In de muziekwereld gelden er ongeschreven regels. Zo wordt een nieuwe plaat steeds ondersteund door een extensieve tournee. Ook de hardcoreveteranen van Agnostic Front kunnen niet om deze wetmatigheid heen. Het pas verschenen Get Loud! – de inmiddels twaalfde langspeler van de New Yorkers – wordt dit najaar aan een wereldwijd publiek voorgesteld. Het Europese luik van deze trektocht bracht de groep niet enkel naar Eindhoven, Londen en Lissabon, ook De Casino in Sint-Niklaas wordt met een bezoek verblijd. In het kielzog van Vinnie Stigma en kompanen, tekenden eveneens de genregenoten van The Take en This Means War in een uitverkochte concertzaal present. Zware Metalen blikt terug op deze aangename vrijdagavond.
Een oorlogsverklaring om de avond mee op gang te trappen, het moet kunnen. Het Belgisch-Nederlandse This Means War mag dan nog niet zo lang meegaan, ik zie deze skinheads al voor de tweede keer aan het werk. Dat de groep me vorig jaar als opener voor Cock Sparrer maar matig kon bekoren, wordt in Sint-Niklaas grotendeels goedgemaakt. Om klokslag half negen worden de lichten van De Casino gedoofd. Op de tonen van Savage Garden’s Truly Madly Deeply (het blijft een vreemde keuze!) betreedt het vijfkoppige gezelschap het podium. Wanneer openingsnummer Devil in Disguise wordt ingezet, is de publieke opkomst nog aan de lage kant. Recht evenredig met de kwaliteit van het gebrachte werk, neemt het toeschouwersaantal geleidelijk toe. Het nostalgische Those Were The Days, het vlot bekkende Pressure, persoonlijke favoriet Sailing Anarchy en het aan electropopgroep Oscar and the Wolf opgedragen Hang ‘Em High, komen in chronologische volgorde aan bod.
Wat This Means War laat horen, mag er zeker zijn. Toch maak ik me meermaals de bedenking dat het allemaal wat minder honingzoet mag klinken. Wat extra venijn, iets wat ik bij bands als The Last Resort of Lion’s Law wel waarneem, zou het zoveel boeiender maken. Het is wachten op Runnin’ Riot, een bewerking van wie anders dan Cock Sparrer, vooraleer de toeschouwers luidkeels aan het meebrullen slaan. Met een lang uitgesponnen versie van Why We Fight wordt na net geen half uur een punt gezet achter deze passage. De veldslag mag dan naar wens zijn verlopen, met nog twee groepen op het programma is de oorlog nog lang niet gestreden.
Wanneer ik me voor de passage van The Take richting zaal begeef, staat er mij een onaangename verrassing te wachten. De nieuwbakken groep is er niet alleen vroeger dan gepland aan begonnen, dichter dan de laatste rijen geraak ik niet. Tot overmaat van ramp, word ik omringd door een groepje praatgrage toeristen. Neen, in de sfeer zou ik niet meer raken. Dat er op muzikaal vlak niet bijzonder veel te beleven valt, verlicht mijn frustratie. Het Amerikaanse The Take – bestaande uit huidige en voormalige leden van onder andere Agnostic Front, Sick Of It All en Biohazard – brengt vanavond een complexloze mengelmoes van rock, Oi!, hardcore en punk. Begrijp me niet verkeerd, ik ben deze genres zeker genegen. Van muzikanten met dergelijke adelbrieven, verwacht ik echter iets meer dan wat me met onder andere Place the Blame, Dead to Me, People Like You of Pray for a Miracle wordt voorgeschoteld.
Verkeerd mag het dan niet klinken, echt beklijvend is het evenmin. Het van de zelfgetitelde debuutplaat afkomstige The Skins Are Out Tonight mag het geheel dan wat meer glans geven, wild word ik er nooit van. Vriendelijke jongens wel deze New Yorkers. Na afloop van de set besluit het trio om uitgebreid handen te schudden met de aanwezigen. Op de mentaliteit valt alvast niets aan te merken!
In afwachting van headliner Agnostic Front, blijkt de deejay van dienst in een gulle bui te verkeren. Zo bereiken onder andere Biohazard’s Punishment en het alom bekende Antisocial de trommelvliezen van de menigte. Terwijl percussionist Pokey Mo zich als enige groepslid zelf bekommert om het opstellen van zijn uitrusting, wordt de maximumcapaciteit van concertzaal De Casino gestaag bereikt. Het is opvallend dat een backdrop met daarop de albumhoes van The American Dream Died het podium siert. Opteren voor het net verschenen Get Loud! of deze van Victim In Pain, een album dat dit jaar vijfendertig kaarsjes uitblaast, lijkt me beter op zijn plaats. Een westernachtige intro weerklinkt waarna de muzikanten elk op hun beurt op het toneel verschijnen. De prettig gestoorde Vinnie Stigma, de enige zestigplusser met een mohawk, jut de meute reeds bij de start op. We zijn zo’n halve minuut ver wanneer de eerste stagediver zijn weg naar het podium vindt. Het gaat er fel aan toe in Sint-Niklaas: danig fel dat ik mijn plaatskeuze al snel betreur.
Terwijl de publieke uitingen van agressie onverminderd aanhouden, laten de veteranen van Agnostic Front een mix van ouder materiaal en recentere composities horen. Met maar liefst zeven nummers in de aanbieding, schiet Victim In Pain vanavond de hoofdvogel af. Your Mistake, Blind Justice, Last Warning, Power en meer: de verjaardag van deze debuutplaat gaat niet onopgemerkt voorbij. De capriolen van gitarist en tevens stichtend lid Vinnie Stigma zijn tegelijk komisch en bewonderenswaardig. De New Yorker waagt zich onder de toeschouwers en verzoekt om een circle pit. Stigma speelt gewoon door terwijl de massa gevaarlijk dicht rond hem heen beweegt. Met Pauly the Dog, het nummer lijkt wel een Iers volksdeuntje, steelt Vinnie later nogmaals de show. Ook Roger Miret verschuilt zich niet. De frontman van Cubaanse afkomst mag dan in de breedte stevig zijn uitgezet, het crowdsurfen kan hij niet laten. De zanglijnen van deze voormalige bajesklant mogen dan niet altijd zo goed door de geluidsmix komen, aan energie ontbreekt het hem niet. De hymne For My Family en het onsterfelijke Gotta Go kunnen zoals verwacht op heel wat bijval rekenen. Beide nummers zie ik niet snel uit de setlist van de groep verdwijnen. Uit het eerder deze maand verschenen Get Loud! wordt in De Casino opvallend weinig geput. Ik kan enkel I Remember en Spray Painted Walls herkennen. Voor het slotakkoord wordt beroep gedaan op een klassieker uit het repertoire van Ramones: het andermaal luid meegebrulde Blitzkrieg Bop.
Datum en locatie:
22 november 2019, De Casino, Sint-Niklaas
Links: