Tentakel (Todtgelichter) en Xen (Ne Obliviscaris) hebben zich verenigd in een nieuwe groep die valt onder het genre ‘extreme void metal’. Het duo wist indruk te maken met zijn eigenaardige debuutalbum Solar Spectre dat via Season of Mist werd uitgebracht. De nieuwsgierigheid werd behoorlijk geprikkeld, dus stelde redacteur Marleen de heren enkele vragen.
Hoe hebben jullie elkaar gevonden voor dit project?
Sinds onze beide bands bij Aural Music/Code666 zaten, hebben we contact gehad. In de loop der jaren hadden we niet heel veel, maar wel op frequente basis uitwisselingen over onze bands. Dan hadden we het over hun vooruitgang en hun problemen. We hebben altijd getheoretiseerd over het doen van iets wat buiten onze normale bandstructuren gaat. We denken dat dit vrij normaal is voor creatieve geesten, omdat zoiets de mogelijkheid biedt om buiten je normale omgeving te evolueren. Je kunt dan je routinematige manieren van dingen doen opnieuw bekijken en erover nadenken.
Tentakel kon deze kans om te leren en te evolueren, in de eerste plaats voor zichzelf en voor zijn eigen visie, grijpen nadat Todtgelichter in 2017 voor onbepaalde tijd werd gepauzeerd. Xen en hij waren een paar keer persoonlijk samengekomen sinds Ne Obliviscaris in staat was om de wereld rond te reizen en ook meerdere keren Duitsland te bezoeken. Het onderwerp van iets buiten hun routine doen zou tijdens een van die samenkomsten misschien weer ter sprake zijn gekomen. Xen had net Antiqva gevormd met Lindsay van Cradle of Filth en Urzorn van Negator. Urzorn was ook een vriend van Tentakel omdat Negator en Todtgelichter altijd een vriendschappelijke en langdurige band hadden. Antiqva was op dat moment echter nog niet echt van start gegaan.
Toen Tentakel ontdekte dat hij in staat was om zelf perfect nummers te schrijven – en in een veel hoger tempo dan zoeken naar compromissen voor verschillende bandleden met sterke karakters – nam hij contact op met Xen en vroeg hem of hij zich zorgeloos wilde aansluiten bij een side project, eenvoudig en ongecompliceerd. Nadat we erover hadden gesproken, wisten we allebei van elkaar dat we een eenvoudigere en meer to-the-point ventilatie nodig hadden voor onze wederzijdse blackmetalbewondering.
Nadat Todtgelichter niet meer actief was, kocht Tentakel software en hardware om een eigen, kleine productiestudio in zijn eigen huis te bouwen. Het plan was dat Todtgelichter zou kunnen overschakelen van een actief repeterende band naar een voornamelijk digitaal werkende band. Dit als aanvulling op de veranderende privésituaties in het leven van zijn leden, zodat iedereen kon doorgaan vanuit zijn woonkamer. Dat klinkt misschien overdreven, aangezien alle leden in één stad wonen, maar misschien minder als je weet dat Marta en Tentakel getrouwd zijn met kinderen en Frederic, de hoofdcomponist, net zijn eigen bedrijf was begonnen. Repetities bleken dus uiteindelijk een behoorlijk logistieke prestatie en een digitale opzet was – en is nog steeds – gepland om de band tot op zekere hoogte in leven te houden. Tot dat moment gebruikte Tentakel de nieuwe opstelling om te leren en te produceren, dus alle muziek werd in zijn thuisstudio gemaakt. Xen daarentegen heeft een studio in de buurt waar Ne Obliviscaris ook zijn opnames doet en wanneer hij iets moet opnemen, kan hij daarheen gaan en het gewoon doen. We hoefden dus niet echt samen te zijn om het album op te nemen.
Maar, en dit is belangrijk, het zou alleen kunnen werken omdat we allebei een soort stil begrip van elkaar hebben en in veel dingen dezelfde smaak hebben. Xen zorgde ervoor dat de nummers af waren en werkte vervolgens aan zijn eigen interpretatie van de teksten. Er zijn maar heel weinig gevallen geweest waarin we iets opnieuw moesten doen, maar als dat moest, dan gebeurde dit snel en zonder al te veel nadenken. We denken allebei dat dit een groot verschil is voor onze beide andere bands – we stoppen niet en denken niet na. We doen het gewoon. En we begrijpen elkaar zonder echt te praten over wat Omega Infinity nodig heeft, wat erg helpt.
Voor mij is de zang van Xen in combinatie met black metal als een match made in heaven! Hoe heeft Xen dit ervaren?
Xen is altijd verantwoordelijk geweest voor de donkere momenten in Ne Obliviscaris. De balans tussen licht en donker is zijn kracht. Met Omega Infinity is er alleen duisternis. Terwijl de duisternis in Ne Obliviscaris tot op zekere hoogte werd beheerst en beperkt, zal Omega Infinity dergelijke grenzen niet opleggen aan de stem van de leegte. We proberen het beest los te laten.
Alles is eindig, maar de cyclus van bloeien en verwelken is oneindig. Het zonnestelsel vertegenwoordigt dat op kosmische schaal. Ons zonnestelsel zal vergaan, op een gegeven moment zelfs het hele universum. De zekerheid van vanitas is toch eeuwig.
Hoe zouden jullie de verschillen tussen Omega Infinity en andere blackmetalbands met dezelfde thematiek beschrijven? Welke bands dienden als inspiratie voor de composities? Ik meende bijvoorbeeld wat invloeden van Mysticum, Darkspace en Blut Aus Nord te horen.
Verschillen tussen anderen zoeken betekent al dat je beïnvloed wordt. We hebben geprobeerd te werken vanuit een ‘tabula rasa’ en zoeken alleen de invloed van wat onze eigen geest waarneemt. De drie bands die je noemt, worden door ons gerespecteerd bij het creëren van hun eigen duisternis over hetzelfde onderwerp, maar wat ons ertoe heeft gebracht om Solar Spectre te creëren, sprak niet via hun platen.
Welke wetenschappers, artiesten of filosofen gaven inspiratie voor de teksten?
Geen. We willen het universum een eigen gezicht geven en daarbij proberen we de woorden van anderen te vermijden.
De teksten van Saturn deden me denken aan Nietzsche en het nihilisme. Val je in onverschilligheid of neem je het voortouw en creëer je je eigen waarden?
Het gaat niet om ergens het voortouw in te nemen en we hebben ook geen zin om het nihilisme te promoten. Onverschilligheid maakt eveneens geen deel uit van wat we doen. We zien onszelf eerder als chronografen, of beter gezegd, schilders van hetgeen we waarnemen. We zijn het erover eens dat wat we te bieden hebben nogal somber is en misschien nihilistisch lijkt, maar het is slechts de ruimte die zich aan ons presenteert; koud, hard en vreemd. We filteren niets, maar laten de leegte zich in volle pracht presenteren. In het geval van Saturn en sommige van de andere planeten is inspiratie vermengd met oude mythologie en de manier waarop de mensheid de ruimte zag voordat ze deze kon observeren met de middelen die we vandaag hebben. We presenteren geen onverschilligheid, noch waarden, noch oplossingen.
Wat is het gevoel dat JIJ krijgt als je denkt aan de ruimte en de eeuwige zwartheid boven ons hoofd? Daar heb je je antwoord al.
Hoe hopen jullie dat mensen zich voelen na het beluisteren van Solar Spectre?
Klein. Verlicht. Gereisd.
Kan de leegte juist niet krachtig aanvoelen?
Dat zou geen vraag moeten zijn, maar een verklaring. Het glinstert overal door de scheuren van het bestaan, dus het is een van de sterkste krachten die er zijn.
Zijn jullie van plan om dit project ook live naar podia te brengen? Is dit praktisch haalbaar?
In dit stadium is dat niet haalbaar. Live spelen vereist een andere focus dan we op dit moment hebben. Niet dat het in de verre toekomst niet kan gebeuren, maar het alledaagse feit dat er zich een onpraktische afstand tussen ons bevindt, is momenteel een dealbreaker.
Waarom hebben jullie ervoor gekozen om Killing Joke te coveren? Wiens idee was dat?
Eigenlijk is dit één van de vele covers en niet eens de eerste. Verwacht meer. Vele artiesten voor ons hebben de leegte onderzocht en je kunt de inherente duisternis in hun werk horen. Zowel Xen als Tentakel delen daarvoor antennes, zou je kunnen zeggen. We onderzoeken dit aspect ook graag – hoe anderen de leegte zien – en daarom krijg je in de toekomst meer covers te horen.
Over toekomstige releases: wat zit er achter de leegte? Hoe vervolgen jullie deze reis? Zou het interessant zijn om in te zoomen op sterrenstof: quarks, bosonen en leptonen (de fundamentele krachten in het universum)?
Niets gaat verder dan de leegte, maar meer leegte. Maar wees gerust, we zullen er verder in reizen en jullie allemaal meenemen. De verhalen zijn al opgeschreven en wachten erop om verteld te worden, zodat jullie ze allemaal kunnen horen. We zullen ons zonnestelsel verlaten en verder gaan dan ruimte en tijd. De leegte is voor ons een nooit eindigende inspiratiebron, want het is overal, in elke richting: of het nu de ruimtelijke grenzen van ons bekende universum zijn of de tijd vóór de oerknal. Ook wat jij noemt, het inzoomen in het oneindige van de microkosmos. Net als een fractal is deze randloze oneindigheid wat de leegte zo mooi en aantrekkelijk maakt.
Links: