De liefhebbers hebben vanavond al maanden op de kalender staan en zakken in groten getale af naar de Baroeg. Zelden is er zo’n weerzinwekkend goede combinatie samengekomen om op tour te gaan, laat staan dat de bands in kwestie onze contreien aandoen. De Lage Landen bukken voorover en geven toegang aan de Abhorrent Desecration Tour, waarbij een hoofdrol is weggelegd voor Black Witchery. Niet dat het geven van toegang enig verschil maakt: die toegang was anders met bruut geweld gemaakt, even bruut als de ontheiliging die we vanavond in de Rotterdamse regio mogen aanschouwen.
De aftrap is voor Nyogthaeblisz, wat niet zo verwonderlijk is, aangezien bassist Alal’Xhaasztur binnen Black Witchery de zessnarige verdoemenis van de twee jaar geleden overleden Tregenda heeft overgenomen. Nyogthaeblisz gooit het over een meer traditionele manier, met black die toch minder impact maakt dan gehoopt. De geluiden dat dit primitief beuken is, laat ik links liggen, want het feit dat er in extreem lage stemming wordt gespeeld, maakt nog niet dat er daadwerkelijk een barbaarse atmosfeer van de muziek uitgaat. Toch bezit de band echt wel een charme, met name tot stand gebracht door de licht occulte podiumpresentatie, in combinatie met de ongoddelijke geluiden die ogenschijnlijk opborrelen uit de krochten van de Baroeg. Een prima band om mee te openen, zeker voor het half uur dat het optreden duurt.
Voor mij persoonlijk was het vanaf seconde één een zekerheid dat ik zou gaan. Eén van de twee redenen die ik daar voor had, was de aanwezigheid van Possession tijdens deze tour. En hier staan we dan. De Belgische band heeft tot nu toe altijd een mythische status weten te behouden, althans, voor mij dan. Possession is één van de weinige bands die me nog de stuipen op het lijf weet te jagen, en dat zit hem dan met name in het doeltreffende gebruik van de samples, alsook de kwaliteit van die genoemde samples. Zo begint ook het optreden vanavond: de introductie van het meer dan indrukwekkende album Exorkizein schalt uit de speakers en met het uitsterven van het getergde gegil, vatten de eerste klanken van Sacerdotium aan.
Possession komt op gang en laat het publiek gedurende de komende drie kwartier niet meer los. Natuurlijk komt er volop werk van Exorkizein voorbij, en terecht. De heren hebben een van de beste deathmetalplaten van het jaar ten gehore gebracht en plukken daar nu live de vruchten van, om het publiek er vervolgens in te laten delen. Even heb ik de angst dat de band het beeld dat op plaat wordt opgewekt teniet gaat doen, zoals bij zo veel bands het geval is, maar gelukkig is daar geen sprake van: de ongebreidelde agressie blijkt de naargeestige atmosfeer van het album te evenaren. Een indrukwekkend optreden, met een zompig geluid, dat ons laat voelen hoe het is om langzaam in een inktzwart gat weg te kwijnen.
Aan Black Witchery de taak om dit te overtreffen, iets wat, gezien het verleden van de band, wel zou moeten lukken. De aanpak verschilt echter behoorlijk. Black Witchery komt onder luid gejuich het podium op, geeft niet of nauwelijks acht, telt af en begint met rammen. Meer valt er, oppervlakkig gezien, eigenlijk niet te zeggen over het optreden van de band. Er komt welgeteld één afwisseling voor in het optreden, maar aangezien het publiek dusdanig van slag raakt, pakt de band na twintig seconden weer hetzelfde tempo als voor die korte omslag op.
Uiteraard brengt de band onderhuids enorme schade toe, want de atmosfeer die de avond overheerst na aanvang van deze allesvernietigende set, zal lang na blijven gonzen. Als Blasphemy heer en meester is in dit uiterst nauw uitgekiende genre, dan is Black Witchery met grote zekerheid de troonopvolger, want het geweld dat de band de toehoorders weet aan te doen, is zonder twijfel van uitzonderlijk niveau. Zo’n twintig minuten voor de eindtijd kapt de band het optreden af, want intensiteit is koning en als het absolute nulpunt behaald is, haalt het niet uit om het publiek verder murw te slaan.
Na deze afstompende ervaring rust de toeschouwers niet anders dan naar huis terug te keren en dan toch maar de zonden te overdenken. Black Witchery biedt de mogelijkheid een glimp op te vangen van zwarte verdoemenis, om daar zelf vervolgens een passende soundtrack onder te breien. Het is jammer dat er maar zelden zo’n uitmuntende package voorbij komt, maar gelukkig is het in ieder geval dit keer gelukt om een blijvende impressie achter te laten.
Links: