson en HIM met een frontman die hier en daar wat Iggy Pop trekjes heeft. Onlangs bracht de band een nieuw album uit getiteld Termination Bliss, daarvan kwamen onder andere Play God en Blitzkrieg de speakers uitknallen. Waarbij zanger Whiplasher een boa om zijn nek drapeerde. Van het eerste album viel vooral het nummer Synthetic Generation erg in de smaak. Dat overigens werd ingeluid met de woorden ‘When I see you standing there. Will you grow up like me or will you be a Synthetic Generation‘.
De zanger hield interactie met het publiek tussen de nummers door en ook tijdens de nummers wist hij door zijn ietwat extravagante uitstraling de ogen op hem gericht te houden en dat leidde tot grappige taferelen. Ondanks dat ondergetekende totaal geen liefhebber is van deze band was ik toch erg onder de indruk van het optreden. De band heeft haar huiswerk goed gedaan. De muziek was strak, de act was goed en ze kwamen over als één geheel.
Cradle Of Filth
Na een erg lange ombouwpauze verscheen Cradle Of Filth op de bühne. Dirge Inferno was het eerste nummer dat ze ten gehore brachten. Opvallend was dat er vanaf seconde één een grote pit ontstond. Tijdens dat nummer was het geluid nog niet al te best, maar dat werd snel beter. Er werden maar liefst zeven nummers van het nieuwe album Thornography gespeeld. Natuurlijk werden de andere albums niet over geslagen en konden we genieten van klassiekers als The Forest Whispers My Name , Ebony Dressed For Sunset en Dusk And Her Embrace. Van Midian werd Her Ghost In The Fog gespeeld. Ook de Heaven 17 cover Temptation ontbrak niet en werd terecht aangekondigd met de woorden ‘And now for something completely different’, want dat is ook wel even iets anders. De quote van Dani bracht menig Monthy Python liefhebber uit de zaal in beroering.
De band had haar grote show voor een keertje thuisgelaten, een lichte teleurstelling voor het oog. Wel een filmdoek op de achtergrond waar één en ander op te zien was. Verder werd dit gemis ruimschoots gecompenseerd omdat de band een erg sterk optreden neerzette. Ze waren enthousiast en vooral Dani rende druk over het podium heen en weer. Maar de held van de avond was toch wel Martin, de nieuwe drummer van de band wiens achternaam niet bij ons bekend is. Door middel van zijn vurige spel speelde de band erg strak. Ondanks dat ik ze vorige keer in Paradiso beter vond spelen, zette de band een zeer behoorlijk optreden neer. De bezetting is voor de helft gewijzigd vergeleken met de vorige tournee, en toch staat de band er als een eenheid. Hulde daarvoor!
Dani was erg goed bij stem alleen zijn hoge uithalen waren niet altijd goed te horen. Zijn grunt- en spreekstem donderde echter goed uit de boxen. Tussen de nummers door kon er nog een grapje bij de man af. De beste man had een dienstmededeling dat alle verdovende middelen verboden waren en dat ze richting het podium gegooid moesten worden zodat de band ze kon consumeren. Hmm… hoorde ik die grap ook niet in Paradiso? Helaas was zangeres Sarah Jezebel Deva minder goed bij stem. Zij heeft vals zingen tot een persoonlijke kunst verheven. Ik snap niet dat de band daar niet eens wat aan doet. Het publiek leek hier verder niet mee te zitten. Ze was overigens wel opvallend goed bij stem tijdens de cover en misschien ligt die toonhoogte haar wel veel beter? Persoonlijk hoogtepunt was, ondanks dat Dani goed bij stem was, het instrumentale Rise Of The Pentagram. Na Satyrias verliet de band het podium, om daarna nog terug te komen voor de gebruikelijke toegift. Gilded Cunt en werd de avond besloten met From The Cradle To The Enslave
Links: