Antwerp Metal Fest zet elk jaar stevig in op behoorlijke thrashmetalbands. Eén van de zaterdagtoppers is het Duitse Dust Bolt. Zanger Lenny trof ik backstage en ik vuurde enkele vragen af.
Je bent net terug van je tour met Exodus en Obituary. Hoe is die verlopen?
Echt zo cool. We kenden de gasten van Obituary wel, want het is voornamelijk Donald, de drummer, die voor onze plaats op deze tour gezorgd heeft. Hij houdt van onze muziek en platen, en hij wou echt dat we eens rondtourden in Amerika. Exodus bestaat ook uit enorm vriendelijke mensen.
Was het een zware tour, of lekker chill?
Best wel chill. We leerden wel enorm veel, het was erg professioneel. We zaten op de bus met Obituary en daarna kwamen Exodus en Power Trip erbij en iedereen kwam zo goed overeen. Elke nacht was gewoon fun met geweldige shows en erg goede venues. Een droom die waar werd.
Je hebt echt wel een pak afgereisd al dit jaar. Begin 2019 komt er dan een nieuwe plaat aan. Ben je niet bang dat je er geen energie meer voor zult hebben?
(lacht) Ik denk dat we nu eigenlijk maar pas begrijpen wat moe zijn echt betekent. We zijn het laatste jaar echt diep gegaan met de tour in Amerika en Europa en het schrijven en opnemen van de nieuwe plaat. Vier weken in de studio, dan Amerika en dan terugkomen en gewoon verder doen. Ik weet het niet, de nieuwe plaat zal er inderdaad zijn in januari, maar we gaan wel drie maanden even niet touren.
Dus alles is al afgerond in de studio?
Niet helemaal, ik was drie dagen geleden nog in de studio. Er zijn nog twee dagen nodig om alles af te handelen en dan is het klaar.
Drie maanden op vakantie dan?
Hmm, neen. We moeten heel wat doen in aanloop naar die nieuwe plaat. Wat repeteren, jammen en dingen regelen. Wij werken ook allemaal naast de band, dus onze vakantie gaat helemaal op aan de band. We spelen erg vaak in het weekend, gewoon omdat onze job het niet toelaat, buiten het touren dan. Een weekendje chillen hoort er bij ons niet al te gauw bij. Drie maanden zonder stress waarbij we gewoon wat gaan chillen en jammen, het nieuwe spul spelen en dan opnieuw touren.
Wat kan je al zeggen over de nieuwe plaat?
Het wordt een zware plaat. De zwaarste die we al gemaakt hebben, de meest ‘metal’ plaat die we al hebben uitgebracht misschien. Best wel donker en extreem op een bepaalde manier. Ik ben er echt wel erg enthousiast over, er zit ook meer melodie in de vocalen. We zijn het er nog niet over eens wat de naam gaat worden, er zijn wel enkele ideeën.
Metal Archives vertelt me dat politiek een thema is voor jouw teksten. Dan zou je genoeg inspiratie moeten hebben. Werkte je met bepaalde ideeën voor deze plaat?
We schrijven niet echt specifiek over het politieke milieu, maar wel over datgene wat me kwaad maakt. Op de vorige platen ging het wel eens over politiek, maar het veranderde wel doorheen de jaren. De volgende plaat heeft zeker geen overduidelijk politiek thema. Het is gewoon beter dat we al die zever vergeten gedurende 45 minuten. De atmosfeer blijft wel donker en negatief.
Krijgen we vandaag al iets te horen van de nummers op die plaat?
Nog niet. We kwamen net uit de studio en er is zo veel aan de hand. We hebben de tijd nog niet gehad om deze nummers echt voor te bereiden. Die tijd willen we wel hebben. Maar we komen wel terug om ze nog eens te presenteren.
Schrijven jullie eigenlijk op tour? Je hebt het immers over ‘tijd hebben’. Als je vaak onderweg bent, dan heb je de tijd niet om het even allemaal rustig aan mekaar te breien, lijkt me.
We schrijven niet echt op tour, maar je krijgt wel enorm veel inspiratie. Dat neem je gewoon op en tracht je te bewaren tot je het allemaal kan verwerken. Ik schrijf als ik thuis kom. Als je echter op tour bent met Obituary, en je die gasten elke nacht ziet spelen, dan krijg je zo veel inspiratie. Het is geweldig als je samen op de tourbus zit en air drums en air gitaar samen ligt te spelen. Telkens gaat het over goede muziek en goede nummers. Dat geeft echt een pak motivatie.
Je meldt dat jij thuis schrijft. Ben je degene in Dust Bolt die dan alles schrijft of is er een groepsproces aan de gang?
Ik schrijf het hoofdgedeelte, maar dat is zeker niet het hele proces. Dan gaan we naar Nico, de drummer, en jammen we gewoon met hetgeen we hebben. Daarnaast schrijft gitarist Flo ook wel wat zaken en we zien altijd wel wat het wordt.
De gasten waar je mee op tour gaat zijn al diep in de veertig of zelfs vijftig. Heb je het gevoel dat thrash metal aan het uitsterven is? Zo voelt het soms wel aan bij mij. Heel wat dinosaurussen.
Ik denk niet dat het aan het uitsterven is, maar misschien moeten we het wel opnieuw definiëren. Als je mensen vragen stelt over thrash metal, dan denken ze meteen aan oude venten op een podium. Het is tijd om dat imago te veranderen. Er zijn nieuwe thrash bands die echt wel nieuwe elementen aanbrengen. Kijk bijvoorbeeld naar Evil Invaders, dat is thrash metal maar meteen ook iets anders. Het heeft zo veel energie! Ik denk dat het probleem is dat al die oude bands gewoon blijven touren en de jongere bands de openingsacts vormen. Ik vind dat alle jongere bands samen moeten hokken om op tour te gaan.
Of wachten tot de oude bands er een punt achter zetten, zoals Slayer. Treur je daarom?
Neen, Slayer was bij mij al voorbij toen Dave Lombardo het kamp verliet. Ik ben echt een fan van Lombardo. En uiteraard van Jeff Hanneman, maar toen Lombardo eruit was, hield ik het voor bekeken.
Zal deze nieuwe plaat opnieuw opgenomen worden in The Engine Studios? Jullie lijken vaste klant.
Dat klopt. De mensen van The Engine Studios zijn goede vrienden van ons. Ze mixten een show van ons toen we nog maar vijftien jaar oud waren, dus ze kennen ons echt goed. Daar komt nog eens bij dat het erg dicht bij ons thuis is. We werken enorm graag met hen samen, het is steeds erg fijn. Dat vind ik belangrijk, dat ik bij mensen ben die me een comfortabel gevoel geven. Het zou echt raar zijn als ik naar een plek ging met mensen die ik niet ken, om daar een plaat op te nemen.
Laten ze je vrij bij de opnames, of dragen ze bij in het product?
Een beetje, ik vroeg hen om het te doen. “Als er iets is, zeg het dan. Laten we het discussiëren, laten we er om vechten!” Dat doen ze dan ook wel, coole kerels.
Hoe zit het eigenlijk met de bassisten in jullie band? Ik kon er niet goed aan uit.
Bene is onze bassist, maar hij studeert nog. De rest van de band is al een tijd afgestudeerd, maar hij dus nog niet. Soms kan hij niet mee op tour omdat er bijvoorbeeld wat examens zijn, maar in oktober studeert hij normaal wel af. We hebben enkele vrienden die dan zijn plaats invullen.
Een behoorlijke drukte dus, maar je houdt ook wel van chillen. Vinden jullie de tijd om hier in Antwerpen een ‘bolleke’ te gaan drinken, of waar houden jullie van?
Een ‘bolleke’? Dat ga ik proberen! Wel, we proberen wel wat tijd te vinden om wat andere zaken te doen, maar veel tijd is er niet. Nico is wel een immense fan van de natuur, dus hij wil altijd gaan zwemmen. In de rivier springen dus vaak. We proberen ook altijd wel wat mee te pikken van de stad en ergens een biertje of koffie te drinken.
Gaat hij in het zwembad springen backstage?
Ik weet het niet, hij houdt meer van rivieren. (lacht)
Hoe zijn die gasten van Obituary en Slayer eigenlijk op tour?
Het grappige is dat de gasten van Obituary allemaal vaders zijn, maar ze houden zo van muziek. Bepaalde muziek beluisteren ze echt elke avond. Holy Diver van Dio is een plaat die Donald bijvoorbeeld van buiten kent. Jaren luistert hij die plaat al, ik denk zelfs dertig jaar, en dan zegt hij: “I don’t know shit, but I do know Holy Diver!” Het zalige aan die band is dat deze gasten death metal spelen en op podium zo veel plezier hebben en lachen.
Kan ik daar uit afleiden dat dat de zaken zijn die voor jou dan ook belangrijk zijn?
Voor mij is het belangrijk om dat podium op te stappen omdat je het graag doet, als vrienden, niet als rocksterren. Het leven is kort en je moet ervan geniet zo vaak je kan. Als je het privilege hebt om shows te doen, dan moet je daar geen moment dwars over doen.
Links: