The Wounded interview 3
The Wounded staat bekend als een band die vreselijk veel toert binnen nederland. Doen jullie dat om jezelf te promoten of omdat jullie het geweldig vinden om te spelen?
Marco: Allebei natuurlijk. Promotie is belangrijk, en al zijn we niet zo commercieel ingesteld. Je bent wel commercieel bezig natuurlijk vanaf het
moment dat je een platencontract tekent en je je platenlabel gaat vragen om gunsten enz. Maar we spelen qua promotie alleen maar om meer platen te verkopen
zodat meer mensen je leren kennen, en naar zalen komen zodat we nog meer kunnen spelen. Er gaat geen optreden voorbij of er gebeurt wel iets bijzonders, dat
werkt verslavend. Elk optreden blijft een geweldige kick. Of je nou voor 30 of 40 man in een clubhuis of voor 2200 man in 013 in het voorprogramma van
HIM staat te spelen. Het blijft geweldig en dat willen we, mits ons privé leven dat genoeg toelaat, zo veel mogelijk blijven doen.
Het is een te gek gevoel om in bijv. 013 of eurorock voor zoveel mensen te staan, toch beleef ik het zalencircuit als heilig. Dat willen we niet kwijt,
het contact dat we hebben met het publiek is daar veel groter en dat is de voornaamste reden geworden van onze optredens en het maken van platen. Ons publiek
is heilig en we zullen er altijd voor waken om daar scherp in te blijven. Ik blijf ook alle mail beantwoorden, ook al is dat soms een zeer tijdrovende klus.
Als mensen de moeite doen je muziek te leren kennen, is dat toch het minste wat je kunt doen? Ik bedoel zonder publiek ben je niets.
Jullie spelen vaak met bands die niet echt dezelfde soort muziek spelen. Voelen jullie je dan wel op jullie plek als er bijvoorbeeld geen reactie komt
van het publiek?
Marco: Niet altijd moet ik eerlijk bekennen, al ligt dat nooit zo aan het publiek maar meer aan de bands met aller respect. We hebben geleerd om
ons niet moeilijk te gaan voelen als het publiek minder heftig reageert, al is dat meestal wel dik in orde, maar in België bijvoorbeeld is het publiek vaak
wat stiller. Dan kom je van het podium en komt iedereen je vertellen dat ze het heel tof vonden. Ze luisteren dan schijnbaar wat meer. Duitsland net zo, meer
een rustig publiek. Maar als het publiek in de zalen niet ons publiek zou zijn, dan weet ik niet wie dat wel moeten zijn omdat we een heel divers publiek hebben.
In alle richtingen van de muziek hebben we wel liefhebber rondlopen. En iedereen die voor onze muziek naar onze concerten komen hebben we lief. Of je nou een
metalhead met een savatage shirt bent of een hiphopper met een onyx shirt, mij maakt dat niet uit. Als de mensen iets in onze muziek vinden wat ze ook zoeken
in een band, dan is het toch ons publiek?
Jullie laatste optreden tot nu toe was met de toch wel grote Finse band HIM. Hoe was dat en hoe reageerde het publiek?
Marco: Heel erg enthousiast, heel onwerkelijk en ook magisch als je de energie voelt die van het publiek afkomt als je een nummer hebt beëindigd.
Er zullen altijd mensen lopen die het minder vinden natuurlijk, maar dat is absoluut geen probleem zolang het maar gaat om de muziek en niet om de randzaken.
The Wounded maakt toegankelijke muziek die je soms snel kan vastpakken, maar ook zijn we een band waar sommige mensen een beetje aan moeten wennen.
Het was natuurlijk een van de dromen die uitkomt om in zo’n te gekke zaal voor zo veel publiek te staan. Al zijn we wel al ervaren met grote getallen qua
publiek, het blijft apart. Ik kan me echter wel voorstellen dat als je avond na avond voor zoveel enthousiast publiek staat, dat je het moeilijk kan gaan
krijgen, misschien wel vooral wanneer het stopt juist. Het werkt heel verslavend en je voelt je zweven. Ik denk dat niet iedereen daar gewoon bij kan blijven.
Gelukkig ben ik qua grootheidswaanzin een nuchtere Drent die altijd met zijn beide benen op de grond blijft. Het respect voor mensen verlies ik niet dus
mochten we verder komen met de band dan maak ik me daar niet druk om. En 1 keer in het voorprogramma van HIM verandert je natuurlijk ook niet zo heel erg.
Het is fantastisch om mee te maken maar ook een clubhuis is te gek hoor.
Hoe komt het dat The Wounded nog niet echte naamsbekendheid geniet in landen buiten Nederland, Belgie en Duitsland om?
Marco: Nou dat ligt vooral aan de distributie denk ik. Met de compleet verzadigde muziek industrie kom je er heel moeilijk tussen. Maar we mogen
ook niet klagen, omdat we ook in Duitsland toch veel albums verkocht hebben. Maar als mensen niet weten dat je bestaat, kunnen ze je niet checken. We kunnen
alleen maar ons best doen om daar veel te spelen, maar dat hangt van de mensen af die de cd’s kopen. Ook wordt er tegenwoordig natuurlijk ontzettend veel
gebrand en gedownload. Daar kun je nooit tegen werken en het zal moeilijk worden nog meer poot aan de grond te krijgen in het buitenland, maar we zullen er
hard voor blijven knokken.
Komt er na de release van “Atlantic” een Europese tour aan?
Marco: We waren al praktisch rond over een tour met Tristania door Europa vorig jaar, alleen kreeg de band onderling problemen waardoor het
werd afgeblazen. Anders was dat al gebeurt. Maar we zijn met dingetjes bezig. Het ziet er op moment heel goed uit. Maar het is een hele klus om dat voor
elkaar te krijgen. We zullen moet afwachten want er is niets zo onzeker als de muziekbuissnes.
Als het aan jullie lag: Met weke bands zou je graag willen touren?
Marco: Nou als we echt mogen kiezen, Anathema, Katatonia, My Dying Bride, The Cure of Marillion zou geweldig zijn. Maar je moet ook
realistisch zijn, er lopen ontzettend veel goede bands rond en het is van ontzettend veel factoren afhankelijk. Als ik echt mag kiezen dan toch Anathema,
omdat ik denk dat we veel met deze band gemeen hebben. We zijn gewone normale lui die een goed potje muziek maken en zich niet laten leiden door wat erom
ons toe gebeurt. Ook zou dan de cirkel rond zijn.
Is de Ebony Tears afdeling van Cold Blood Industries voor jullie een goed label, aangaande promotie, tour en merchandise?
Marco: Ik denk het wel, hoe moet je dat peilen. Ik ben redelijk tevreden over het label, en ik ben er getuige van dat ze echt keihard voor hun bands
werken. Ik bedoel ik heb de mensen bij Coldblood Industries ook persoonlijk zeer goed leren kennen en krijg zo veel mee van wat er gebeurd. Je moet
als band ook niet het onmogelijk verwachten, je moet realistisch zijn. Ze steken veel geld in de bands en dat moet wel eerst terug verdiend worden voordat
je opnieuw met eisen kunt komen. Veel bands zien dat misschien niet, maar als band moet je ook ontzettend hard blijven werken voor je zaak. En de tijd dat
je zomaar even 20000 cds verkoopt zijn toch echt voorbij. We krijgen voldoende feedback en hulp van Henk en Rogier die bij Coldblood Industries werken
waar ik dagelijks contact mee heb. Voor hun tot vervelends toe denk ik, ha ha. Maar ik ben graag op de hoogte van dingen die de band aangaan. Ons contract
loopt nu met “Atlantic” af. We zullen verder kijken natuurlijk, maar we zullen ook niet rouwig zijn om met hun verder te gaan.
Op jullie website hebben jullie een zeer actief forum voor de fans. Hoe Belangrijk zijn de fans voor jullie?
Marco: Ontzettend. De enige graadmeter voor je werk.
Zoals ik al zei worden sommige mensen heel persoonlijk, en daar reageer ik altijd op. Op het forum zullen we ons ook blijven laten zien. En er zitten ook
redelijk wat vrienden zoals de oude gitarist en ook reggie die verantwoordelijk is voor de hoes. Het is ontzettend leuk om contact te houden met het publiek.
Daar zullen we ons nooit te groot voor voelen. Mark my words.
Wat kunnen we in de toekomst verwachten van het solo project wat je aanhaalt in je member page op jullie site? (a new rock n’roll death metal with Alwin Schnoing on drums and Nick
Brockman.)
Marco: Dat zit nog in een beginnende fase, maar is wel degelijk iets heel serieus. Alleen qua tekst en muziek zullen we minder serieus zijn denk ik
om ook die kant op een creatieve wijze te ontlasten. We hebben wel al dingetjes voor nummers liggen maar er nog niet echt materiaal klaar. De stijl zal een
beetje liggen in het verlengde van de ouwe Entombed, Revolver, oude Morbid Angel misschien, Trouble en de “kill em all periode” van metallica.
Brute rouwe heavy metal. Niets origineels, gewoon knappen met die handel. We zullen daar in ieder geval een demo of plaat mee gaan opnemen tezijnertijd.
Maar hoe waar en wanneer is nog te vaag.
Hoe zien jullie graag de toekomst voor The Wounded?
Marco: Gewoon verder groeien en ontwikkelen en op een vredige manier muziek blijven maken voor zoveel mogelijk publiek. Als je ziet hoe “Atlantic”
overal wordt ontvangen zijn we wat dat betreft op de goede weg. Maar in een band als the wounded is er niets zo onzeker als de toekomst. We weten echt
niet waar de muziek zich naar toe ontwikkeld. Maar het zullen altijd The Wounded platen blijven dus ik denk dat de mensen die ons werk waarderen dat ook
in de toekomst wel zullen blijven doen. Ik hoop alleen dat zoveel mogelijk mensen naar onze concerten blijven komen. We zullen proberen overal in de buurt
wel ergens te komen. En ook al kan er bij ons ook een concert bij zitten waar alles tegenzit en je je dag niet hebt. We staan er altijd garant voor dat we
overal ons uiterste best doen. Dat is voor mij ook niet moeilijk, dat gaat vanzelf omdat ik emotioneel door de nummers wordt meegesleept.
Marco, dit waren al mijn vragen. Ontzettend bedankt voor het zo uitgebreid beantwoorden van deze vragen. Nog een paar afsluitende woorden voor de lezers?
Marco: Houd je op de hoogte op onze website www.the-wounded.nl. And keep respecting yourself en everybody around you. Hoe moeilijk dat soms ook is.
Links: