Behemoth, Krisiun, Ragnarok, Incantation – Vera Groningen 23/10/2004
Aan de line-up kon het in ieder geval niet liggen. Voor ieder wat wils deze avond (tenminste voor mensen met niet al te gevoelige oortjes) met vier behoorlijk verschillende extreme bands uit vier verschillende landen (Polen, Brazilië, Noorwegen en de VS). Namens ZM mocht ik bij dit feestje aanwezig zijn en dus begaf ik mij richting Groningen, waar ik na de nodige parkeerproblemen gelukkig toch nog op tijd bij Vera aankwam om de eerste band te aanschouwen.
Deze eerste band was in dit geval het Amerikaanse Incantation, die ik nog wel kende van verzamelingetjes van begin jaren 90, maar hier nog nooit materiaal van heb aangeschaft. Laaggestemde gitaren en een diepe grunt zorgen voor een half uur lang logge death metal, waarbij hier en daar een blastbeat en ook bijna doomy passages de revue passeren. Invaldrummer Ilmar Uibo (drummer Kyle Severn moest vanwege familie-omstandigheden afhaken) bracht het er overigens prima vanaf. Het publiek stroomde tijdens dit optreden langzaam toe en de respons was matig, wat voor lichte irritaties bij zanger/gitarist John McEntee leek te zorgen. De band kwam weinig overtuigend over en het leek alsof ze er niet zoveel zin in hadden deze avond. De band was dan ook snel verdwenen na het onaangekondigde laatste nummer. Op de muziek en het spel was verder weinig aan te merken.
Ragnarok had er wat meer zin in. Muzikaal het tegenovergestelde van Incantation, want Ragnarok speelt namelijk pure black metal dat vooral op blastsnelheid voortraast. Dit wordt aangevuld met de ijzig schelle krijs van Taake frontman Høst, die een echte blikvanger op het podium blijkt. Drummer Jontho hield alles goed strak, hoewel hij tot twee of drie keer toe behoorlijk in de fout ging bij een tempo-overgang. De meeste nummers waren afkomstig van de albums In Nomine Sathanas, Diabolical Age en het vrij recente Blackdoor Miracle, maar zelfs aan de Pagan Land demo uit 1994 werd gedacht. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een black metal band live aan het werk heb gezien, maar ik ben door Ragnarok in ieder geval overtuigd dat ik weer vaker naar zulke optredens zal gaan. Gaaf optreden!
En dan was het de beurt aan death metal stoomwals Krisiun, die ons weer ouderwets trakteerde op een pot bikkelharde, op mitrailleursnelheid doordenderende death metal van hoog niveau. Vooral de albums Works of Carnage en Conquerors of Armageddon kwamen aan bod en als slagroom op de taart had drummer Max Kolesne ook nog even een “drumsolootje” voor ons in petto. Strak, snel en overdreven goed…wat een drummer! Na een half uur Krisiun had ik het wel gehoord, maar het was weer erg tof om deze band weer aan het werk te zien. Zanger Alex Camargo toonde overigens veel respect richting publiek, want “without you guys we’re absolutely nothing!” en zo is het maar net!
Behemoth was headliner van de avond en wat mij persoonlijk betreft is dit terecht. Ooit begonnen als luguber black metal bandje speelt de band nu een behoorlijk originele vorm van black/death metal en heeft de band zich geschaard tussen de absolute top. Inclusief nieuwe bassist Orion en sessie-gitarist Seth werden de knalharde nummers over ons heen gejast. Naast bekende nummers als Decade of Therion, From the Pagan Vastlands, Pan Satyros, Antichristian Phenomenon, het schitterende Heru Ra Ha (Let There Be Might), het Morbid Angel-achtig stuwende As Above So Below en het bikkelharde Christians to the Lions (“Behold bastard son, I am the Evil One!!!“), werden ook nog een paar nummers gespeeld afkomstig van het geweldige, onlangs verschenen, nieuwe album Demigod, namelijk het titelnummer, Slaves Shall Serve en Conquer All. Frontman Nergal riep Groningen bij deze uit tot metalstad van Nederland, maar nou weet ik niet dat hij dat bij elk optreden roept natuurlijk. De toegift was ook niet mis met een uiterst geslaagde Motörhead-cover.
Het geluid was bij alle vier bands dik in orde, alhoewel misschien de drums iets zachter in de mix hadden gemogen, zodat er iets meer ruimte had moeten ontstaan voor de gitaren. Ook was het geluid bij Krisiun in het begin ietwat overstuurd, maar dat werd later gelukkig beter. Al met al een fantastische avond met een keur aan klassebands uit verschillende hoeken binnen de extreme metal. De piepende oren achteraf nam ik maar op de koop toe.