Keep of Kalessin interview
Het is alweer een tijdje terug, maar het nieuwe Keep of Kalessin album Armada staat nog vers in het geheugen gegrift. De epische majestueuze black metal geeft het genre weer een enorme kwaliteitsinjectie
en bewijst dat het nog lang niet uitgeëvolueerd is/hoeft te zijn. Verantwoordelijke voor dit alles is de heer Obsidian C., bandoprichter en live gitarist
van Satyricon, de band met wie Keep of Kalessin binnenkort het podium deelt tijdens een Europese tour. Hoogste tijd om dit heerschap eens aan de
tand te voelen.
Ten eerste mijn gelukwensen met het werkelijk schitterende nieuwe album Armada. Ik neem aan dat jij ook erg in je nopjes bent met het resultaat?
Ja, ik ben erg tevreden met het uiteindelijke resultaat. Hoewel na een tijdje begin ik te denken dat het nóg beter had gekund! Maar zo gaat dat altijd.
Maar ik vind het ook een erg goed album
Wat zijn dan de punten die je graag achteraf nog had verbeterd op het album?
Er blijven gewoon altijd kleine details die achteraf beter hadden gekund, maar als we alles 100% zouden willen, dan hadden we nu nóg in de studio gezeten.
Als je aan een album werkt, kom je uiteindelijk tot een punt van “ok, dit moet gewoon goed genoeg zijn, de volgende keer doen we het nóg beter!” en dan moet je
er een punt achter zetten. Als ik geen deadline had gehad, dan had ik nog steeds details kunnen toevoegen, structuren kunnen veranderen en aan het mixen kunnen
zijn tot op een gegeven moment mijn hoofd explodeert. En dan zou op het einde het album overgeproduceerd klinken. Maar gelukkig hebben we een label die
constant op mijn nek zit om de mastertapes in handen te krijgen haha!
Naar mijn mening komt de kwaliteit van het album erg dicht in de buurt van klassiekers uit de jaren ’90 als Nemesis Divina,
Anthems to the Welkin at Dusk en De Mysteriis Dom Sathanas (om er maar een paar te noemen).
Is het ook op een of andere manier een doel van je geweest om deze tijd te doen herleven?
Mijn doel was om een groot episch meesterwerk te creëren die na een jaar nog steeds fier overeind zal staan. Daarbij wilde ik inderdaad de sfeer weer oproepen van de
genoemde klassiekers. En als jij ze al noemt, zal dat wel gelukt zijn dan he? haha!
Maar het is zeker niet mijn bedoeling geweest in eerste instantie om hiermee
vergeleken te worden hoor, maar zoals ik al zei, wilde ik die speciale sfeer weer oproepen. Ik ben van mening dat veel van de hedendaagse extreme metalbands dit
element vergeten toe te voegen en dat daardoor veel black metal erg saai is tegenwoordig.
Ik vraag me af of je ook ergens negatieve recensies hebt gelezen. Zo ja, wat zijn dan hoofdzakelijk de kritieken die geuit worden?
Yeah. Ik heb ergens een recensie gelezen die gaf maar een 8 uit 10! Belachelijk! haha!
In de twaalf jaar dat jullie bestaan, hebben jullie maar drie full-length albums uitgebracht. Wat is de oorzaak hiervan, vooral van de relatief lange periode tussen
Agnen en de mini-CD Reclaim?
Er zijn verschillende redenen te noemen dat deze band niet tot de meest productieve heeft behoord. Eén daarvan is dat we erg gefocust zijn op het schrijven van goeie
nummers, waar ik mee bedoel dat we niet eerder de studio induiken dan dat alle nummers qua structuur helemaal af zijn. De riffs moeten bijelkaar passen en en elke
afzonderlijke riff moet een bepaald doel dienen ten goede van het nummer.
Ik heb het idee dat dit er bij veel bands nogal eens aan schort.
Hoewel ik moet toegeven dat ons oudere materiaal niet de tijd heeft gekregen in de studio en dat het zowel qua productie als qua speelwijze soms nogal
amateuristisch overkomt.
Daarnaast is de band tussen 2000 en 2002 een tijdje uitelkaar geweest.
Hierna heb ik zo’n acht tot tien tracks opzij gelegd en ben ik daarna weer helemaal opnieuw
begonnen met het schrijven van nieuwe nummers.
Ik ben van plan deze nummers ooit nog eens op te nemen,
want het zijn wel degelijk goeie nummers, maar aan de
andere kant denk ik niet dat ze het qua niveau halen bij Armada. Daarbij moet het volgende album natuurlijk nóg een streepje beter zijn, dus ik zie wel wat
er met dit materiaal gaat gebeuren uiteindelijk.
Maar de split-up en het zoeken naar nieuwe bandleden is dus hoofdzakelijk de oorzaak geweest waarom het allemaal wat lang heeft geduurd. Ik hoop dat het
volgende album wat minder lang op zich laat wachten.
Dus Keep of Kalessin heeft een vaste line-up op dit moment?
Ja! Eindelijk hebben we een geweldige vaste line-up met ik op gitaar, Vyl op drums, Thebon op zang en Wizziac op bas.
Drummer Vyl is na zoveel jaar inderdaad ook teruggekeerd. Waarom heeft ie besloten om zich nu weer aan te sluiten bij de band?
Na de opnames van de Reclaim mini-CD wist ik dat Frost (Satyricon red.) niet een fulltime bandlid kon worden. Dus heb ik Vyl gevraagd om terug te
keren een hij stemde meteen in zonder enige aarzeling. Hij is de beste extreme metal drummer van Noorwegen dus mijn keuze was snel gemaakt.
De reden dat hij niet op Reclaim speelde, was dat we gewoon niet zoveel contact meer met elkaar hadden nadat we in 2000 uit elkaar zijn gegaan. Maar
hij was blij dat ik ‘m weer heb gevraagd en momenteel gaat het beter met de band dan ooit!
De nummers op Armada zijn van een nog grootser en epischer karakter dan op bijvoorbeeld Agnen. Wat is (zou) de reden voor deze ontwikkeling
(kunnen zijn)? Ben je ook in zekere zin beïnvloed door andere bands?
Ik ben eigenlijk vooral beïnvloed door films. Films als Gladiator, Troy, Alexander, Chronicles of Riddick, Star Wars, etc. zijn een
enorme inspiratiebron voor mij. Mensen denken dat ik gek ben als ik ze vertel dat ik de Star Wars films wel zo’n drie- tot vierhonderd keer heb gezien! Als ik een film écht goed
vind dan kan ik er achtereenvolgens keer op keer naar kijken. Het gaat me dan meer om de sfeer in de film dan om het verrast worden door een plot of iets dergelijks.
Hetzelfde heb ik dus met muziek. Als ik het niet ‘het beste album ooit’ vind, dan luister ik er ook niet naar. Dan
pak ik liever dat ene album weer uit de kast die ik al honderd keer gehoord heb, dan dat ik ga luisteren naar een album wat ‘best wel goed’ is. Ik beleef dat dus heel
zwart/wit. Epische films en epische muziek heeft een kalmerende werking op mij en daar hou ik wel van.
Ook de productie is veel helderder dan de oudere releases. Vooral Agnen kent een erg rauwe, schelle sound. Hoe kijk je nu terug op die albums?
Zoals ik al eerder zei, ik denk dat we een band waren met veel potentie, maar we hebben het nooit echt waargemaakt. De productie op die albums vind ik vreselijk,
maar ik vind ook dat sommige riffs en de songwriting niet eens zo slecht zijn. Agnen staat eigenlijk niet eens zo ver van Armada, het is alleen dat je op
Armada alles goed kunt horen en volgen. Agnen is een enorm extreem en donker album die je echt een paar keer goed moet luisteren om ‘m goed te kunnen
vatten. Maar onderweg hebben we veel geleerd en zijn we nog steeds de mogelijkheden van deze band aan het ontdekken
Sommige staccato gitaarstukken op Armada worden bijna onmenselijk snel gespeeld (in bijvoorbeeld het nummer Vengeance Rising).
Heb je in de studio de snelheid digitaal nog wat opgevoerd of lijdt je aan een bepaalde vorm van Parkinson…?
We hebben helemaal niks opgesneld in de studio! Ik garandeer je 100% dat dit de manier is hoe we spelen. Ook spelen we dit nummer live, dus ik roep iedereen op
om te komen kijken hehe! (de band komt dus eind deze maand naar Nederland met Satyricon, zie concertagenda onderaan interview, red.).
En het Spaans klinkende gitaartje tijdens The Black Uncharted? Ik vind dat dit een erg tof effect heeft! Hoe ben je erop gekomen dit te gebruiken?
Het idee van het stukje Flamenco was eigenlijk erg simpel, aangezien ik alle riffs bedenk op een akoustische gitaar. Je moet weten, ik heb namelijk geen versterker
thuis! Als je goed luistert komt diezelfde passage daarna weer terug, maar dan uitversterkt, bijgestaan door een blastbeat. Ik laat hier horen dat mijn riffs eigenlijk
vrij uniek zijn voor het genre en hoe ze in werkelijkheid worden gespeeld.
Ben jij de enige in de band die nummers schrijft of leveren de andere bandleden ook hun eigen bijdrage aan de muziek? En hoe onstaat dan uiteindelijk een nummer?
Ik ben altijd degene geweest die het grootste gedeelte van de songwriting voor zijn rekening neemt, maar in de begintijd heeft Vyl ook behoorlijk wat geschreven.
Hij maakt geweldige riffs deze gast! Alleen op Armada heb ik alles geschreven, op de eerste riff van The Black Uncharted na, die geschreven is door
mijn broer S. Gronbech. Normaal kom ik met riffs en passages (of een volledig nummer) die we dan gaan repeteren in de oefenruimte. Daar gaan we werken aan
de drums en gaan we met de hele band de structuur dusdanig aanpassen totdat het moment daar is dat we allemaal het gevoel hebben dat ie helemaal af is.
Ik zit thuis veel riffs te jammen, ik denk er over na en ben er in mijn hoofd mee bezig als ik in de bus zit, in mijn auto of tijdens het wandelen.
Je bent tevens live-gitarist bij Satyricon. Leer je ook veel van hun wat betreft het schrijven cq spelen van muziek?
Ik denk dat ik een veel betere live-gitarist ben geworden en ook ben ik veel strenger op mezelf geworden wat gitaarspelen betreft. Ik was eigenlijk vooral aan het jammen
en had eigenlijk nooit de behoefte om sommige losse jams om te zetten in perfect, uitgebalanceerde riffs. Ik vind het ook leuk om te improviseren, iets wat voor problemen
kan zorgen als je je met nog een gitarist in een studio-situatie bevindt. In Satyricon moet alles altijd 100% in orde zijn. Dit is erg uitdagend voor mij en het is geweldig
om beide te doen.
Wat vind jij eigenlijk van het laatste Satyricon album Now, Diabolical? Vind je het persoonlijk jammer dat ze voor een meer straightforward manier van spelen
en songwriting hebben gekozen of heb je juist een voorkeur voor hun ‘nieuwe stijl’?
Qua songstructuren zijn ze er in ieder geval op vooruit gegaan vind ik, maar ik moet ook toegeven dat ze wel erg op safe spelen! Er had wel wat meer pit in het album mogen
zitten als je het mij vraagt. Maar aan de andere kant, dit zijn wel de nummers die het live erg goed gaan doen!
Wat vind je verder van de huidige black metal scene? Heb je ook favoriete bands in dit genre?
Ik vind de black metal scene behoorlijk saai tegenwoordig. Er zijn maar weinig bands die ik goed vind, maar ik luister ook niet veel naar metal tegenwoordig, behalve
naar Bal-Sagoth en Nile. Zo af en toe pak ik nog wel eens wat oudere Emperor, Enslaved, Darkthrone en Metallica uit de kast.
Ga je zelf nog wel eens naar concerten? Wat is het laatste wat je gezien hebt?
Ik ben veel op festivals aanwezig geweest deze zomer, maar ik weet niet meer wat de laatste band is geweest die ik gezien heb. Eigenlijk ben ik niet eens zo’n grote
fan van festivals, want de bands zijn altijd beter af als headliner in een kleine zaal. Neem bijvoorbeeld Keep of Kalessin. Ik heb grootse plannen om de show erg
spectaculair te maken, maar als je op een festival speelt of je verzorgt het voorprogramma van een grotere act dan moet je genoegen nemen met bijna niks!
Geen soundcheck betekent vaak ook nog een slecht geluid en de overgang van de ene band naar de andere geeft je 15 minuten, wat betekent dat je moet inpluggen en
direct kunt gaan spelen. Een goeie setup neerzetten is er dan dus niet bij. Ik hoop dat we ooit eens een tourt kunnen doen als headliner, dan gaan we er iets heel moois van
maken!
Even terug naar het nieuwe album. Kun je nog iets vertellen over de teksten op Armada? Zit er een concept achter?
De teksten zijn als een grote epische oorlogsfilm. Uiteraard zonder de sentimentele fragmenten haha! Sommige zijn bloederige frontale veldslag-teksten en sommige
zijn wat vager van karakter. Maar over het algemeen is het groots en pompeus.
Vind je teksten belangrijk in muziek? En waarom (niet)?
Ja, ik vind teksten erg belangrijk, maar aan de andere kant is het niet van een verschrikkelijk groot belang als de muziek goed genoeg is. Ik lees eigenlijk nooit teksten
van de bands waar ik naar luister. Het interesseert me gewoon niet. Maar op Armada hebben de vocalen een veel prominentere plaats dan bij veel andere black
metal bands en je kunt zonder moeite horen wat Thebon zingt, dus is het ook belangrijk om de sfeer van de muziek een boost te geven in plaats van het te bederven met
teksten die niet bij de muziek passen. Ik denk dat we daar behoorlijk in geslaagd zijn. Luister maar eens naar het titelnummer!
Ben je alweer muziek aan het schrijven voor een volgend album? Zo ja, wat kunnen we verwachten?
Het gaat z’n gangetje, maar veel minder snel dan ik had gehoopt, want ik ben momenteel ook erg druk met Satyricon en Morningstar Records.
Maar veel materiaal ligt alweer klaar en twee nummers zijn reeds afgerond in de oefenruimte. Het volgende album zal epische extreme metal naar een noger hoger
niveau tillen dan Armada!! Verwacht meer nummers als Crown of Kings, The Black Uncharted en Armada!!
Links: