Als er één band is die zich de afgelopen jaren heeft bewezen als een consistente, onverwoestbare waarde in ons regionale deathmetallandschap, dan is het wel Possession. Het is veilig om vast te stellen dat in onze regio weinig bands deze mate van kwaadaardigheid tentoonstellen, laat staan dat de kwaliteit van de muziek ook dermate hoog is dat de heren zich kunnen meten met de groten uit het genre. Want dat is waar dit over gaat: Possession kerft hier een gapende wond in het genre en snijdt daarmee effectief alle posers en trendvolgers weg, waarbij wordt teruggegrepen naar het gevoel zoals dat in den beginne heerste. De positionering van een band die laat zien hoe de insteek in dit genre dient te zijn, door middel van één van de beste albums die we dit jaar gaan horen.
Het is een geluk voor de luisteraar dat Possession een vaste oefenruimte heeft kunnen vinden, want de schijnbaar gevonden continuïteit heeft de band geen verkeerd gedaan. De uitstekende werken die tot nu toe zijn uitgebracht, vallen in het niet bij de kwaliteit en brute effectiviteit die hier worden opgediend. De riffs zijn zó onmogelijk old school, dat de sfeer grenst aan de standaard (bijna dus, want die standaard is door nagenoeg niemand gehaald) die door Hellhammer en Celtic Frost gezet werd, ware het niet dat het maniakale, diabolische karakter van het geheel een eigen gezicht geeft aan Possession. Om een indruk en (tegelijk) volledig begrip van de sfeer te krijgen, hoeft men niet verder te kijken dan het uitzonderlijk briljante artwork, waarbij men zich enkel de martelingen die gaande zijn in de blasfemische krochten van de kerk hoeft in te beelden.
Een ijzersterk punt in de muziek van Possession is het integrale gebruik van samples. Ook hier weer, waar – in lijn met EP Anneliese – een exorcisme wordt gebruikt als introductie naar het album, en het aanhoren van het verwrongen gegil leidt tot een onophoudelijke stroom rillingen over de ruggengraat. De toon wordt uiterst effectief gezet, waardoor een onbehagelijk gevoel van sluimerende, menselijke kwaadaardigheid een onuitwisbare indruk achterlaat als Exorkizein is afgelopen.
Als zelfrespecterende undergroundliefhebber mag dit onwaarschijnlijke album van Possession niet gemist worden. Zonder twijfel dat dit jaarlijstmateriaal is, maar om het intense karakter van Exorkizein te benadrukken, wil ik toch onderstrepen dat dit een werk is dat van begin tot eind beluisterd dient te worden. Afgezonderd. In een schimmelige kelder. Met een geit op schoot. Zonder grappen: doen.
Score:
90/100
Label:
Iron Bonehead Productions/Invictus Productions, 2017
Tracklisting:
- Intro
- Sacerdotium
- Infestation – Manifestation
- Beast of Prey
- In Vain
- Take the Oath
- Preacher’s Death
Line-up:
- V. Viriakh – Vocalen
- Pz. Kpfw – Drums
- I. Dveikus – Gitaar
- S. Iblis – Bas
Links: