Camel, 25 oktober 2013
De Oosterpoort, Groningen
In de jaren ’80 kind aan huis in de Groningse Oosterpoort, maar anno 2013 is het een klein wonder dat Camel sowieso weer op de planken staat. Bandleider Andrew Latimer overwon de strijd tegen kanker en speelt met zijn band tijdens een mini-tour door Europa het uit 1975 stammende Music Inspired By The Snow Goose integraal. Zware Metalen was er bij.
Eén van mijn favoriete scènes van Jiskefet is die waarin de heren zich voordoen als drie uitgezakte vijftigers die in een oude Snoek op pelgrimage gaan naar Parijs om sporen van hun muzikale helden te vinden. Wat volgt is een aflevering waarin voornamelijk langs elkaar heen wordt gepraat en er bij het eerste de beste tankstation al moet worden gestopt voor een schone onderbroek wegens een te overmatige koffieconsumptie. Het was dit beeld dat de uitverkochte Oosterpoort in Groningen bij mij opriep toen ik een (zit)plekje zocht in de grote zaal. Om mij heen voornamelijk vijftig plussers die vrouw, nieuwe vrouw dan wel kind meenamen naar hun muzikale geschiedenis en voorafgaand aan het optreden trachtten uit te leggen wat er zo bijzonder is aan Camel en andere vergelijkbare acts die men in het verleden meerder malen had aanschouwd. En nee, zo wordt het tegenwoordig niet meer gemaakt, maar wat was het toch goed om Andrew Latimer en band nogmaals aan het werk te zien.
Geen voorprogramma vanavond, al heb ik mij prima vermaakt met de babbels om mij heen over hoe het vroeger allemaal wel niet was. “An evening with … ” dus. Voor het eerst in een dikke dertig jaar speelt Camel één van zijn muzikale hoogtepunten uit de jaren ’70, Music Inspired By The Snow Goose integraal. Naast bandleider Latimer bestaat de band uit oudgediende Collin Bass, die heel toepasselijk de bas ter hand neemt en ook van enkele nummers de vocalen voor zijn rekening neemt. Twee toetsenisten en drummer Dennis Clement (die ook bewijst prima op de basgitaar uit de voeten te kunnen) completeren het gezelschap. Het is voor mij de eerste maal dat ik de band zie optreden en ik ben direct onder de indruk van de enorme dosis gevoel die Latimer met name in zijn gitaarspel legt. Oké, hij speelt ook een aardig stukje dwarsfluit en hij is redelijk bij stem, maar de manier waarop hij opgaat in zijn gitaarspel springt er uit. Het instrumentale werkstuk dat Music Inspired By The Snow Goose is, is dan ook voorbij voor je er erg in hebt en na een ruime drie kwartier is het pauze.
Na de pauze brengt de band een kleine anderhalf uur klassiekers waarbij de nadruk ligt op de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw. Song Within A Song, Never Let Go zijn dan wel weer krakers uit de jaren ’70. Maar ook “recenter” werk van A Nod And A Wink en Harbour Of Tears komt voorbij, waarbij ik het door Bass voorgedragen Fox Hill wat misplaatst vind overkomen. Wanneer de koek op lijkt komt de band nog eenmaal terug om mijn favoriete album van Camel, Mirage, eer aan te doen via Lady Fantasy.
Voorzien van een prima geluid (drums stonden wel een tikkie hard), een bijzonder smakelijke setlist en een uitmuntend spelende band heb ik, en ongetwijfeld velen met mij, een muzikale topavond gehad in Groningen.
Setlist Camel
- Music Inspired By The Snow Goose (integraal)
- Never Let Go
- Song Within A Song
- Airborn
- Echoes
- The Hour Candle
- Tell Me
- Wait
- Watching The Bobbins
- Fox Hill
- For Today
- Lady Fantasy
Fotografie: Gijs de Boer
Links