Japan antwoordde niet toen het de foto’s moest goedkeuren voor dit verslag, dus duurde het jammer genoeg wat langer voor deze review het licht zag. Dan maar zonder de live-beelden (wie weet volgen ze nog). Wie 5 november aanwezig was op de zondagavondshow in het Duitse Bochum van de meidengroep Band-Maid, afkomstig uit de hoofdstad van Japan, weet wel waarom zo’n check van het fotomateriaal belangrijk is. Enerzijds zijn Japanners altijd wel wat kritisch, anderzijds ligt het wat gevoelig bij de voorbeeldige pakjes van de dames deze avond. Een streling voor het oog, maar daarvoor ga je eigenlijk niet (enkel) naar een concert van deze band. Drie platen en enkele EP’s lang bewijzen deze meiden immers dat ze een pak kunnen musiceren en dat blijkt ook op deze show in Bochum.
Een zondagavond moet alles stipt lopen, zeker met een behoorlijk internationaal publiek. Daarom vatten de meiden ook aan om klokslag acht uur en meteen met de nieuwe single Choose Me. Een nummer dat net als enkele hits uit het verleden al geruime tijd in mijn hoofd zit en live ook verdraaid goed uit de doeken wordt gedaan. Meteen is duidelijk dat het geluid veel beter is dan tijdens de vorige tour en de vrij grote zaal ook behoorlijk gevuld staat. De aanwezigen krijgen waar voor hun geld, want meteen daarna komt Don’t You Tell ME, waar de meiden wat potten mee wisten te breken op de vorige full-length.
Het verschil met de vorige shows is duidelijk. Band-Maid staat niet meer onzeker op de planken en laat de bindteksten voor op gepaste tijdstippen. Zo rocken de meiden verder op Ramones-wijze en komen meteen drie tracks van de vorige plaat voorbij alvorens over te gaan tot het iets oudere werk. Haast een unicum, want met uitzondering van enkele bekendere live tracks als Alone, REAL EXISTENCE en afsluiter The Non-Fiction Days, staat deze meidenband eigenlijk niet stil bij het verleden. De complete nieuwe plaat rammen ze er wel door en zo krijgen we al gauw een twintigtal tracks aan topmateriaal te horen.
Het zou ook niet meer passen bij de stijl van deze meisjes om stil te staan bij het verleden. Band-Maid is anno 2017 niet meer de band van Made in Japan of zelfs van New Beginning. De punkrockschwung is eruit en dit is verdraaid ruige rock geworden met enorm technische stukjes. Het drumwerk van Akane is nog steeds even catchy, maar wat is deze dame verdraaid energiek en strak geworden in haar spel. Samen met leadgitariste Kanami weet ze hier en daar verdraaid sterke stukjes te presenteren, waaruit blijkt dat deze twee dames erg goed op mekaar ingespeeld zijn. Dit is niet zo maar wat catchy rock op een hoopje, maar een vakkundig staaltje gitaarwerk met heerlijke solo’s. Als daar dan plots nog een prima stukje basslappen bij komt van Misa, wordt het duidelijk dat deze band technisch heel sterk staat en niet alleen meer catchy songs maakt.
Zangeres Saiki Atsumi was vorig jaar een beetje hees en stond wat wankel op de planken. De bindteksten tussendoor waren vooral vermakelijk omdat het Engels zich tot twee woorden beperkte, maar dat hoofdstuk is duidelijk afgerond. Geen bindteksten meer voor deze dame, dat laat Band-Maid over aan de immervreemde Miku ‘small pigeon’ Kobato. Zonder van het podium te vallen dit keer, laat ze het publiek weer weten dat de kanji in haar familienaam kleine duif betekenen en dat de zaal enthousiast mee ‘kruppo’ moet roepen. Een spektakel dat we kennen en dat naar mijn gevoel minder begint te passen bij deze band uit Tokyo. De punkrockfase verdwijnt meer, de gimmick is er nog maar het lijkt allemaal wat professioneler, volwassen en zelfs sexy. Het publiek vermaakt zich nog steeds met het ‘moe, moe, kyun’-getier, maar eigenlijk is het schattigheidsgehalte van deze band afgenomen op een jaar tijd. Miku doet nog steeds prima back-up vocals, maar als gitariste is het duidelijk dat ze op sommige momenten maar moeilijk kan volgen met de rest van de meiden die een enorme vooruitgang blijven boeken. Er is werk aan de winkel voor de oprichtster van de band.
Dat om toch maar even een puntje van kritiek te zoeken, want niet voor niets behoort deze band tot de hedendaagse top van de Japanse meidenbands binnen de rockscene. Kawaii op een volwassen wijze, technisch verbluffend sterk en inhoudelijk verdraaid catchy. Een prachtige formule om als Japanse band de wereld te veroveren en zonder dat je een zeker Babymetal-perfectionisme of ingestudeerde pasjes voorbij ziet komen. Een rockband met een unieke gimmick die eigenlijk iedereen aan te raden is. Dit concert was de kilometers echt wel waard, volgend jaar zijn we er weer!
Datum en locatie:
5 november 2017, Zeche, Bochum
Link: