Ooit een grote jongen in het industrial-/blackmetallandschap, vaart Aborym tegenwoordig een geheel andere koers. Zware Metalen ging met Aboyrm in gesprek over creativiteit, de essentie van muziek, inspiratiebronnen, filosofie en sentiment. Bandbrein Fabrizio Giannese alias Malfeitor Fabban alias Fabban nam geen blad voor de mond en vertelde aan de telefoon ronduit over zijn volwassen geworden kindje.
Ik heb een positief gevoel over wat de band nu geworden is en ik heb een positief gevoel over wat we nu doen. Ik weet niet wat ik ervan moet zeggen. Ik ben nog steeds trots op wat we hebben gedaan. Ik heb niks tegen extreme muziek, maar ik voel me comfortabel met de stijl die we nu spelen. Ik ben opgegroeid als man en als muzikant. Eindelijk vond ik een getalenteerde groep mensen om mee te werken. Dit is in mijn ogen de beste periode in ons bestaan. Ik voel me niet meer comfortabel bij het oude muzikale pad. We proberen om onze eigen instincten te volgen in de muziek. Dat is voor mij en de rest van de band heel belangrijk. We zijn nu in een hele goede periode, ondanks het fucking Coronavirus. We wachten nu op het uitbrengen van ons nieuwe album. Je weet nooit wat er gaat gebeuren als je het uitbrengt. Of mensen het leuk vinden, of niet. We wachten af hoe mensen erop gaan reageren.
Om je vraag te beantwoorden: we voelen ons nu heel comfortabel met wat we nu doen. We willen hiermee verder gaan. We hebben hierin geïnvesteerd, bijvoorbeeld in nieuwe instrumenten. Dit is onze wereld nu. We leven nu als een familie in deze wereld, en dat gaat heel goed.
In de basis is de line-up nu drie jaar oud. We kennen elkaar nu dus al goed. We hebben vorig jaar de oude gitarist vervangen. Nu hebben we Tommi, die heel getalenteerd is, op de gitaar. Ik werk nu drie jaar met onze huidige drummer. Hij is niet echt nieuw.
Op Shifting.Negative had je nog een aparte keyboardspeler, maar op Hostile is dit niet meer het geval?
Ik ben degene achter de knoppen nu. Ik deed op Shifting.Negative vergelijkbare dingen. Ik ben verantwoordelijk voor het programmeren, de zang, en ik verbind alles met de synths en dergelijke. Ik werk ook veel aan modulaire synthesizers. Dat is mijn rol in de band op dit moment. Natuurlijk schrijf ik ook de muziek en de teksten. De oude keyboardspeler gaf wat problemen. Hij woonde zes uur van Rome en we wilden niet meer samen doorgaan. Het is ook beter om met minder mensen te zijn. Het is makkelijker om live shows te organiseren. Dus we willen liever met minder zijn.
Het is gedeeltelijk mijn verleden. Ik heb geen directe reden om te stoppen met black metal of extreme muziek. Wat ik niet leuk vind, zijn de mensen eromheen. De oude muziek luisteren vind ik leuk. Maar ik wil geen muziek maken voor dat publiek. Ik realiseerde me dat Aborym iets moderns moest gaan maken. Concept en thematiek zijn heel belangrijk voor mij. Ik zie dat weinig terug in extreme metal. Ik hou niet zoveel van de metalattitude. Het oproepen van demonen en duisternis aanbidden vind ik echt saai. Ik deed dat toen ik tiener was. Ik ben nu 43. Ik concentreer me op dingen die nu voor mij belangrijk zijn.
Denk er eens over na: op dit moment worden elke minuut twee mensen gewelddadig vermoord. Er zijn terroristische aanslagen in veel landen geweest. Bijvoorbeeld de schietpartij in Toulouse, Charlie Hebdo en nu een fucking pandemie. Waarom zou ik over satanisme en vernietiging schrijven in hemelsnaam? Wat een onzin! Gelukkig ben ik opgegroeid als mens en als muzikant. Als ik in de muziekindustrie kijk, zie ik mensen in een staat van devolutie. Ik vraag me dan af of een gebrek aan dapperheid en enthousiasme de reden is van die devolutie. Ik zie de muziekindustrie als een giftige omgeving.
Ik voel me als een een grote vis in een grote vijver. Ik heb geen masterplan, eigenlijk nooit. Alles wat ik doe moet interessant zijn voor mij en komt van een totaal vrije attitude en aanpak. Het komt met oprechtheid. Het enige referentiepunt dat ik voor mijzelf heb is dat ik geen zaken wilde herhalen.
Je wil niets herhalen?
Als je verschillende instrumenten speelt, leer je muziek ontdekken. Als je muziek wil spelen omdat je het leuk vindt, moet je dat doen, maar als je alle aspecten wil begrijpen, moet je nieuwsgierig zijn, open zijn en vooruit gaan. Je moet je geest openstellen om nieuwe dingen te leren, zoals nieuwe instrumenten, en deze spelen op de best mogelijke manier.
Dat zou mooi zijn. Maar ik kan mensen niet vragen om muziek leuk te vinden die ze niet leuk vinden. Als je een album uitbrengt weet je nooit wat er gaat gebeuren. Het belangrijkste is dat we trots zijn op wat we doen. We voelen ons comfortabel hiermee. Toen we een extreme band waren, zeiden mensen dat we niet ‘true’, niet ‘echt’ waren. We waren te experimenteel voor dat publiek. Toen we extreme muziek verlieten vroegen ze, bijvoorbeeld via email, ineens: waarom speel je geen black metal meer? Snap je?
Je had het gevoel het nooit goed te kunnen doen dus! Maar nu je terugkijkt, heb je zelf een album dat er voor jou uitspringt?
Je vraagt me: ‘mijn vrouw of mijn honden’. Ik kan je daar geen antwoord op geven. Het laatste album praat je natuurlijk het liefst over. Maar ik heb verschillende albums geschreven in verschillende tijden van mijn leven. Als ik terugga in de tijd heb ik positieve gedachten. Dus mijn antwoord is: misschien heb ik meer emoties en voel ik me dichter bij het vorige album (Shifting.Negative) en Hostile. Het is iets wat de band opnieuw schiep. Ik weet hoeveel dagen en energie we erin hebben gestopt. Als je geen muzikant bent, is het lastig te begrijpen. Achter een album zit een hele wereld. Onze muziek is heel moeilijk te managen. We doen er veel moeite voor en het is goed wanneer mensen positief reageren. En het is voor mij belangrijk als mensen dan positief reageren.
Je zei al dat je graag praat over het nieuwe album, dus laten we dat doen. Mijn eerste vraag daarover is: Wat betekent de titel? Tegenover wat voel je ‘hostility’, vijandigheid?
Hostile is geen specifiek concept ergens tegen. Ik voel vijandschap om me heen. Zelfs in de Covidtijden, zelfs wanneer een boel kranten zeggen dat mensen beter worden van deze pandemie. Ik denk het tegenovergestelde. Ik zie overal vijandigheid, om me heen en in de wereld. In het dagelijks leven en in mensen. Bijvoorbeeld: De teksten van Hostile gaan over verschillende angsten die de mensen omgeven. Ik focus me op dingen die mij bang maken. Al deze angsten gooi ik in een box en noem ik Hostile. Dat is wat ik zie, dat is wat ik leef en wat ik zie in anderen. Als ik de stad in ga zie ik overal vijandigheid.
Muzikaal gezien zit er best wat contrast in Hostile. Kun je me meer vertellen over die muzikale keuze?
Het is geen echte keuze. Het is gewoon wat in het schrijfproces ontstaat. Zoals ik zei: we proberen niks te forceren. De aanpak van de ritmesectie was in principe het uitstralen van een machinale omgeving. We probeerden de digitale en akoestische kant te vermengen. Toen we live nummers spelen van Shifting.Negative merkte ik dat mensen meer reageerden op de passages met gecombineerde akoestische en elektronische muziek. Ik werd minder geïnteresseerd in de gitaar op zich, en meer geïnteresseerd in de gitaar gemixt met elektronica. De rol van de drummer is nu erg beïnvloed door machines, ook al hebben we een natuurlijke drummer. Drummers proberen een machine na te doen. Dat is het interessante van het nieuwe album denk ik. Een akoestisch geluid gemixt met synthetisch geluid. Sonische soundscapes creëren.
Anders dan dat weet ik niet waar de muziek vandaan komt. Ik weet ook niet waarom het soms wel lukt en soms niet. Ik heb sommige dagen, weken, maanden dat ik probeer te schrijven, maar het gewoon niet lukt en alles slecht is. Het klinkt bijvoorbeeld als iets wat ik al heb gedaan, of wat ik niet leuk vind. Ik ga altijd vooruit. Zelfs als ik geen inspiratie kan vinden. Dat maakt het verschil. Een deel van creatief zijn, is benieuwd zijn naar wat er gebeurt in de wereld, je leven, literatuur, films en andere artistieke media. Open zijn is heel belangrijk. Het is altijd erg belangrijk voor mij: ik wil geen generieke muziek schrijven. Ik wil muziek schrijven die ‘next level’ is. Ik ben niet geïnteresseerd in pop schrijven, of jazz. Waar ik in geïnteresseerd ben is verschillende muzikale zaken mixen en iets unieks vinden. Iets wat uniek is aan onze muzikale persoonlijkheid.
We focussen ook op directheid en effectiviteit. Dus soms lijkt het makkelijk om een hook te bedenken, maar het is natuurlijk het moeilijkste. Het is het makkelijkste om een progressieve track van 45 minuten te maken, zoals Psychogrotesque. Je neemt een paar stukken, die fantastisch op hun eigen deel, maar ook als geheel kloppen. Het moeilijkste is een nummer van drie of vier minuten met een goede hook schrijven. Het moet alles zeggen, op een directe manier, en dat gebeurt weinig. Ik denk dat dit album erg direct is en veel lagen heeft.
Dat is ook vragen naar mijn vrouw of mijn hond (lacht). Mijn favoriete zijn Lava Bed Sahara en Horizon Ignited. Ik vond het ook leuk om Proper Use of Myself te schrijven. Ik hou ook echt van The Pursuit of Happiness. Deze song is geschreven door mij en Enrico Cerrato, de man achter de band Petroleum. Een industrial-noiseband die ik goed vind. Ik vind alle liedjes leuk, ik denk dat ze een goede combinatie zijn bij elkaar.
Ik hoor een robotstem. (De verbinding valt even weg)
Misschien kan je het op je nieuwe album gebruiken.
Ja, dacht ik ook al! (lacht)
Ik wilde verder inzoomen op het artwork. Het artwork op Hostile: wie maakte het en wat is het idee erachter?
Ik heb het artwork gedaan. Ik werk als grafisch ontwerper en vind het leuk om het zelf te doen.
Oh, dat wist ik niet! Deed je eigenlijk altijd al het artwork?
Ja, behalve Shifting.Negative. Die albumcover is een combinatie van foto’s en echte schilderijen, met verschillende materialen gemaakt. Ik vond dat idee heel interessant. Voor het eerst besloot ik toen om niet zelf het artwork te doen en een ‘echte’ artiest te vragen. Ik ben altijd bezig met het artwork. Ik ken de teksten en de concepten en ik weet hoe ik zoiets grafisch en visueel moet maken. Dus ja, ik doe doorgaans al het artwork.
En wat kan je me vertellen over het artwork van Hostile?
De albumcover is een vis. Het kan een normale vis zijn, maar dat is het niet. Het is een piranha, een exotische kannibalistische vis. Ze zijn een vreemd soort natuurlijke monsters. Ik raakte gefascineerd dat ze ergens net zoals mensen zijn. Ze moeten elkaar eten om te overleven. Een ‘dog-eat-dog world’.
Ik wilde niet iets wat iedereen al doet, met schedels, metal enzovoorts. Ik heb de schets op mijn computer gemaakt en deze naar de rest gestuurd. De rest was ook blij met dit idee. Ik heb er uiteraard vele uren aan gewerkt, om de juiste kleuren te vinden. De digipack en LP-hoes zijn heel goed gelukt. De stemming is direct gelieerd aan het album en de muziek.
Ik heb geschreven over dingen die mij bang maken, drugs, psychische aandoeningen, depressie, immigratie en politiek, klimaatveranderingspolitiek en Chernobyl. Ik schrijf over alleen zijn. Ik focus me meestal op mijn eigen angsten. Waar ik het meest bang voor ben is religie. Je kan luisteren naar het album, dan kun je de geur van de chaos buiten voelen. The End of Our World en Sleep zijn hele kalme nummers en gesofisticeerd. Maar de achterliggende gedachte is precies tegenovergesteld. Religie heeft me altijd op een negatieve manier geïntrigeerd. Ik begrijp daaronder niet alle religies en religieuze gedachten. Vooral georganiseerde religie vind ik erg. Mensen uitbuiten, emotioneel ook. Je krijgt geld, macht en ego.
Horizon Ignited en I Speak My Mind gaan over de afwezigheid van god. In veel gevallen bidden mensen als ze iets willen. En ze krijgen niks. Hier is het katholicisme een deel van de politiek. Ik vind dat een probleem. Het gaat me niet om de mensen die geloven, of het geloof an sich. Het commerciële en politieke gedeelte van religie vind ik de ziekste manier van politiek. Het moet iets anders creëren. Het moet een poort naar geluk zijn, maar eigenlijk is het gewoon het uitbuiten van zwakkeren voor geld. Dat besef was altijd een belangrijke drijfveer voor mij.
Heeft dat te maken met je opvoeding? Of komt dat meer van buitenaf?
Het komt vooral van buiten. Ik probeer mijn persoonlijke leven niet zo in de teksten te leggen. Ik kan er misschien wel over schrijven, maar ik probeer er wat mysterieus in te zijn. Ik stop niet teveel details erin, want zoveel wil ik niet met anderen delen. Maar de buitenwereld is een grote inspiratie. Je zou hier moeten komen man, om te zien hoe het gaat. Zet de televisie aan en je ziet mensen over niks praten. Het maakt mij bang.
Jij komt uit Nederland toch? Hoe is het daar? Je zal wel in een lockdown zitten?
Ja, klopt. Helaas wel. Alles is dicht, hetzelfde voor jou?
Ik heb nooit zoiets meegemaakt, maar veel is er voor mij niet veranderd. Ik heb gelukkig gewoon door kunnen werken. Ik had de opnames gedaan in maart. Maar het is heel gek, want mensen verliezen werk en het is chaos.
Dan heb je nog geluk inderdaad! Iets wat me opviel: Je werkt op dit album samen met Keith Hillebrandt. Wat wil je me vertellen over de samenwerking met hem?
Blij dat je daarnaar vraagt. Want ik ben er heel trots op. Keith en ik hebben vier jaar geleden eens samengewerkt. Hij deed toen een remix van een liedje van het album Shifting.Negative genaamd For A Better Past. Ik deed een remix van een song van hem, genaamd Farwaysai. We hebben ook een cover van Maneater van Nelly Furtado geremixt voor de band genaamd Digitalis Purpurea. We werden goede vrienden. We kwamen elkaar twee jaar geleden tegen in Thailand, waar hij woont met zijn vrouw. We hadden een geweldig diner in het China Town District. Ik had de kans om hem meer dan 22 pre-productie songs te laten horen. Terug in Rome bedachten we dat hij de producer zou kunnen zijn. Dat was het belangrijkste voor de groei van de band en mijzelf. Keith werd een extra schakel in het album. We konden niet afspreken in Rome voor de laatste mix. Covid was toen namelijk heel actief. We werkten echter met elkaar via internet.
Werken met hem gaf ons een stuk meer meesterschap in termen van kwaliteit en vaardigheden. We hebben veel geleerd tijdens de pre-productie en opnames. Hij gaf ons instructies over welke instrumenten we konden gebruiken en perfectioneerde details. Hij bedacht ook welke liedjes op het album konden en welke niet, en hij bedacht ook de volgorde van de tracklist. We zijn veel in contact. We wachten de lockdown af voordat we weer opnieuw in Italië kunnen afspreken.
Ga je dus weer met hem werken in de toekomst?
Zeker! Maar op dit moment zijn we heel gepassioneerd over synthesizers en eigen modules. Keith bouwt ook zelf modules, hij stuurde me daar foto’s van. Zoals gezegd knutsel ik ook met modules. Ik moet hem daar een beetje in volgen, dus ik kan daarvan leren. Hij is heel slim, dus het is goed om met hem te spreken. We zijn goede vrienden. We gaan zeker in de toekomst weer met hem werken.
In mijn vrije tijd schrijf ik weer nieuwe liedjes. Ik heb nu twee liedjes in een embryonale/skeletfase en schrijf teksten daarvoor. Op dit moment denk ik na over muziek voor een andere film. Het afgelopen jaar heb ik dat ook gedaan. Ik krijg waarschijnlijk een nieuwe film om mee te werken. Ik heb geen vrije tijd, want ik ben altijd bezig. Ik kan niet thuis blijven, ik moet bezig blijven. De filmscores kosten me veel tijd, dus ik doe het twee dagen per week. De andere drie dagen ben ik bezig met de band. In principe gewoon nieuwe dingen aan het schrijven en proberen om het live-concept uit te denken. Het is niet zo makkelijk om onze muziek live te brengen. We besteden veel tijd aan het werken aan de set-up en het regelen van de machines die we nodig hebben: de back-up computer, modulaire systemen enzovoort. Het is een beste chaos, dus we werken daaraan. Wanneer de ideeën komen zetten we die natuurlijk op de schijf als mogelijke nieuwe liedjes.
Klinkt goed! Maak jij ook de visuals voor de film?
Ik ben geen echte professional eigenlijk. Ik heb de video voor Horizon Ignited gemaakt. Ik voel me comfortabel bij het maken van visuals voor de band. Niet alleen het artwork, maar ik voel me ook goed bij video’s en visuals, net als de scoring voor films. In recente tijden vond ik het leuk om video’s voor Aborym te maken. Ik heb gewerkt voor regisseurs van video’s en heb muziek voor korte films gemaakt. Op die manier werd ik geïnspireerd voor de video’s en dergelijke. Ik heb de conceptvideo’s gemaakt voor Horizon Ignited en heb ervoor gekozen om er eentje als commerciële clip te gebruiken, voor de uiteindelijke video.
Bedankt voor dit interessante interview! Heb jij nog laatste woorden?
Nee, ik wil je alleen bedanken voor het interview. Blijf veilig, blijf bij andere mensen weg, en blijf gezond. Voor al mijn Nederlandse vrienden: ik hoop snel weer in Nederland te spelen!
Zou leuk zijn, herinnert mij aan het livealbum in Groningen.
Het was een te gekke nacht man! Vrouwen, drugs, wiet overal! Het was superleuk. Ongelofelijk gave nacht!
Hopelijk kunnen we dat snel overdoen. Binnen aan half jaar ofzo!
Laten we duimen!
Links: