Interview The Agony Scene
De Amerikanen van The Agony Scene stonden onlangs in de Arnhemse Goudvishal als voorprogramma voor Caliban. Het vorig jaar op Roadrunner verschenen tweede album van deze band (The Darkest Red) eindigde hoog in mijn jaarlijst. De woeste metalcore maakte een uitstekende indruk. Ik sprak gitarist Chris en zanger Mike voor het optreden in de kleedkamer.
Hoe verloopt de tour tot nu toe?
Chris: Goed, ik ben net wakker dus dat zegt wel iets, haha. Vandaag is de vijfde dag van de tour en we hebben er nog twaalf te gaan. We hebben het erg naar ons zin tot nu toe.
Dit is de enige show in Nederland van de tour. In december hebben jullie al eens in Amsterdam opgetreden. Welke landen waar jullie geweest zijn bevallen tot nu toe het best?
Mike: Nederland was de vorige keer erg leuk. Tja, Amsterdam… Dan weet je het wel…
Chris: Oostenrijk was erg mooi om te zien qua landschap enzo. Engeland was het gekst qua publieksreactie. En in Duitsland waren er erg veel liefhebbers voor onze muziek.
We zullen toch ook even enkele cliché-vraagjes door moeten nemen. Kunnen jullie wat vertellen over het ontstaan van de band?
Chris: Natuurlijk. We kenden elkaar allemaal omdat we uit dezelfde omgeving komen (Tulsa, Oklahoma). Onze ontstaansgeschiedenis is dan ook weinig spectaculair. We speelden allemaal in verschillende bands en dan raak je aan de praat. Op een gegeven moment ontstond dus ook het idee voor deze band.
Wat zijn de belangrijkste muzikale invloeden voor The Agony Scene?
Chris: Dat vind ik moeilijk te zeggen. Ik heb een beetje een hekel aan de term ‘metalcore’ omdat iedereen zich tegenwoordig maar metalcore noemt en daar ook ladingen bagger tussenzit. Natuurlijk zitten er metal en hardcore-invloeden in onze muziek, maar ik vind het moeilijk om enkele bands te noemen die van grote invloed zijn geweest op onze sound.
Mike: Eigenlijk is het heel simpel, we proberen gewoon zo ‘pissed-off’ mogelijk te klinken. Daar is dan deze sound uitgekomen.
Chris: Dat klopt inderdaad wel. We willen gewoon zoveel mogelijk woede in onze muziek stoppen.
Zijn er dan op persoonlijk vlak wel bands of artiesten die je als muzikant aanspreken?
Chris: Mmm, ja dat wel. Het is misschien niet wat mensen van ons verwachten, maar we zijn erg grote punkrock liefhebbers. Een band als Bad Religion vind ik dan ook te gek. Uiteraard hebben we ook veel metalbands waar we naar luisteren.
Mike: Ook ik ben een groot punkliefhebber. Ik luister bijvoorbeeld veel naar de Dead Kennedy’s.
Chris: Het is ook lekker om, wanneer je veel aan het touren bent, naar andere muziek te luisteren. Je bent al continu omringd door metal en metalcore-bands. Af en toe wil je dan ook even ontspannen en wat rustigers luisteren.
Hoe zou je de evolutie die The Agony Scene als band heeft doorgemaakt omschrijven?
Chris: Mmm, moeilijk. Ik denk dat we vooral meer gefocussed zijn geworden. Ons eerste album waren in principe ook onze eerste nummers als een band. Er was dus zeker nog ruimte voor verbetering.
Mike: Ja, voor ons tweede album hebben we ook de tijd gehad om te schrijven. Uiteindelijk hebben we bijna een jaar aan het nieuwe materiaal kunnen werken. Dat was ideaal.
Chris: Qua stijl is er in ons opzicht verder weinig veranderd.
In Europa zijn jullie dus een keer eerder kort geweest, maar wat moet ik me voorstellen bij jullie status in Amerika? Voor wat voor formaat zalen spelen jullie daar?
Chris: Het gaat lekker in Amerika. We doen veel verschillende dingen. Als voorprogramma staan we vaak in enorme zalen. Maar als headliner staan we in zalen met een capaciteit van 500 tot 1.000 mensen. Maar in principe is het wel gewoon overleven. We zijn nu aan het touren sinds januari 2005. Maar zodra het touren voorbij is, zullen we weer gewoon een baantje moeten zoeken om de huur te betalen.
Mike: Daarom blijven we liever bezig met de band. Dit is namelijk toch het leukste om te doen.
Wat zijn dan de leukste dingen van het touren?
Mike: De drank. Mijn herinneringen zijn dan ook wat wazig…
Chris: We zijn gewoon vijf gasten die muziek en veel lol willen maken. Daarnaast kom je ook op allerlei plekken waar je anders nooit zou komen. Ik heb al veel plekken gezien waar ik later nog wel eens als toerist naar terug zou willen gaan.
Hoe doet het nieuwe album (The Darkest Red) het?
Chris: Hij doet het goed. De verkopen zijn stabiel. Toen de plaat uitkwam werd hij goed verkocht en dat blijft tot op heden zo. Ik ben er erg blij mee.
Een van de dingen die The Agony Scene doet opvallen tussen veel andere bands in het genre, is de zang. Met name de hoge krijszang gaat door merg en been (op een positieve manier dus). Kun je hier wat over vertellen?
Mike: Bedankt voor het compliment. Ik had eerder in andere bands gezongen en probeerde qua zang toen een beetje te klinken als Converge. Na verloop van tijd ga je wat experimenteren met je stem. Ik hoorde bijvoorbeeld cd’s van Cradle Of Filth en wat die gast met zijn stem doet is ongelofelijk. Ongetwijfeld is daar ook een hoop studiowerk bij betrokken, maar je gaat dan toch zelf ook proberen zo hoog mogelijk te gaan. Uiteindelijk is dit het resultaat. Ik ben er zelf ook tevreden mee en verwacht niet dat mijn zangstijl in de toekomst nog gaat veranderen.
Heeft The Agony Scene een specifieke boodschap? Wat voor onderwerpen behandelen jullie in de teksten?
Mike: We hebben niet echt een boodschap of iets dergelijks. We zijn geen politiek ingestelde band. De teksten gaan voornamelijk over persoonlijke dingen. Zaken die ik meemaak of in mijn directe omgeving zie gebeuren. Maar iedereen kan er zijn eigen draai aan geven.
Wat kunnen we in de toekomst nog van The Agony Scene gaan verwachten?
Chris: Ik denk dat we op ons derde album wat nieuwe dingen zullen gaan proberen. We bestaan nu vijf jaar en we willen onze horizon wat verbreden. Verwacht geen heel ingrijpende dingen; het zal echt wel hard en bruut blijven, maar misschien dat we wat punk-dingen aan onze sound gaan toevoegen. Ik denk dat we veel mensen kunnen verrassen met de nieuwe nummers.
Hebben jullie al nummers geschreven voor de nieuwe (derde) plaat?
Chris: We hebben al heel veel losse ‘stukjes’, maar nog geen complete nummers. Daar is tijdens zo’n tour ook niet echt de kans voor. Af en toe is dat wel eens frustrerend als je vol zit met ideeën en je kunt ze niet kwijt. Soms wil je jezelf even een paar weken opsluiten in een studio, maar goed dat komt in de toekomst wel weer.
Zijn er nog dingen die jullie aan de lezers van dit interview kwijt willen?
Mike: Koop de plaat.
Chris: Voor degenen die ons hebben gesteund, bedankt. We verwachten in het najaar weer deze kant op te komen dus we zien jullie dan graag terug.