Het Australische doom-duo, Vessel, heeft met hun vierde plaat the Somnifer (de in slaap brenger), een conceptalbum uitgebracht dat geschreven is tijdens de COVID-periode. Gitarist en songwriter Jordan Forster heeft deze tijd benut om zijn persoonlijke traumatische ervaringen te verkennen en deze te vergelijken met de mysterieuze aard van slaap. Toen ik bovenstaande tekst in het persbericht las, had ik mijn twijfels: alwéér het thema COVID in combinatie met wat het heeft gedaan met de mensheid en in dit geval één individu. Ik besloot toch maar te gaan luisteren, vooral omdat ik eerder erg gecharmeerd was van de in 2020 uitgekomen plaat Vagebond Blues.
Fase 1: inslaapfase
De slaap kent een viertal fases waarin ik het album geprobeerd heb in te delen. De eerste drie tracks, The Somnifer, Draining the Labyrinth en Rapid Eye Movement, lijken de eerste fase van slaap te vertellen. Het is een (bijna) instrumentale, kosmische trip die een combinatie is van heerlijke acid rock, dikke stoner riffs, doom en psychedelische elementen met af en toe wat samples en audiofragmenten. Rapid Eye Movement is het eerste nummer waar bassist en zanger Mason Matheson zijn stem laat horen. Hij praat vooral, terwijl zangeres D. Lolli (Mama Doom) het nummer met een paar zinnen naar een emotioneel hoogtepunt brengt. De emoties lopen hoog op in Eat the Day. Licht kan je het nummer niet noemen. Ik zie het als een spastische slaapbeweging voordat de lichte slaap begint. Eat the Day is een rechttoe rechtaan punknummer: rammelend drumwerk en snelle akkoorden, inclusief het tweede gastoptreden van zangeres D. Lolli. Minder dromerig, net zo treffend.
Deze fase bestaat uit een track, Delta Waves. Het is een ambient-achtig intro dat de volgende fase van de slaap inluidt.
Fase drie: diepe slaap
Deze fase begint met Recurring Nightmare, een typisch sludge nummer: traag, zwaar en dreigende vocalen. Het doet mij denken aan het oude werk van de Melvins. De diepe slaap gaat over in Image Rehearsal Reaction. Het begint dromerig. Licht psychedelisch. Halverwege het nummer ontstaat er een spektakel van gitaarriffs en korte solo’s. Mede door de toevoeging van twee gitaristen (Neil Stein en Andy Shardlow, van resp. El Supremo en Josiah). De diepe slaapfase eindigt met False Awakening Continuum. Het is een prachtig stuk gespeeld door celliste Ceridwen McCooey.
Fase 4: remslaap
Body and Soul is een cover van Sisters of Mercy en laat deze fase helemaal tot zijn recht komen. Het nummer is gestileerd, rauw en klinkt nog onheilspellender dan het origineel. De wisseling in hoge en lage vocalen zorgen voor de REM-werking (Rapid Eye Movement).
The Somnifer is een conceptalbum zoals het hoort. De losse nummers (slaapfases) creëren één groot geheel waarin je voelt hoe Jordan Forster de ellende van COVID heeft ervaren. Van lichte verwondering tot en met een tocht over duistere paden en spelonken zonder een helder licht aan het einde. Muzikaal is de plaat gedrenkt in psychedelische sferen, dikke riffs, ambient geluiden en een vette doomlaag. Vessel is erin geslaagd een album te creëren dat genre overstijgend is en ik nog regelmatig zal luisteren.
Score:
80/100
Label:
Majestic Mountain Records, 2024
Tracklisting:
- The Somnifer
- Draining the Labyrinth
- Rapid Eye Movement
- Eat the Day
- Delta Waves
- Recurring Nightmare
- Regeneration
- Image Rehearsal Reaction
- False Awakening Continuum
- Body and Soul
Line-up:
- Jordan Forster – Gitaar
- Mason Matheson – Zang, basgitaar
- Marcus Ryan – Drums
- Ceridwen McCooey – Cello, track 9
- D.Lolli – Zang, tracks 2 en 3
- Andy Shardlow – Basgitaar, track 8
- Mason Matheson – Gitaar, track 8
- Neal Stein – Gitaar, track 8
Links: