Interview met Insanity Reigns Supreme
Je hoort er niet zo vaak nieuwe muziek van, maar als er nieuw materiaal verschijnt dan is het wel meteen raak. Unorthodox, de nieuwe plaat van de Belgische veteranen van Insanity Reigns Supreme, ligt sinds enkele maanden in de rekken en dat vond ik reden genoeg voor een gesprek met zanger Tes Re Oth.
Gegroet Insanity Reigns Supreme. Eerst en vooral: zes jaar is een behoorlijke tijd tussen twee platen. Was dat een bewuste keuze bij jullie of komt het door een samenloop van omstandigheden?
Het begint met hoe wij muziek maken. De muzikale zijde is niet ontsproten aan het brein van een enkeling, maar is het resultaat van vijf bandleden die hun passie ergens in steken. Als je dus met vijf aan de muziek werkt, dan komen er heel wat invloeden en meningen samen. Dit organische proces heeft zijn tijd nodig, maar zo krijg je wel onze authentieke sound, een echte mengelmoes van invloeden die ons kenmerkt. Dat betekent ook dat je met een nieuw bandlid (J. speelt nu ongeveer een jaar bij ons) ook nieuw aan dit proces begint en automatisch nieuwe elementen ontdekt.
De mensen die jullie al kennen zullen opmerken dat deze nieuwkomer Unorthodox wat in de lijn ligt van de vorige plaat Occultus Insanus Damnatus uit 2009. Wat zijn naar jullie gevoel de punten waar de machine van Insanity Reigns Supreme nog beter gesmeerd loopt op de nieuwe plaat?
Aan het einde van het interview ga je hier een betere kijk op hebben, maar het zit in alle punten van de CD. De muziek op zich zit beter in mekaar, de teksten hebben een duidelijk concept, het werk in de studio was nog net dat tikkeltje intensiever, het artwork is nog meer doordacht en de bijdrage van “externen’” was net dat beetje meer. Kortom, het is op alle vlakken een evolutie, een nieuwe versie van ons, vandaar dat we zelfs onze symbolen veranderd hebben van een pentagram naar een hexagram: net die ene stap meer.
Ik lees heel wat over evoluties naar blackmetal toe om jullie ritueel te versterken. Zelf werd ik ook wel wat meer melodieën en sfeerschepping in die trend gewaar. Hoe staan jullie zelf tegenover die mening, want eigenlijk zijn jullie een doom/deathband? Voelen jullie die evolutie ook zo aan?
We hebben onszelf nooit in een hokje willen steken en dat is nog altijd zo. Als je het voorgaande leest over hoe wij muziek maken, dan is het niet verwonderlijk dat we een hele mix van invloeden in onze muziek hebben, aangezien vijf mensen er hun ding in kwijt kunnen. De ene keer gaat dat wat meer de ene richting uit, de andere keer een andere. Wat nu het echte verschil maakt is dat we onszelf geen limieten meer hebben opgelegd. Als we vroeger misschien nog momenten hadden waar we bij de eerste klanken van een riff meteen zeiden van “dat is te fel de ene of andere richting uit”, dan hebben we dat bij deze CD achterwege gelaten. We zijn echt open geweest voor ieders idee en hebben eerst muzikaal ermee gespeeld om te kijken waar het naar toe leidde in plaats van het meteen te veroordelen. Zo krijg je een ruimere sound en dat is net dat stapje verder dat we met deze CD wilden zetten.
Over sfeer en openheid van invloeden gesproken: ik merkte dat Claudia Michelluti weer van de partij was. Waarom de keuze voor de frontvrouw van Valkyre?
We waren zeer tevreden over de samenwerking op de vorige CD en ook live hebben we deze nummers samen gespeeld. De relatie was dus bij de komst van deze CD nog een stuk beter, wat ook betekende dat we hier wat meer wilden proberen. Niet enkel wat lieflijke stemmetjes ergens op de achtergrond, maar een sterke stem die gerust op de voorgrond mocht staan. Zo hebben we nog wat extra magie in de nummers gestoken.
Net als op de vorige plaat is er opnieuw dat vette artwork. Dezelfde schepper? Wat spreekt jullie zo aan in deze stijl?
De samenwerking met Seth (Septicflesh) is een aparte. Op de een of andere manier kan hij vatten wat wij proberen uit te drukken. Hijzelf vindt het ook een verademing dat de band zelf met een duidelijk concept komt en weet welke symboliek ze erin wil steken. Dit betekent wel dat hij er heel lang over doet om een resultaat voort te brengen (tussen de eerste contactname en het eindresultaat zaten 18 maanden!). Hij neemt alle info in zich op en luistert naar de muziek voor het slapen. De dag erna probeert hij dan vorm te geven aan de dromen/nachtmerries die hij heeft gehad dankzij deze input. Zo krijg je iets totaal unieks. Als je kijkt naar de slipcase, dan is het ook eerder een kunstwerk dat aan de Vlaamse klassiekers doet denken en niet de zoveelste metal hoes. In dat opzicht dus zeer “Unorthodox”. Zo proberen we op alle gebieden voor kwaliteit te gaan en de mensen die onze CD kopen heel wat extra te bieden.
Een laatste constante factor die ik opmerk is dat Shiver de eer krijgt om jullie uit te brengen. Waarom Shiver?
We hebben met wat “grotere” labels gepraat, maar daar komen heel wat voorwaarden bij kijken die wij niet willen inwilligen. Dat begint met een voorop gezet aantal dagen per jaar dat je moet touren, tot het uit de hand geven van het artwork en de rechten op je nummers. Aangezien wij alles op onze eigenzinnige manier willlen doen, is dat dus geen optie. Met Shiver zijn de afspraken zeer duidelijk en proberen ook zij het beste product op de markt te brengen. Zo verschijnt de CD in een slipcase en is het schijfje zelf gitzwart!
Deze plaat namen jullie op in de studio met Andy Classen (Belphegor, Legion of the Damned, …). Was het jullie eerste ervaring met hem? Hoe verliep het en wat bracht het jullie bij
Aangezien we voor de tweede keer in de studio met Andy Classen zaten, was er een echte sfeer van vertrouwen. We wisten hoe hij werkte en waren er gerust in. Zo hebben we heel bevrijd de CD kunnen inspelen. Van zijn kant, kende hij ons uiteraard ondertussen ook al, wat echter betekende dat hij nog meer inzet van ons vroeg. Dat ene tikkeltje meer bloed, zweet en tranen kan je dan ook echt horen. Bovendien hebben we deze keer vroeger met Claudia samengezeten om te bespreken wat we wilden proberen qua vrouwenzang op de CD. Dat heeft als resultaat dat ze zich heel wat meer heeft kunnen inbrengen met als beste bewijs (Serpent) Ov Fire. Tot slot hebben we met J een echte bassist in huis gehaald. Aangezien hij nu een echte eenheid vormt met de drum, hebben we de sound ook lichtjes kunnen aanpassen, zodat we nu een nog vollere productie hebben gekregen die staat als een huis.
Is het nu het plan om deze plaat zes jaar lang voor eigen publiek te presenteren (ik merk wel dat jullie aan een 666 formule zitten dan), of is Insanity Reigns Supreme iets van plan op haar oudere dag? Een tochtje naar het buitenland ofzo?
Daar staan wij altijd open voor als de gelegenheid zich voordoet. Maar het doet er niet toe of we nu hier of daar spelen, elk optreden is voor ons speciaal en daar kan je pas echt “The Insane Cult of Doom” aan het werk zien. We maken er een totale belevenis van en proberen alle zinnen van het publiek te prikkelen. Je kan dat niet beschrijven, dat moet je gewoon ervaren.
Gaan we zeker doen. Als afsluiter nog enkele laatste woorden voor de lezers van Zware Metalen?
Bedankt voor dit interview en om ons de gelegenheid te geven te laten zien dat er heel wat meer achter deze CD zit. Als mensen meer willen weten, bezoek ons op www.insanecultofdoom.com of live op Tongeren Metal Fest (2 mei) en Soul of Ancient Warriors Fest (30 mei).
Join the Insane Cult of Doom!
Links: