Interview met Fogg
Het Amerikaanse Fogg heeft onlangs High Testament uitgebracht, een bijzonder sterke plaat vol psychedelische en retro elementen. Hoewel ze nog niet naar Europa zijn geweest, heeft de band een behoorlijke reputatie wat betreft hun live shows. Mede hierdoor begint de jonge band een behoorlijke naam in de underground te krijgen, dus eigenlijk werd het wel tijd om ze eens aan de tand te voelen. Onderaan het interview vertelt de band over de muziek die ze graag luisteren in de auto, op weg naar gigs: de genoemde artiesten kan ik van harte aanbevelen!
Fogg is vorig jaar met Death in één keer in de scene losgebroken, maar daarvoor waren jullie een beetje op de achtergrond. Kunnen jullie de lezer iets vertellen over de achtergrond van Fogg?
Fogg is bij elkaar gekomen aan het eind van 2012. We kenden elkaar allemaal al van de middelbare school en hadden dezelfde muzieksmaak: het was dus onvermijdelijk dat we vroeg of laat bij elkaar zouden komen. Ik ben zelf bas gaan spelen zodra ik Chase gitaar hoorde spelen en sinds die tijd zijn we constant aan het jammen; we spelen wanneer we kunnen.
Wat beïnvloedt jullie zowel als individu en als band in de scene? Zijn er, los van de overduidelijke invloeden op de band, ook lokale factoren die een rol spelen?
Sinds het begin van de band worden we neergezet als een “stoner rock” band, dus ons hele streven op dit moment, is om de vreemdere invloeden te verwerken in de muziek. We doen ons best om muziek te maken die de grenzen van de term “stoner rock” verbreed en hopen op die manier dat we als meer dan alleen dat label worden gezien.
Zelf ben ik onbekend met de scene in Forth Worth, maar als ik breder kijk, vind ik dat jullie duidelijk in dezelfde scene als Earthless, Harsh Toke en het nieuwere Sacri Monti passen. Kunnen jullie misschien wat licht schijnen op de lokale scene en hoe Fogg binnen dat plaatje past?
De bands die je noemt, vinden we stuk voor stuk geweldig en we bewonderen wat ze doen. Het is nog steeds onvoorstelbaar voor ons dat we een label delen, omdat die bands op Tee Pee eigenlijk de enige nieuwe bands zijn waar we naar luisteren. Forth Worth is een rare plaats voor een heavy psych band, omdat we zo ver verwijderd zijn van die hele Californische scene, zowel geografisch als esthetisch gezien. In Forth Worth is er naast metal en garage rock van alles te vinden, maar we voelen ons wel een beetje buitenstaanders. Er zijn heel veel mensen die mooie en krachtige muziek bijdragen aan de lokale scene, maar bijna niemand houdt zich echt bezig met ons soort muziek. Er was iets tofs gaande, totdat Crypt Trip naar het zuiden verkaste.
Als volger op Facebook ziet het ernaar uit dat jullie vrij regelmatig optredens hebben. Hoe is die hele live ervaring? Zijn er specifieke nummers die een uitdaging vormen om live te spelen?
Momenteel doen we het erg rustig aan, zodat we het publiek niet gaan vervelen. Toch betekent dat dat we de afgelopen twee jaar maar een paar weekends hebben gehad dat we nergens hoefden te spelen. Het is ook leuk om druk bezig te zijn en het is altijd tof om voor mensen op te treden. Alle nummers die we de afgelopen maanden hebben geschreven zijn lastig om live te spelen. De vreemde maatsoorten en overgangen vergen veel van ons, maar het is geweldig om het uiterste van je capaciteiten op te zoeken.
Met het studiomateriaal lijken jullie ook er productief. Na het erg vette Death, dat anderhalf jaar terug verscheen, hebben jullie High Testament uitgebracht, wat ik een erg vette plaat vond (Lees de recensie hier). Hoe blijven jullie zo productief?
Die recensie konden we heel erg waarderen! Heel erg bedankt. Ik denk dat het met onze houding te maken heeft: op het moment dat we iets hebben uitgebracht, dan is het afgerond. We hebben een aanhoudende honger en drang om ons oudere werk te overtreffen. Hierdoor kijken we altijd naar de toekomst en maken we het onszelf niet gemakkelijk. Het volgende album is al bijna geschreven en we denken dat het veel beter is dan High Testament.
Kunnen jullie iets vertellen over het schrijven van High Testament en het opnameproces erna? Naar welke studio zijn jullie geweest en hoe was die hele ervaring?
Ik denk dat die nummer tot stand kwamen doordat ik gewoon wat met een gitaar aan het rommelen was en verschillende riffs en melodieën uitprobeerde. Meestal maak ik een geraamte voor een nummer en dan laat ik het aan de jongens horen tijdens het oefenen. Zij geven er dan hun draai aan om het tot een volwaardig nummer te maken. Daarna schrijf ik teksten en is het nummer klaar. We hebben opgenomen met een vriend van ons, Ryan van Crypt Trip, in een studio in San Marcos, Texas. Het was een erg professionele studio en het duizelde ons een beetje toen we zagen hoe ontzettend veel apparatuur we konden gebruiken. High Testament is een heel erg gepolijst album geworden, mede ook doordat we, naar mijn mening, wilden compenseren voor het gruizige geluid van Death. Veel mensen konden die productie niet waarderen en er waren mensen die er door afhaakten. Nu proberen we uit te zoeken hoe we de perfecte balans tussen die twee uiterste producties kunnen vinden, want ze hebben beiden hun voordelen.
Kunnen jullie wat achtergrond geven over de totstandkoming van jullie versie van Sleep’s Evil Gypsy/Solomon’s Theme? Jullie hebben het nummer gecoverd voor een compilatie van Cvlt Nation. Persoonlijk vond ik dat het erg tof klinkt, erg lo-fi. Het was opgenomen met een one-track tape-recorder, klopt dat?
Dank je wel! We dachten dat het aanvankelijk te lo-fi was. Cvlt Nation vond Death erg vet en heeft er een artikel over geschreven, om ons vervolgens te vragen of we op die compilatie wilden. We hadden al een poosje geen Sleep geluisterd, maar het feit alleen al dat ze ons er voor vroegen, vonden we geweldig en dus hebben we het geprobeerd. We hadden een cassette recorder en hebben toen een microfoon in het midden van de kamer gezet. Ik denk dat het de eerste take was die uiteindelijk op de compilatie verscheen.
Wat heeft de toekomst in petto voor Fogg? Hebben jullie iets in de planning staan dat jullie willen delen? Zijn er dingen die zeker nog op jullie lijstje staan?
Op het moment zetten we de puntjes op de i voor een tour langs de westkust van de VS, die in oktober zou moeten plaatsvinden. We doen ook wat shows met een band uit Austin, genaamd Duel, om vervolgens zelf nog een paar shows in Californië te doen. We kijken er naar uit om eventjes buiten Texas te zijn. Ook gaan we waarschijnlijk het derde album vrij snel al opnemen: dat gaan we doen met 2” tape, zodat we dat hele vreemde, wazige geluid krijgen. Als onze dromen uitkomen, dan kunnen we leven van de muziek. Daarnaast zouden we graag in Europa spelen: Ik heb gehoord dat het publiek daar helemaal gek is van bands uit Texas.
Jullie rijden nogal eens flinke stukken op weg naar optredens. Wat is de ideale soundtrack voor Fogg tijdens zo’n roadtrip?
Dit is wat we de laatste tijd veel in de auto luisteren: Alice Coltrane, Pigpen-era Grateful Dead, Neil Young, Ash Ra Tempel, Guru Guru, Soft Machine, Bubble Puppy, Beefheart, Relatively Clean Rivers, Frumpy. We zijn een beetje van de rustige muziek de afgelopen tijd.
Als laatste: Is er nog iets dat jullie willen zeggen?
Be good and be kind. Take it easy, yall!
Links: