Interview met Sonata Arctica
Op 25 mei komt in Europa het nieuwe Sonata Arctica album Unia uit. Een album waar ver voor de release al veel over gezegd en geschreven is. Maar wat heeft de band zelf over het nieuwe album te zeggen? Tijd voor een interview dus met Mr. Sonata, Toni Kakko!
Allereerst, Toni hoe gaat het ermee?
Moe, vooral moe [Lacht]. Maar dat hoort erbij hè, vroeg opstaan en lange dagen maken. Veel interviews, hoewel vandaag nog wel meeviel.. We hebben vandaag voornamelijk geoefend voor de show van morgen. Dat wordt de eerste show sinds een aardig tijdje, te lang eigenlijk.
Dus jullie hebben er zin in?
Jazeker! We zijn echt heel erg nerveus, maar het gaat zeker een hele gave show worden met meer dan 2000 aanwezigen. En het is gelukkig ook niet zover weg, slecht een kleine 100 kilometer. Je zou kunnen zeggen dat het is alsof we thuis spelen.
En dit wordt ook de eerste keer dat jullie de nieuwe nummers live zullen spelen?
Ja dat klopt, maar we spelen er maar drie omdat het album nog niet uit is. Mensen kennen de nummers nog niet en hoewel ik wel snap dat ze Unia al willen horen lijkt het me toch beter om het album eerst uit te hebben.
Na de show van morgen volgen nog veel meer data, ik mag aannemen dat je daar ook naar uitkijkt?
Maar natuurlijk, het is altijd erg leuk. Het maken van een album kan je het beste zien als het uitstrooien van de zaden en de tour is dan de oogst. Plus dat we met deze tour naar plaatsen gaan waar we nog niet eerder geweest zijn, iets wat altijd weer een speciale ervaring is. We gaan bijvoorbeeld voor de eerste keer naar Mexico. Maar niet alleen de shows zelf zijn leuk, het is ook prettig om de directe feedback te krijgen over wat je hebt gedaan.
Het touren is voor jou dus het beste gedeelte van alles omtrent het uitbrengen van een nieuw album?
Nou, ik houd ook heel erg veel van de tijd in de studio en het schrijven van een album. Je hebt beiden nodig. Want als je zoveel in de studio zit dan wil je op een gegeven moment echt op tour, maar een tour kan echt lang duren. Die van Reckoning Night bijvoorbeeld, dat waren 160 shows verdeeld over ongeveer 2 jaar. Tegen de tijd dat we daar mee klaar waren, had ik echt wel zin om weer de studio in te gaan! Het is dus een soort cirkel, je komt steeds lang beide punten.
Klinkt als een drukke boel, op tour, de studio in, op tour etc. Heb je naast Sonata nog wel tijd om iets anders te doen op muzikaal gebied?
Er blijft niet veel tijd over, maar de tijd die ik heb wordt besteed aan kleine projecten zoals een het schrijven van soundtrack en een nummer voor de winnaar van de Finse Idols. Ik heb meegeschreven aan één nummer, dus dat nam allemaal niet veel tijd in, binnen 2 dagen was het meeste werk eigenlijk al gedaan. Het kwam ook goed uit, want we waren nog thuis, niet aan het touren. En het was daarbij ook een leuke afleiding. Ik hoefde me even geen zorgen te maken over Sonata Arctica en de productie enzovoorts kon ik overlaten aan andere mensen, het nummer schrijven was mijn enige verantwoordelijkheid.
Over dan naar het nieuwe album.. Hoe is er tot nu toe gereageerd op Unia?
De reacties lopen sterk uiteen. Meestal zijn het tot nu toe hele positieve reacties geweest van wat ik gezien en gehoord heb. Uit de negatieve reacties maak ik vooral op dat mensen het album niet goed begrepen hebben. Men verwacht schijnbaar nog steeds een powermetal album á la Ecliptica en dan kan het inderdaad nog wel eens op een teleurstelling uitlopen. Het is alsof ik je een banaan geef als je denkt dat je een appel eet, dan smaakt het voor jou als een slechte appel. Dit lijkt erop. Unia is geen power metal zoals Ecliptica en mensen moeten dat begrijpen en het niet reviewen als een power metal album.
Ik denk dat de enige die teleurgesteld zullen zijn alleen van de snelle power metal kant van Sonata hielden en niet van het geheel. Maar aan de andere kant mensen die niet van de power metal kant hielden zullen Unia misschien wel meer waarderen. Het is een andere ‘doelgroep’, hoewel we daar niet bewust voor gekozen hebben. Maar je kunt ook niet iedereen tevreden stellen, je doet altijd wel bij iemand iets fout. Als we op het oude power metal pad waren gebleven hadden mensen ook weer gezeurd van ‘wees eens vernieuwend’ . Dat hebben we dus dit keer gedaan.
Ook de wolven op de cover zijn slachtoffer geworden van de vernieuwing?
Ja, op een manier wel. Maar ik wist al ten tijde van Reckoning Night dat de volgende cover eenvoudiger zou worden, hoewel ik nog geen idee had wat voor album Unia zou worden. Dus echt het heeft niet een directe verbinding met elkaar. Ik wilde in ieder geval laten zien dat we niet meer dezelfde power metal band van vroeger waren. Mensen associeerden de wolven op Reckoning night met power metal en dat wou ik deze keer voorkomen. Ik vond de covers altijd heel erg mooi maar het was nu wel tijd voor iets nieuws. Er staat overigens wel één wolf in het boekje. Ieder bandlid heeft namelijk een eigen pagina en op mij pagina staat er wel een wolf bij!
Beschouw je het album als een nieuw begin voor Sonata Arctica?
Nou.. Daar ben ik nog niet zeker van, dat gaan we achteraf nog zien! Het is zeker een verandering, maar live zullen we nog steeds ook de oude nummers spelen, dus we blijven verbonden met ons verleden.
En waarom was het nu tijd voor een verandering?
Het idee voor deze verandering speelde eigenlijk al sinds Silence. Er verschenen steeds meer nummers, zoals op Unia, op de andere albums en dit was eigenlijk het moment dat de emmer overliep. Iedereen in de band was voor een verandering, niet meer van de hersenloze, recht vooruit, simpele power metal nummers. Zo vertelde Tommy (drummer) me eens dat hij het best zat was om steeds maar het zelfde soort nummers te spelen, hij had echt behoefte aan een uitdaging. En aan dit album heeft hij ook echt een uitdaging, er zitten veel moeilijke stukken in.
Je bent heel kritisch tegenover de oude albums, hoe terug op oude platen als je ze vergelijkt met Unia?
Wisselend. Als je kijk naar de setlists moet je toegeven dat een album als Ecliptica toch wel een goed album was omdat we nog steeds veel nummers van album live spelen zoals 8th commander, Fullmoon en My land. Het was ons eerste album en die schrijf je eigenlijk heel je leven. Het duurde ongeveer 10 jaar voordat ik dat album geschreven had, voordat elk idee op zijn plaats viel. Het is en blijft een goed album maar ik kan er niet meer naar luisteren eerlijk gezegd. De productie is namelijk echt matig en mijn zang is daar ook niet geweldig en.. [lacht] er is eigenlijk heel veel mis met dat album. Maar ik kan de muziek nog altijd waarderen. Je moet toch ergens beginnen!
Zal er ooit nog een Ecliptica komen, of zijn jullie daar echt klaar mee?
Ik ben er redelijk zeker van dat er geen Ecliptica-achtig album meer zal komen. Dat is echt eenmalig geweest en sindsdien zijn we een andere richting op gegaan. Dus men hoeft geen Ecliptica meer te verwachten. Het is niet zo dat er geen snelle nummers meer zullen komen, dat is zeker mogelijk, maar we zijn nu op een punt aangekomen waarop ik niet denk dat we zulke nummers nog kunnen en willen schrijven. We hebben behoefte aan complexere muziek dan de simpele Ecliptica power metal nummers.
Dus jullie beschouwen jezelf ook niet meer als een power metal band?
Nee, met Ecliptica waren we misschien wel een typische power metal band, maar ten tijde van Silence vond ik al dat we daarvan afweken in vergelijking met traditionele power metal bands. We hebben altijd een beetje overal tussen gezeten. Het is moeilijk geweest voor ons en voor de labels om het een naam te geven. Zelfs fans hadden moeite ons echt een naam te geven, sommige mensen bleven ons gewoon power metal noemen, andere melodisch.
Hoe dan ook dit is een nieuw begin want het is zeker geen power metal meer. Het is een stuk volwassener, een stuk complexer. Nuclear Blast heeft ons ook gevraagd hoe we het zouden willen noemen en na een tijdje kwamen met de benaming rock/heavy metal omdat dat heel erg algemeen is.
Waarom hebben jullie dit nieuwe rock/heavy metal album de naam Unia gegeven?
We wilden graag dat het iets te maken had met dromen en wat je zou willen met je leven. Unia is eigenlijk Fins voor dromen in de slaap, de originele titel was anders maar we hebben deze veranderd om die misschien wel door sommige mensen verkeerd geïnterpreteerd zou worden. De titel had dan misschien wel een dubbele betekenis gekregen en dat wouden we voorkomen.
Het is vergelijkbaar met het woord gai (gay) wat in het Fins vrolijk betekend maar je kan wel bedenken dat mensen anders gaan opvatten. Dat was weliswaar niet de titel, maar het is wel een vergelijkbaar misverstand dus heb ik de titel veranderd. Maar alle graphics waren al gedaan, het boekje was al klaar dus het enige wat ik kon doen was iets verzinnen wat er nog ingepast kon worden. En het leek ons leuker om het Finse woord Unia te gebruiken dan het Engelse Dreams, het klinkt beter.
En de originele titel ga je me zeker niet vertellen?
Nee, nee, nee zeker niet. Dan gaan mensen dat overnemen en dan had ik netzo goed die titel alsnog kunnen nemen.. Nee, niemand zal de titel te weten komen!
Goed, over naar de teksten dan. Betekende de nieuwe muziekstijl ook een verandering in de teksten?
Nee, dat niet, ik schrijf voornamelijk weer over de onderwerpen waarover ik ook op vorige albums al schreef. Een onderwerp dat bijvoorbeeld op dit album ook weer voorkomt is relaties, meestal mislukte relaties. Maar er staat ook een wat meer absurde tekst als Fly With a Black Swan op, die gaat over het Finse folk verhaal van de zwarte zwaan die de doden naar de volgende wereld brengt. De persoon in het nummer krijgt een kans om de zwaan het helpen en tegen het einde raakt hij er zo in verstrikt dat hij zelfs de zielen van zijn vrienden steelt. Een kwaadaardige tekst dus!
Is Caleb ook een voorbeeld van zo’n kwaadaardige tekst?
Niet echt. Caleb is eigenlijk het begin van een verhaal waarmee ik ben begonnen op Silence, in The end of this chapter. En daar heeft een vervolg gekregen op Reckoning Night in Don’t say a word, welke ongeveer hetzelfde verhaal verteld. Caleb is eigenlijk het begin van dat verhaal, het wordt dus als ‘t ware achterstevoren verteld.
Waar haal je de ideeën voor de teksten vandaan?
Ik kijk veel films en probeer zoveel te lezen als mogelijk. De andere bandleden zouden je waarschijnlijk vertellen dat ik in 2 werelden leef, een echte en een in mijn eigen gedachten. Een fantasiewereld waar ik eigenlijk alle ideeën vandaan haal. Heel erg handig, want echte inspiratie heb je dan niet nodig!
Misschien zijn de teksten trouwens wel ietsje anders omdat ik alles thuis in kon zingen, iets wat ik normaal in de studio moest doen. Dat hielp wel met de sfeer die ik liever heb voor het schrijven van teksten, ik was vrij om te doen wat ik wilde doen en dat is de teksten en de zang ook ten goede gekomen. Ik kon mezelf beter uitdrukken.
Zijn de teksten dan ook persoonlijker geworden?
Nee, dat eigenlijk niet. Ik schrijf namelijk niet over mezelf, niet over mijn eigen emoties. Het dichtste wat daar op Unia bij in de buurt komt is het nummer Under your Tree. Die heb ik geschreven naar aanleiding van het overlijden van mijn hond en daar gaat de tekst dus ook over, het verliezen van iemand die je liefhad. De rest van de teksten zijn eigenlijk allemaal fantasie.
Je zei al dat het opnemen van de vocalen beter ging dan voorheen, gold dat ook voor de rest van de opnames?
De opnames waren over het algemeen erg leuk om te doen. Naar mijn idee de leukste sinds die van Silence, wat echt een geweldig leuke ervaring was. Er was weinig stress dit keer omdat veel werk van te voren al was gedaan. We hebben ook veel verschillende studio’s gebruikt. Tomi en Marko hebben bijvoorbeeld vooral in de studio gewerkt waar we normaal het hele album opnamen, ik heb de vocalen en keyboards thuis opgenomen, Jari(gitarist) speelde weer in de Sonic Pump Studio’s en voor de strings hebben we een aparte studio gebruikt. Plus nog een aparte locatie voor het koor. Dat is dus een behoorlijk aantal studio’s.
Was de productie op Unia, evenals op vorige albums, weer in handen van de band?
Ja, dat klopt. Het zijn echt mijn nummers en ik weet toch het beste hoe ze moeten klinken. We hebben geprobeerd het album meer organisch te laten klinken. We hebben er veel tijd aan besteed om de muziek wat natuurlijker te laten klinken in plaats van computerachtig. Je kunt bijvoorbeeld op dit album ook de basgitaar horen, dat was op vorige albums nog niet zo. Toen componeerde ik zijn stukken ongeveer gelijk aan die van Jari (gitarist).
Wat zijn doelen die jullie nog zouden willen bereiken in de toekomst?
Dat zijn er een heleboel.. We zouden graag miljoenen cd’s verkopen en heel rijk worden. [Lacht] Wie zou dat niet willen? Maar we zijn heel tevreden met waar we nu staan en dat we dit kunnen doen en onszelf ermee kunnen onderhouden. Rijk zijn we in ieder geval niet hoor, maar we kunnen wel onze droom naleven, dus dat is alvast gelukt.
We zien in ieder geval heel erg uit naar de tour, nieuwe plaatsen, nieuwe mensen. Hopelijk gaat alles goed, wij kunnen in ieder geval niet wachten!
Ook niet op de Europese tour?
Ook daar hebben we veel zin in. Het is altijd alsof we thuis spelen in Europa. Als je in Japan of Amerika speelt blijft toch altijd in je achterhoofd meespelen dat je ver van huis bent maar als je in Europa bent weet je dat je binnen 2 uur thuis kan zijn. Het is niet per se beter maar het heeft toch een beetje de kleine voorkeur. We zijn ook al zo vaak in Europa geweest dat we de plaatsen nu ook wel kennen.
Kun je misschien al wat vertellen over de supportact?
Het eigenlijke plan was dat Amorphis onze support act zou worden, maar dat ging helaas niet samen met hun schema. We zijn op het moment in bespreking met twee andere bands, zodra daarover iets bekend is komt het op onze site! Ik helaas geen namen noemen anders wordt ik straks bestookt met verzoeken om de een te kiezen.
Is het toeval dat de laatste show van de tour in Nederland is of hebben jullie daar bewust voor gekozen?
[Lacht] Sorry daar heb ik geen zeggenschap over, de band plant de tour namelijk niet. Maar het zal in ieder geval een geweldige show worden, met enkele verassingen kan ik al verklappen. Het wordt in ieder geval een groot feest, dus bij deze wil ik alle fans oproepen om naar de show te komen! Tot dan!
Links: