Kaiser W. – Provocatie über alles
Onrechtstreeks kwam ik (en dus ook Zware Metalen) vorig jaar dankzij Kaiser W. in de nationale media na de “affaire” rond nazisme in black metal. Kaiser W. is namelijk de voorman van Ad Hominem, dat vorig jaar een uitstekende cd uitbracht onder de naam Dictator en optrad te Hekelgem in april 2009. Het vervolg kent u ongetwijfeld.
Verder was hij ook verantwoordelijk voor de release van de cd Dead? van de gelijknamige band. Stof genoeg voor een vragenlijstje. De zeer gereserveerde Kaiser W. stond dit per uitzondering toe.
Bonjour Kaiser W. Zeer vereerd u te mogen interviewen. Ik weet dat interviews geven niet uw favoriete bezigheid is. Eerst en vooral, er is een album uitgebracht onder de naam Dead?. Is dat een retorische bandnaam? Ik bedoel, bestaat Dead? – de dood wel? Of is het een begrip dat staat voor de wens tot levensbeëindiging? Sommigen zeggen dat de dood niet bestaat, dat het leven gewoon stopt.
Wel, de naam van de band stelt die vraag ook. Ik heb niet de pretentie om antwoord te geven op die vraag, ook omdat niemand ooit bij machte geweest is om die vraag te beantwoorden. Dead? is de beschouwing van leven en dood, het geeft de scheiding weer die tussen die twee entiteiten (of hoe je het ook wil noemen) ligt. Het is zoals de natuur uitdagen door te stellen dat niemand dood noch levend is. Ze zijn verbonden met elkaar, ze houden verband. Er is geen begin of einde, het zijn parallellen met een ongelimiteerd aantal mogelijkheden om van de ene naar de andere over te schakelen. Het blijft natuurlijk wel een enkele reis.
Dead? is ook de admiratie voor al het onbekende. Voor iets wat men wordt, maar nooit volledig is. Je kunt wel stellen “ik leef, dus ik ben aan het sterven”, maar als je dood bent, ben ik dan helemaal dood? Of niets? En nu ik sterf terwijl ik leef, ben ik dan al niet gedeeltelijk dood op een bepaalde manier?
De bandnaam geeft dus geen antwoorden, maar stelt vragen die een doorgaanse mens niet gewoon is, in zijn dagdagelijkse leven.
Het lijkt tekstueel zo te zijn dat het respect voor het leven, als een staat van zijn, vrij laag is bij jou. Misschien zelfs onbestaand. Ben je gefrustreerd over het proces van leven en dood, of is het eerder haat?
Nee, dat is het niet. Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van dit leven. Beter dat dan depressief zijn of vechten tegen het leven. Eigenlijk zie ik het nut niet in om te gaan praten over “het leven” in zo een project, vind je ook niet? Het klinkt misschien onnozel, maar we maken black metal. Het ervaren van het leven is niet meteen een topic die hierin besproken moet worden, in mijn ogen. Er is geen “liefde voor het leven an sich”, maar een samenwerking. Soms kom je overeen, soms ook niet. Maar op het einde ben jij altijd diegene die wordt gefucked. En dat gevoel doet je nadenken of de dood niet zachter zou zijn.
Sommige black metal-bands profileren zich als nihilistisch, terwijl ze een hoop negatieve emoties uitbrengen. Is nihilisme dan geen manier om alle emotie, negatief en positief, uit te schakelen?
Ik veronderstel dat nihilisme bestaat op verschillende niveau’s. We kunnen het verschil maken tussen een vorm van apatisch nihilisme, waarin niets nergens toe doet enerzijds en anderzijds een meer bewuste vorm van nihilisme. In dat laatste geval zijn positiviteit en negativiteit twee verschillende concepten, waar de negativiteit regeert. Het gevolg daarvan is dat de gedachte van het “niets” aanlokkelijker lijkt dan die van het “alles”. Maar om het eenvoudig te houden, nihilisme kan zowel een filosofie als een levenswijze zijn.
Het label Ancient Dreams stak veel energie in deze release. Hoe ben je met hen in contact gekomen?
We hebben gewoon aangegeven aan de wereld dat we een label zochten. Ancient Dreams leek het meest gemotiveerde te zijn. Er was contact met enkele “grotere” labels, maar daar werd nooit een overeenkomst gevonden (geld, tijd, interesse, etc.). Samenwerken met Ancient Dreams is een positieve ervaring voor beide partijen.
Black metal bevat altijd een hoop provocatie. Het is de natuur van het beestje. Zijn er limieten aan die provocatie en doet het er toe of alles binnen een context van provocatie gebeurt? Is black metal een alibi om te kwetsen, voor heiligschennis, om symbolisch alles te verkrachten en vernietigen, inclusief zichzelf?
Ik denk dat de limiet ligt bij het respect voor zichzelf. Black metal is meestal een “plaats” waar men zaken kan zeggen die elders niet gezegd kunnen worden. Uiteindelijk is het gewoon hypocriet, wetende dat zelfs in de meest extreme muziek standaarden gebruikt worden. Ik refereer hierbij naar het feit dat je mag zeggen death to A maar niet death to B. Je weet wel wat ik bedoel… Als ik voor mezelf spreek dan ben ik klaar om zoveel mogelijk te provoceren, zolang ik mezelf maar respecteer.
Wat zouden je gedachten en gevoelen zijn mocht er iemand de Dead? cd gebruiken als soundtrack voor zijn zelfmoord?
Dat zou een goede zaak zijn voor deze planeet en voor de promotie van de band. Ongetwijfeld.
Ben je bezorgd over het intellectuele niveau van mensen die claimen fan te zijn van Ad Hominem of Dead?? Denk je er soms aan dat het imago van een band gedetermineerd wordt door de fans, of laat je alle mogelijke externe factoren buiten beschouwing?
Ik weet maar al te goed dat de meeste luisteraars debielen zijn. Er zijn intelligentere mensen, hopelijk. Maar ik ben er nu zo aangewend wat ik doe, voor mezelf, wat anderen er ook van mogen denken en mee doen. Natuurlijk zijn de fans tot op een bepaalde hoogte de reflectie van de band, en iedere dag wordt er ergens wel opnieuw bevestigd dat middelmatigheid en stupiditeit ook onder de luisteraars zegeviert.
Ik kan het moeilijk ontwijken, de mediaheisa rond het optreden in Hekelgem vorig jaar, waar een Duitse undercoverjournalist en zelfverklaarde nazijager genaamd
Mister Kuban, het optreden deed uitschijnen als een SS-conferentie. Hoe bekijk je dit achteraf?
Ach, de massa heeft behoefte aan sensatie. De journalist wordt betaald omdat hij de massa geeft wat het nodig heeft. Wolf Power ondertitelen als White Power was nu ook niet meteen de zwaarste job ter wereld. Uiteindelijk krijgt iedereen wat ze willen. De massa krijgt de emoties, de journalist zijn geld en wij een hoop reclame (zelfs al werd het beeld van Ad Hominem schaamteloos vervormd). Ik heb er verder niets over te zeggen, behalve dat we in november opnieuw opgetreden hebben in Hekelgem, zonder problemen. Zo zie je maar hoeveel “invloed” zo een heisa heeft.
Begrijp je de mening van mensen als ze stellen dat Ad Hominem sympathie heeft voor fascisme? Hoe leg je aan buitenstaanders uit dat een gelijkaardige vorm (of concept) niet de adoratie impliceert. Of is dat wel het geval?
Fascisme, nazisme, racisme etc… er zijn zoveel concepten waarin mensen een gelijkaardige visie hebben. Aangezien Ad Hominem refereert naar sommige van die begrippen, al dan niet concreet, is het ook logisch dat de luisteraars op een bepaalde manier sympathie hebben voor de vorm of de inhoud van die verschillende begrippen.
Het komt er op neer dat men uiteindelijk zou moeten zien wat Ad Hominem gemeen heeft met die concepten. Maar ja, het is maar al te duidelijk dat de meesten niet eens het verschil kennen tussen fascisme en nazisme. Komaan, hoe zouden ze dan kunnen pretenderen dat ze zich bewust zijn van hetgeen ze delen met het totalitaire Ad Hominem? En die befaamde buitenstaanders, ik vrees dat ze dit niet zullen lezen. En ik heb ook geen zin in het geven van een cursus “how to understand Kaiser”.
Duidelijk. Wat kunnen van jou verwachten in de nabije toekomst?
Momenteel heb ik geen idee wat me te doen staat. Er bestaat onzekerheid rond Ad Hominem, al touren we veel de laatste tijd. Bekijk dus regelmatig ons reisplan, binnenkort worden er nieuwe data vastgelegd.
Nog een laatste woord?
Nope, bedankt voor de interesse en have a good death.
Links: