Max en Iggor Cavalera, ooit de oprichters van Sepultura, raakten in 2016 en 2017 een gevoelige snaar bij volwassen metalheads die hun jeugd nog wel eens wilden herbeleven en massaal toestroomden toen het album Roots avond aan avond integraal werd opgevoerd. Niet zo vreemd dus dat de broers na het laatste concert in de platenkast doken om te kijken waarmee het succes kon worden verlengd. Dat werd een terugblik op de machtige albums Beneath the Remains en Arise. Pakjesavond of niet, het concert van de mannen in Doornroosje in Nijmegen was daarmee al snel uitverkocht.
Uw recensent had min of meer gezworen na de afgang van de gebroeders in 013 in 2016 nooit meer een concert van Max Cavalera bij te wonen, maar kon de levende herinnering aan Beneath the Remains en Arise niet weerstaan. En dus pakte hij de trein naar Nijmegen. Voordat de geschiedenis weer levend werd, was daar eerst Healing Magic. Hoe komt een band die krap een jaar actief is, nog geen duizend likes op Facebook heeft en nog geen plaat heeft uitgebracht in het voorprogramma van toch wel muzikanten van enige statuur te staan? De band blijkt afkomstig uit Arizona. Dat verklaart al meer: die Amerikaanse staat is al jaren de thuisbasis van Max Cavalera. De naam van de zanger/bassist verklapt uiteindelijk alles: Igor A. Cavalera, ooit nog met zijn ongeboren hartslag te horen op een plaat van zijn vader Max en oom Iggor. En zo staan er vanavond plots drie Cavalera’s op het podium.
Deze jonge Cavalera klinkt als zijn pa, maar dan iets ieler. Nog steeds wel veel te agressief voor de muziek die deze band maakt: dikke heavy metal uit de oude doos met een experimenteel randje. Vooral een jammend randje, want Healing Magic klinkt alsof drie jongens lekker wat proberen in de oefenruimte waarbij de zanger af en toe voor de lol wat grunt. Het levert een veel te lang optreden met nummers zonders kop en staart op en een uiterst beschaafd applaus van de zaal.
Alsof de gehoororganen nog niet genoeg geteisterd zijn door Healing Magic, worden ze tijdens het te lang wachten op het hoofdprogramma ook nog eens gekweld door helse muziek die van het podium klinkt. Eerst obscuur klinkende reggae, later terroriserende housebeats. Juist als de eerste fluitconcerten ontstaan, klinken de eerste tonen van Beneath the Remains en barst er een pit los die de rest van de avond niet meer tot stilstand zal komen. Tijdens Inner Self zijn alle ergernissen van het begin van de avond vergeten. Max & Iggor Cavelara Return Beneath Arise is los.
Ja, Max Cavalera – gekleed in een jack met Immortal-backpatch – is nog steeds een wandelend tonnetje, maar is veel actiever dan destijds in 013 en weet een fraaie wisselwerking met het publiek te bewerkstelligen. Het publiek dat hele delen van nummers gewoon overneemt. De Max en Iggor Cavalera Band (de namen van de gebroeders staan op de backdrop gestileerd naar het Morbid Visions/Schizophrenia-tijdperk van Sepultura) speelt vanavond strak en houdt de nummers op de juiste snelheid. Max was al nooit een begenadigd gitarist, maar speelt nu helemaal complete stukken voor spek en bonen. Gelukkig is daar nog immer zijn trouwe steun en toeverlaat Marc Rizzo (Soulfly, Cavalera Conspiracy) die wel weet hoe hij snaren moet beroeren. Iggor Cavalera is nog steeds een beest van een drummer: een genot om naar te kijken.
Mass Hypnosis en Primitive Future worden als oude vrienden onthaalt, maar na zes nummers is het Beneath the Remains-deel van de avond voorbij. Arise, met dat intro dat nog steeds voor kippenvel zorgt, trapt deel twee van de set af en wordt fel uitgevoerd. Dead Embryonic Cells komt langs en er volgt een ronkende versie van Desperate Cry dat ook nog eens wordt voorzien van ronkend drumwerk. Altered State krijgt een lang uitgesponnen versie waarbij op een gegeven moment alle zaallichten worden gedimd en de band onder het schijnsel van tientallen telefoons een stukje van Black Sabbath’s War Pigs laat horen. Infected Voice sluit als zesde nummer deel twee van de set af.
Net als de vorige keer komt Motörheads Orgasmatron langs, maar nu is het een logischere keuze: Sepultura nam het ten tijde van Arise al op. Het is dat de mensen van Doornroosje extra spijkers in het dak hebben geslagen, anders was het er van puur enthousiasme van zowel band als publiek vanaf geblazen. Troops of Doom en Refuse/Resist gelden als extra kersen op de taart en Roots Bloody Roots blijft een monsterlijk goed en pakkend nummer. Het had een perfecte afsluiter van een prima concert kunnen zijn, maar de band jamt nog wat langs Beneath the Remains, Arise en Dead Embryonic Cells. Inderdaad, nummers die we allemaal al volledig hadden gehoord. Het maakt ook niet uit, de trip down memory lane kan vanavond niet lang genoeg duren. Vindt ook Max, die afsluit met treffende woorden: ‘The real Sepultura is right here’. En zo is het. Houdt u ondertussen goed in de gaten wanneer Max and Iggor Cavalera Return to Chaos A.D. wordt aangekondigd, want er zit vast nog meer in dit vat.
Foto’s:
Koen de Gussem (Visual Violence en/and Instagram)
Datum en locatie:
5 december 2019, Doornroosje, Nijmegen
Link: