Interview met Aborted

De strontdemon van de zombielama

”Wij zullen u kritisch beoordelen”, zegt microfoonbrieser Sven De Caluwé kordaat wanneer we aanschuiven aan een tafel bezaaid met Twixen, Marsen en pakjes paprikachips. We bevinden ons backstage in de Magasin 4 in Brussel, alwaar Belgiës brutaalste deathmetalband binnen een goed uur zijn achtste stukje studiovlijt zal voorstellen. Het nieuwe Nederlandse gitaarduo Danny Tunker en Mendel bij De Leij gaat met instrument op de schoot nog gauw door wat nummers, alvorens zich bij ons te vervoegen. Danny met lichte tegenzin. “Toen we vroeger Trivial Pursuit speelden kreeg ik altijd vragen over Nederlandse politiek. Ik wist nooit het antwoord.” Gelukkig voor hem gaan onze vragen over zaken die écht belangrijk zijn: The Necrotic Manifesto, kaartspelen en strontdemonen.

Aborted2014-1

Zijn jullie niet moe na zo’n tour door de VS en Mexico?

(Instemmend geknik) Mendel: we zijn sinds gisteren thuis. We hebben vijf uurtjes geslapen en zitten hier met een flinke jetlag.
Sven: Wij zijn echte mannen en echte mannen geven zich altijd voor de volle 40%.

Wat op tour gebeurt blijft gewoonlijk op tour, maar één anekdote zal na dit interview niét op tour blijven. De welke mag dat zijn?

Danny: We hebben “Project Fat” ingezet.
Sven: Dat komt erop neer dat we proberen om Mendel zo vet mogelijk te mesten.
Mendel: Ik ben een echte Ben en Jerry’s-liefhebber en dat ijs kwam in grote mate naar mij toe. Het Amerikaanse eten is in general behoorlijk vet, dus echt veel moeite heeft het hen niet gekost. Ik en Danny zijn allebei vegetarisch, dus hamburgers waren er niet bij. Burrito’s wel. Onlangs ben ik op de weegschaal gaan staan en er is twee kilo bij sinds we aan de tour begonnen, dus het project vordert.
Danny: Die spieren zijn alvast helemaal weg! Dat kan er ook mee te maken hebben dat hij te weinig gemasturbeerd heeft.
Sven: Chipotle!

Is het waar dat het publiek in Mexico extremer is en dat de venues vaak in louche buurten staan?

Sven: Het publiek was heel wild, maar van drugskartels of maffiatoestanden e.d. heb ik niets gezien. Alle mensen die ons ontvangen hebben waren supervriendelijk. De mensen zijn daar wel zwaarder fan dan bvb. in Europa of de States, omdat bands veel minder frequent tot ginder geraken. Als er dan eens eentje tot daar komt, zijn ze echt superblij.
Mendel: En ze willen allemaal met je op de foto.
Sven: Op een bepaald moment heeft het letterlijk vijftien minuten geduurd om van het podium naar de backstage te gaan.
Danny: Ze wachten ook op je bij het hotel als je aankomt. Hoe ze wisten in welk hotel we verbleven, ik weet het niet, maar ze stonden er. Zelfs bij het ontbijt.

Dat begint popsterallures te krijgen.

Danny: (droog) Natuurlijk, wat dacht jij dat de bedoeling was van deze band? (gelach) Wij doen dit absoluut niet voor de muziek, hoor. Dat is toch duidelijk de kant die we zijn uitgegaan met ons nieuwe album. Binnenkort gaan we lekker arrogant worden.

Aborted2014-2

Stoort het jullie dat mensen die er duidelijk te weinig van afweten het over Channel Zero hebben als het over België en metal gaat, terwijl Aborted internationaal en nationaal véél meer bereikt heeft?

Sven: Mij kan dat nul komma nul de botten schelen. Channel Zero doet wat Channel Zero doet, wij doen ons ding. We werken hard en wat mensen hun perceptie daarvan is (haalt schouders op), dat maakt mijn zaak niet. Voor mij is dat even belangrijk als mensen die zeggen dat wij metalcore of deathcore zouden zijn. Het boeit mij voor geen ene meter.

Waaraan merken jullie zelf dat Aborted intussen echt internationaal meetelt? Tonen de mensen spontaan hun borsten als ze jullie zien?

Danny: Alleen de mannen. Mendel krijgt voornamelijk man boobs onder z’n neus geschoven, niet zelden de onze. Nee, je merkt het aan het aantal boekingen, maar ook aan de manier waarop je jezelf terug vindt op het internet. Je ziet mensen die spontaan filmpjes van optredens posten, reacties die daarop komen, het aantal beluisteringen van nummers die we online zetten… echt top.
Sven: We hebben daar heel lang en hard voor gewerkt en sinds de release van Global Flatline zie je het stijl omhoog gaan. Zolang dat lukt zijn wij tevreden.

Maakt dat het net niet moeilijk om na zo’n Global Flatline, dat unaniem geprezen werd, een opvolger te maken?

Sven: We voelden wel dat het moeilijk ging worden om daar nog over te gaan. De lat lag heel hoog. Bovendien moest het in korte tijd gebeuren. De plaat hebben we op drie maanden gemaakt, wat behoorlijk snel is. Wat hielp was dat we allemaal op dezelfde lijn zaten over waar we naartoe wilden. Vanaf november 2013 zijn we – op onze dagjobs na – met niets anders bezig geweest. Elke dag hebben we aan de nummers gewerkt. Een maand later verbleven we drie dagen in de wonderstudio van JB om van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat de demo-opnames te maken.
Danny: Er was geen andere manier: alle tours waren geboekt en dan moet je deadlines gaan stellen wil je je plaat op tijd af hebben. Het is gelukt, maar in de studio zat de druk er flink op.
Sven: Dat heeft ook voor de nodige motivatie gezorgd om ons tot het uiterste te drijven. We hebben prima gefunctioneerd onder de stress.

Aborted2014-3

In vergelijking met Global Flatline herken ik op The Necrotic Manifesto meer van die typische Carcass-grooves en vallen de solo’s meer op. Komt dat door die twee nieuwe gitaristen hier?

Sven: Het doel was om een extremere en tegelijk catchy plaat te maken. Het solowerk hebben we pas in de studio geschreven.
Danny: De basis lag vast en eenmaal we die opgenomen hadden, konden we relatief vrij de solo’s verdelen. Sommige solosecties zijn zodanig lang dat je ze best in tweeën deelt. Op een gegeven moment begon ik op de gitaar te hakken, kwam ik halverwege de sectie en was ik gewoon klaar. Dan is het goed dat Mendel hem daar kan overpakken totdat de solosectie voorbij is.

Sven, je hebt me eens verteld dat je geen snars Duits verstaat, laat staan spreekt. Hoeveel taallessen zijn er aan Die Verzweiflung voorafgegaan?

(Sven wijst naar Danny) Danny: Het idee van een Duits nummer kwam van mij. Sven kwam eerst met de titel, legde uit wat hij liefst had dat er in dat nummer moest gebeuren en zei “doe maar”. Dan heb ik daar een oud-Duitse tekst op gezet, eentje die heel dramatisch klinkt. Als je heel goed luistert, herken je woorden die in het hedendaagse Duits niet meer gezegd worden. Een soort ‘adelduits’. Niet eenvoudig om uit te spreken.
Sven: Hij zat er heel kritisch bij toen ik die moest inzingen (lacht). Ik hou ervan om mezelf op elk album een uitdaging op te leggen en die Duitse tekst is er zo een. Er zit trouwens een stuk Franse tekst in The Purity Of Perversion.

De plaat is gebaseerd op de Necronomicon. Hoe ben je daarin geïnteresseerd geraakt?

Sven: De plaat gaat niet persé over de Necronomicon. Het is gewoon onze eigen versie daarvan. Met de verhalen van Lovecraft heeft het niets te maken, alleen de insteek, het weer tot leven wekken van allerlei duistere wezens is erop gebaseerd.

Nooit gedacht om zo’n concept uit te werken naar liveshows toe?

Sven: Het zou heel interessant zijn om een strontdemon op het podium tot leven te wekken. Het hangt er vanaf wat we die dag gegeten hebben. Als dat een beetje meezit, zie ik ons in staat om een spetterende liveshow neer te leggen.
Danny: Eigenlijk hebben we dat deze keer wel gedaan, toch? We hebben een kaartspel ontwikkeld en één van de kaarten daarin is de ‘zombielama’.

KaartspelAborted

Inderdaad, dat kaartspel, daar gaat mijn slotvraag over. Het achterliggende verhaal begrijp ik: Sven gaat tijdens een tour wildkakken en vindt een magisch boek. Wat er dan gebeurt bepalen de spelers. Maar hoe speel je het spel dan? Magic The Gathering-achtig?

Danny: Nee, ik kan het niet onmiddellijk met een ander spel vergelijken. Eigenlijk ga je in het spel op tour met ons. Het zij als bandlid, het zij als crewmember beleef je allerlei avonturen. Het is ieder voor zich. Je kan niet samenspannen om elkaar te naaien of zo.
Sven: Door te gooien met een dobbelsteen kan je je wapenen tegen de bepaalde krachten van demonen. De winnaar is de persoon die het karakter dat The Doctor heet kan verslaan. Nadien moet je gewoon je punten tellen.

Er zitten ook waargebeurde inside jokes in verwerkt. Gaan buitenstaanders die begrijpen?

Mendel: Die staan redelijk goed uitgelegd op de kaart in kwestie. Ieder bandlid heeft zijn eigen pechkaart en daarop staat een geestige uitleg waarom dat zo is.
Sven: Zo is er een kaart die Fuck it, I’m going on vacation heet. (Danny schiet in de lach) Die slaat op Mendel, die middenin de opnames van System Divide op vakantie vertrok naar Turkije en ons achterliet zonder gitaaropnames.
Danny: Jij (Sven) hebt de Ducktapekaart.(Mendel lacht) Dat gaat over een rol duct tape die hij niet kon vangen en bijgevolg tegen zijn hoofd kreeg. Geen klein rolletje, een nauwelijks gebruikte rol en die weegt behoorlijk zwaar.
Sven: Dan is er nog de Tow truck card. Die gaat over de drummer die met een meisje aan de rol was in een camionette. Toen ze net zijn broek open deed hoort ‘ie (hoog stemmetje) piep piep piep en waren ze the van aan het wegslepen.

Binnenkort in de betere speelgoedwinkel. Spelen jullie zelf wel eens een gezelschapsspel?

Sven: Voor we op tour gaan verzamelen we eerst bij Danny thuis, omdat hij het meest centraal woont. Daar spelen we wel eens een kaartspel. Op de bus zijn het veeleer (digitale) games die we spelen. Wie er gewoonlijk wint… (Vriendin van Danny steekt de hand op) voilà! Hoeveel punten gaan we hem geven? 8,5 op tien?
Danny: Doe maar 87/100 (evenveel als ZM aan The Necrotic Manifesto gaf, red).

Links:

Interview met Aborted

Interview met Aborted

Net voor deze jongen op reis vertrok had hij de eer om een interview af te nemen met Sven, Sven van Aborted. Een beetje onder de indruk van de kans greep ik de rinkelende telefoon vast, om aan de andere kant mijn landgenoot aan de lijn te krijgen. Meer zelfs, het is een collega West-Vlaming! Het beschaafde Nederlands verviel al snel in plat West-Vlaams gemurmel en de formele toon was na twee seconden compleet weg.
Het werd een gemoedelijk gesprek over de nieuwe plaat, Israël en het leven zoals het is.

Aborted

Hallo, met Sven hier.

Dag Sven! Bedankt om mij voor de vierde keer op te bellen (na wisselen van gsm, vast toestel en opnieuw vast toestel)!

Geen probleem!

Ach! Een West-Vlaming! (de rest van het interview is bij deze vertaald in het Nederlands).

Dat klopt ja, ik mag dan wel een halve wereldburger zijn, mijn roots liggen in West-Vlaanderen.

Eerst en vooral, gefeliciteerd met de nieuwe plaat. In België en Nederland zat men al te wachten op de nieuwe telg. Hoe zat dat in het buitenland, qua verkoop bijvoorbeeld?

Wel, natuurlijk zijn we in de Benelux wel gewend aan wat aandacht, maar de grootste vraag kwam alweer uit de States. De voorverkoop daar was erg groot. Door het vele toeren in Amerika hebben we wel aan bekendheid gewonnen, en de verkoop blijft daar ook stijgen.

Spreken we over grote aantallen? Niet simpel in het downloadtijdperk.

Groot? Dat is behoorlijk relatief natuurlijk. Ons label vertelde ons laatst dat de gemiddelde verkoopsaantallen nu op 45% zitten van het pré-downloadtijdperk. Je kunt gaan denken. Nu, ik lig er niet constant wakker van. Het is zoals het is.

Wel, ik wil je niet verontrusten, maar het nieuwe album was al beschikbaar op bijvoorbeeld SoulSeek voor hij officieel verschenen was…

Ja, dat weet ik.

Hoe kan zoiets gebeuren?

Wel, ons label is zo slim geweest om de promo’s een soort van traceringmechanisme te geven, en zo zijn we er nu achter gekomen dat een Zweedse journalist zijn promo op het net heeft gezet. Hij dacht waarschijnlijk interessant te zijn.

Die schop je toch zeker het hoofd in.

Daar is ons label nu mee bezig ja.

Terug naar de nieuwe plaat. De tracklist ziet er weer bijzonder smakelijk uit. Dingen als Ophiolatry on a Hemocite Platter, hoe kom je daarop? Hemocite doet me denken aan iets uit de film ‘I Am Legend’.

Ja, die heb ik gezien. De meeste teksten komen alweer van seriemoordenaars, bijvoorbeeld Dahmer en orale seks met afgekapte hoofden. In onze fantasie spelen we daar wat mee en zetten we dat hoofd op een plateau die bespeeld wordt als een slangenbezweerder met zijn slang zou doen.

Dahmer was wel een overtuigd voorstander voor de herenliefde.

Aborted is op dat vlak behoorlijk geëmancipeerd hoor… haha!

Hollenthon albumcover

Okee! Nu we toch over knuppels bezig zijn, ik ga maar eens een knuppel in het hoenderhok gooien: Wat vind je van de term “deathcore”?

Ja, die vraag heb ik de laatste tijd nog gekregen. Ten tijde van het vorige album was metalcore erg “in”, en toen waren we brute metalcore. Nu komen bands als Suicide Silence en Despised Icon erg op, en nu zijn we deathcore. Ach man, we zijn gewoon Aborted, we kijken vooral naar onszelf. We werden vroeger altijd omschreven als death of death/grind, het beestje heeft altijd een naam. We trekken het ons niet aan. Deathcore is bruut, vinnig en energiek tot en met. Aborted heeft die eigenschappen ook, maar zijn we daarom deathcore?

Misschien heeft het te maken met de attitude of het imago? Ik heb soms ook problemen om een band als The Black Dahlia Murder een death metal band te noemen, zeker na ze live te hebben gezien.

Daar zeg je me zoiets. Kijk, ik ben echt fan van wat die gasten doen, het is één van mijn favoriete bands van het moment. En ja, ze zien er niet uit als de old-school death metal garde van een jaar of tien geleden, dat is waar. En ze betrekken wat elementen in de muziek die niet typisch death metal zijn, ook waar. Maar ze moshen en blasten soms veel harder dan doorsnee death metalbands. De term deathcore en zijn ietwat minachtende bijklank vind ik dus maar zozo. Ik ben zelf echt fan van een band als Dispiced Icon. Trouwens, ieder genre heeft zijn toppers.

Misschien ben ook ik dan iets te conservatief ingesteld? Alhoewel, het visuele is ook van belang.

Tuurlijk! Zeker live moet je een presentatie hebben. Maar dat kun je ook doen door de energie op een aanstekelijke manier over te dragen op je publiek.

Ik zag dat je nu ook een stekelhoofdje hebt. Heeft dat invloed gehad op de nieuwe schijf, of is het gewoon makkelijker in de zomer?

Haha, nee jong, ik heb last van iets wat in de familie zit.

aborted

Je bent “hair challenged”.

Dat kun je wel stellen ja. Trouwens het is wel aangenaam als het warm is.

Het regent oude wijven hier!

Tja, hier niet. 35°, lekker heet!

Op reis dan?

Nee. Tegenwoordig leef ik de helft van mijn tijd in Israël bij mijn vriendin. Vijf weken hier, vijf weken in België.

In Israël? En dat vertel je me na twintig minuten telefoneren! Dat zal wel een centje kosten. Het moet wel aangenaam zijn daar. Zit je in een gevaarlijke regio?

Niet echt nee, het valt best mee. Je voelt soms wel wat spanning op straat, maar je ziet het vrijwel alleen op de televisie hier.

Je verblijf in Israël verklaart natuurlijk wel je medewerking aan de band Whorecore. Een prima cd brachten jullie uit, maar bijna niet te krijgen!

Ja dat klopt. Hij is niet verkrijgbaar in de winkel in Europa, spijtig genoeg. Whorecore brengt nog één schijf uit, waar ik aan meegewerkt heb, en dan leggen ze er het bijltje bij neer.

De bandleden van Aborted zijn wel heel erg actief, en internationaal. Jullie drummer bijvoorbeeld woont ook een eindje van België. Waarom geen Belg aan de drums? Dirk Verbeuren bijvoorbeeld? Of heeft die het te druk met Scarve of Soilwork of zo?

Hoh, weet je, Aborted is een band met een internationaal hoog niveau. En als je de juiste bandleden voor je band met een degelijk niveau niet vindt in je eigen land, dan haal je ze binnen uit het buitenland. Aborted is dan ook niet persé een Belgische band, meer een Europese band. Dirk is een superdrummer, en toffe gast, maar hij woont momenteel in Amerika bij zijn vriendin. Ik geloof trouwens dat Scarve ook uit elkaar ligt.

Scarve uit elkaar, dat zou jammer zijn. Wat ik mij eigenlijk wel afvraag: kun je in Israël eigenlijk aan metalen cd-materiaal raken?

Ja, dat valt eigenlijk behoorlijk goed mee. Er is het een distributeur hier in Israël, Helicon, en die heeft zowat alles die uitkomt. En qua prijzen ligt het ongeveer zoals dat in België is.

Wat zijn je recentste favoriete bands.

SepticFlesh en Burnt By The Sun. Die nieuwe SepticFlesh is beestig!

Dat beaam ik! De laatste Cryptopsy al gehoord? Valt niet overal in de smaak.

Ja, ik vind hem prima. Ok, het is anders dan anders, maar ik vind hem prima. Cryptopsy maakt al zijn ganse geschiedenis metal voor die-hard death metalliefhebbers. En velen onder hen staan niet te springen voor toegankelijkere cleane zanglijnen. De tolerantie ligt nèt iets lager. Maar dat neemt niet weg dat het een prima album is, het zal zijn weg wel vinden naar de liefhebbers.

Zo lief! Jullie gaan binnenkort op tournee met hen zeker?

Dat klopt ja. Maar dat is zeker niet de reden.

Hoe ziet de rest van het jaar eruit voor jullie?

Wel, in juli is er de US tour met The Black Dahlia Murder, Kataklysm, Vader, Cryptopsy, Despised Icon, Cryptopsy, Psycroptic, Whitchapel en nog een paar bands waarvan ik de naam kwijt ben.
Summer Breeze kijk ik erg naar uit. En in september-oktober willen we
onze lage landen nog wel een keer aandoen. Maar dat is nog niet 100% zeker.

Aborted4

Ok, nog een laatste vraagje: waarom moeten de mensen jullie nieuwste plaat een kans geven.

Dat is simpel, als ze dat niet doen krijgen ze misvormde kinderen en anale AIDS.
Nee, echt, ik weet het niet. Moeten is dwang. Ik zou zeggen, probeer het eens, download desnoods, en ban je fan van het album, haal het in huis. We hebben er veel werk in gestopt.

Zo, bedankt voor het interview. Het zal je wel wat kosten dus ik ga snel afsluiten. Kom je soms op Zwaremetalen.com?

Zeker, net als Deathmetal.be. Ik blijf graag op de hoogte van wat er allemaal uitkomt en wat er gebeurt op muzikaal gebied.

Groot gelijk. Bedankt!

Links: