Interview met Pyrrhon
Brutaal, een tikkeltje wazig en zo bruut als… als… Pyrrhon. Deze Amerikaanse band wist me flink te verrassen met het debuutalbum An Excellent Servant But A Terrible Master dat uitkwam via Selfmadegod Records. Ik wilde meer weten en dus zocht ik contact met zanger Doug.
Hallo Doug! Kun je jezelf en de rest van de band even voorstellen?
Ja hoor, ik ben Doug en ik ben zanger van Pyrrhon. Dylan speelt gitaar, Erik is onze bassist en Alex de drummer.
Ben je niet bang dat het aantal epileptische aanvallen enorm zal stijgen door de release van An Excellent Servant But A Terrible Master?
Nou, als mensen zo sterk reageren op onze muziek dat ze een aanval krijgen, dan doen we blijkbaar iets goed! Als wij ervoor kunnen zorgen dat het aantal epilepsiepatiënten groeit, dan hebben we ons doel bereikt. Onze muziek lijkt misschien chaotisch, maar dat is voornamelijk als je er oppervlakkig naar luistert. De meeste luisteraars zullen dit na enkele luisterbeurten ontdekken.
Op onze website kreeg jullie debuutplaat 83 punten. Ben je daar tevreden mee? Hoe zijn de andere kritieken?
Ik denk daar wel tevreden mee te zijn ja. We maken ons over het algemeen niet echt druk als het gaat om cijfers. Ik vind dat de waarde van een stuk muziek niet met een cijfer beoordeeld kan worden. Het is voor mij belangrijker dat mensen nadenken bij het horen van onze muziek. Daarnaast moeten ze er uiteraard ook van kunnen genieten. De pers is over het algemeen erg te spreken over het album. We voelden ons zeer vereerd bij het lezen van sommige recensies over ons werk en we hebben ook best kunnen lachen over sommige negatieve reacties die we hebben gekregen. Je kunt helaas niet iedereen tevredenstellen en dat proberen we ook zeker niet.
Kun je me iets vertellen over de totstandkoming van An Excellent Servant But A Terrible Master?
Het ging bij ons volgens mij niet heel anders dan bij andere undergroundbands die hun debuut opnemen. Tijdens het schrijven, waren we nog niet in contact met een label, we hadden dus geen deadline waar we ons aan moesten houden. Tegelijkertijd stonden onze persoonlijke levens wel flink op hun kop. We voelden dus een geweldige natuurlijke drang om deze plaat af te hebben zonder dat iemand anders druk op de ketel zette. Bovendien betaalden we alles zelf, dus we konden niet weken aan een stuk in de studio zitten om de boel rond te krijgen. Na een jaar zweten in het oefenhok, zonder touren (met hier en daar een optreden), hadden we al onze energie in die plaat gestoken. De hele voorbereiding was goed voor een geweldig snelle opnameperiode. We hebben minder dan een week in de studio gezeten. Het was niet de makkelijkste manier van opnemen en soms was het een hels proces. Als ik nu naar het album luister, denk ik dat het alle moeite en frustratie zeker waard was. Het is een razend en spannend album geworden, en dat was ons doel. Daarnaast voelt het als een groep van vier muzikanten die één zijn geworden. Ik verwacht een makkelijkere tijd als het volgende album aan de beurt is.
Het album is uiteindelijk uitgebracht door Selfmadegod Records uit Polen. Hoe kwamen jullie in contact met dit label?
Simpel. We stuurden ze een gebrand cd’tje van onze plaat, samen met een home made press kit. We zijn allemaal fans van wat het label in het verleden heeft gedaan en we hoopten dat ze interesse in Pyrrhon hadden. Gelukkig was dat het geval. We zijn ze erg dankbaar dat ze ons als jonge band een kans geven.
En nu? Wat zijn de plannen voor Pyrrhon in de nabije toekomst?
We werken momenteel aan een partij nieuw materiaal. Ergens in de lente zullen we een EP uitbrengen met een nieuw nummer en wat eigen interpretaties van nummers van andere bands. Daarnaast zijn we in grote lijnen bezig met nummers voor onze tweede langspeler. Die hopen we op te kunnen nemen ergens in het einde van 2012. Tot slot hopen we een paar weekendtours op poten te zetten door de Verenigde Staten.
Enige kans dat we jullie ook nog gaan zien in Nederland, België of Europa in het algemeen?
Het zou geweldig zijn als we in Europa zouden kunnen spelen, maar we zijn nog niet in contact gekomen met promoters aan jullie kant van het water. Als jij wat data voor ons kunt regelen of je kent iemand die hiertoe bereid is, laat het alsjeblieft weten!
Daar kom ik uiteraard nog wel eens op terug! Terug naar jou als persoon. Wie ben je als je niet druk bent met Pyrrhon?
Een heel ander persoon. We zijn allemaal best stomme mannetjes. Niemand van ons is zo wreed en serieus als de muziek wellicht doet suggereren. Ik lees en schrijf veel, Dylan is host van een radioshow en Alex en Erik spelen naast Pyrrhon ook nog andere soorten muziek. We hebben gewone banen en zijn verder normale zielen. De band is een uitlaatklep voor een bepaald aspect van onze collectieve persoonlijkheid.
Mooie woorden. Nog even over het album: Flesh Isolation Chamber is een van mijn favoriete nummers. De wendingen zijn uiterst interessant. Heb jij favorieten op je eigen plaat?
Om eerlijk te zijn vind ik de drie lange nummers het best. Het is uiteraard moeilijk voor mij om te praten in termen als “favoriet”, want ik zie de hele schrijf als een samenhangend geheel. De lange nummers namen het meeste tijd in beslag om te realiseren en we zijn er allen trots op hoe ze uit de verf zijn gekomen.
Kun je me wat meer vertellen over het artwork van An Excellent Servant But A Terrible Master?
Een tekenaar genaamd Caroline Harrison is verantwoordelijk voor de cover, de complete lay-out en het logo. De voorkant is gebaseerd op een Mandala; dat is een cirkel met daarin meerdere invloeden afkomstig uit de Zuid-Asiatische, religieuze kunst. Tijdens het schrijven van het album heb ik veel nagedacht over hoe moderne technologie, en communicatietechnologie in het bijzonder, de neiging heeft om haar betekenis en belang te overstijgen. Het idee van een Mandala bestaande uit middelen uit de communicatietechnologie is het resultaat van die gedachtes.
Heb je tot slot nog wat tips voor ons op muzikaal vlak? Welke platen uit 2011 wil je ons aanraden?
Als muzikant wil ik aanraden om dagelijks te oefenen, word een student van je eigen ambacht. Heb daarnaast aandacht voor details, want die zijn zeker belangrijk. Wees tot slot niet tevreden met een imitatie. Niet iedereen zal een genrebepalende pionier worden, maar goede muziek is zo kenmerkend als een gezicht of een vingerafdruk.
Hier nog enkele platen uit 2011 die ik graag luister:
- Drugs of Faith – Corroded
- KEN Mode – Venerable
- Gigan – Quasi-Hallucinogenic Sonic Soundscapes
- The Axis of Perdition – Tenements (Of the Anointed Flesh)
- Virus – The Agent that Shapes the Desert
- Tombs – Path of Totality
- Flourishing – The Sum of All Fossils
- YOB – Atma
Bedankt! Nog wat laatste woorden voor de Nederlandse en Belgische fans?
Bedankt voor de aandacht! Hopelijk krijgen we het voor elkaar om wat shows voor jullie te spelen in de nabije toekomst!
Links: