Interview Caliban
Na eerder op de dag The Agony Scene te hebben geïnterviewd was het de beurt aan Caliban. In de vrij luxe tourbus (het gaat hard met deze Duitsers) spreek ik met gitarist Marc en zanger Andy. De gitarist is ondanks de ogenschijnlijke vermoeidheid een enthousiast verteller en doet grotendeels het woord. Frontman Andy daarentegen is wat minder spraakzaam maar doet gedurende het gesprek ook af en toe een bijdrage.
Hoe gaat het nu met Caliban?
Marc: Het gaat erg goed. Onze nieuwste plaat (The Undying Darkness) is uit, we zijn nu dus deze Europese headline tour aan het doen. Hierna vertrekken we naar Amerika om daar onze eerste headline tour te doen. We hebben al een aantal keer als voorprogramma door Amerika getourd, maar nu zijn we dus zelf de headliner. We hebben een package met Sworn Enemy, Ion Dissonance en Embrace The End. We hebben er erg veel zin in.
Sinds jullie bij Roadrunner zitten, zijn jullie dus hard gegroeid?
Marc: Jazeker, we krijgen erg veel steun van het label. Ze geven ons de kans om zeer leuke dingen te doen en overal valt over te praten. We zijn er uitermate tevreden mee. We merken nu ook dat er meer vraag ontstaat naar ons in Amerika. Sinds de promo’s van het nieuwe album verstuurd zijn wilt iedereen ons daar boeken. Om je als band internationaal te ontwikkelen is Amerika natuurlijk het land bij uitstek.
Het leek me een leuk idee om aan de hand van jullie discografie even terug te kijken op jullie carrière tot nu toe en hoe jullie gekomen zijn tot waar Caliban nu is. Kunnen jullie vertellen hoe jullie nu op deze albums terugkijken?
Caliban (selftitled debuut album)
Marc: We waren toen nog zoekende. Inmiddels zijn we erg gegroeid als muzikanten. Onze muziek heeft meer balans en structuur gekregen.
A Small Boy and a Grey Heaven
Marc: Die plaat is voor veel mensen het ‘echte’ debuut. Qua stijl waren we toen veel chaotischer. Ik begrijp wel dat sommige mensen zeggen dat we toen agressiever klonken, dat heeft te maken met dat chaotische maar ook met de hele productie en de sfeer op dat album.
The Split Program (met Heaven Shall Burn)
Marc: Deze plaat vinden we nog steeds erg goed. Er staan enkele erg toffe nummers op. We realiseren ons ook dat deze split en A Small Boy and a Grey Heaven een bijzondere status hebben voor veel mensen in de hardcore scene en daar zijn we erg trots op.
Vent
Marc: Op dit album begonnen we ons als band door te ontwikkelen. Qua stijl gingen we steeds meer richting de Caliban-sound die we nastreefden. De Zweedse metal-invloeden begonnen hier ook al op te duiken.
Shadow Hearts
Marc: Je zou dit ons ‘doorbraak’-album kunnen noemen. Vanaf toen merkten we echt goed dat we een groter publiek aan begonnen te spreken. We kregen meer de gelegenheid om ook buiten de hardcorescene te spelen.
Er was destijds wat heisa over de drummer die in de studio niet alles zelf ingespeeld zou hebben?
Marc: Het klopt dat we toen inderdaad een vriend hebben ingeschakeld om enkele partijen in te spelen die onze drummer destijds in het strakke tijdschema niet goed ingespeeld kreeg. Wij hadden echter een bepaald idee in ons hoofd voor een drumpartij en dan wil je geen concessies doen. De drummer was het hier zelf ook mee eens en heeft de band kort daarna ook verlaten. Hij wilde ons niet beperken en we zijn dan ook als goede vrienden uit elkaar gegaan.
Maar het ging slechts om enkele kleine zaken, bij elkaar slechts enkele seconden op de plaat. Ik vind niet dat mensen zich daar zo aan moeten storen. Als iemand enkele zeer gave gitaareffecten kan toevoegen die ik zelf niet uit mijn instrument krijg, mag hij het meteen van me doen. Het gaat toch om het eindresultaat. Het wordt wat anders als iemand anders het merendeel van het album in gaat spelen, maar dit was hier absoluut niet het geval.
The Opposite From Within
Marc: Ondanks het feit dat we heel tevreden waren met dit album en sommige nummers live geweldige reacties krijgen, zien we deze plaat toch als een soort ‘pre-record’ voor ons nieuwste album. Deze plaat had eigenlijk moeten klinken zoals ons nieuwe album. Het is wel een heel belangrijk album voor ons, omdat het ons eerste album voor Roadrunner was. Deze plaat werd drie maal zoveel verkocht als Shadow Hearts dus dat geeft wel aan dat het een grote klapper voor ons was.
Ik vond de zang ineens zo anders klinken op dit album. Was dit een bewuste keuze?
Andy: Nee, in principe gingen we wel gewoon voor de normale sound. We werkten wel met een andere producer en een andere studio dus dat heeft natuurlijk ook invloed. Qua zang hebben we wel wat nieuwe dingen geprobeerd, maar het was niet bedoeld om ineens heel anders te klinken.
Marc: Met de nieuwe plaat lijkt dit in ieder geval opgelost. Veel mensen die de nieuwe plaat horen hebben zoiets van: “Ja, zo moet hij klinken” of “Hij is weer terug”. We zijn echter absoluut niet ontevreden over de zang op dit album.
The Split Program II (met Heaven Shall Burn)
Marc: We zijn altijd goede vrienden gebleven met Heaven Shall Burn en we vonden het dus zeker een goed idee om het split-project een vervolg te geven. We hebben hiermee ook de kans gegrepen om enkele oude nummers opnieuw op te nemen.
The Undying Darkness
Marc: Dit album is net uit en krijgt geweldige reacties. We zijn er zelf enorm tevreden mee en we hebben het gevoel dat we qua stijl nu gevonden hebben waar we al die tijd naar toe hebben gewerkt.
Dan praten we nu even verder over het nieuwe album. Ik zag dat jullie wederom met dezelfde producers hebben gewerkt. Jullie waren de vorige keer dus volmaakt tevreden?
Marc: Ja, we hebben weer gewerkt met Anders Friden (In Flames) als producer en Andy Sneap heeft de plaat gemixt. Dit zijn allebei toppers in hun vakgebied en we waren tevreden met het werk dat ze eerder voor ons hadden gedaan. Onze werkwijze was deze keer wel iets anders. De vorige keer hebben we in Anders’ eigen studio in Zweden opgenomen. Deze keer hebben we Anders naar Duitsland gehaald en hebben we daar drie weken in een studio gewoond. Dit was ideaal, want in Zweden moesten we iedere dag met de tram naar de studio, elke keer de instrumenten meeslepen, enzovoorts. Nu zaten we 24 uur per dag in en bij de studio. Alles stond altijd aan zodat je zelfs middenin de nacht wat in kon spelen, mocht je willen.
Jullie gaven aan dat ‘The Undying Darkness’ de stijl is waar de band naartoe heeft gewerkt. Is Caliban met deze stijl nog een hardcoreband?
Marc: We blijven altijd wel een beetje een hardcoreband van binnen. Maar muzikaal is het natuurlijk toch gewoon metal wat we nu maken.
Andy: De hardcore valt met name nog terug te vinden in de teksten. Wat dat betreft zijn we niet veranderd. We zingen nog steeds over persoonlijke dingen die ons raken.
De cd-release party’s van Caliban zijn inmiddels beroemd en berucht. Hoe was het deze keer?
Marc: Ja, het was weer fantastisch. Releaseshows blijven altijd bijzonder. Wij proberen ook elke keer iets aparts te doen voor het publiek. Deze keer hadden we van alles gedaan met lichteffecten en dergelijke. Er was 2.500 man in de zaal en het was een groot feest. Caliban bestaat inmiddels 9 jaar dus volgend jaar hebben we weer reden voor een feestje. Misschien moeten we daar maar iets voor bedenken.
Jullie doen op deze tour in Nederland alleen Arnhem aan. Waarom hebben jullie juist deze zaal gekozen?
Marc: We hebben al meerdere malen in deze zaal (de Goudvishal) gespeeld en het is iedere keer fantastisch. De respons is altijd zo goed dat we niet lang na hoefden te denken toen bekend werd dat er slechts een show in Nederland zou worden gespeeld.
Ik zag jullie laatst midden in de nacht opeens op het bekende Duitse muziekprogramma Rockpalast. Hoe was dat?
Andy: Dat was erg leuk, het was een gestoorde show.
Marc: Tijdens de eerste paar nummer hield het publiek zich nog erg in omdat er allemaal cameramannen op de dansvloer stonden met enorm grote en dure camera’s om het optreden te filmen. Toen we aangaven dat het publiek zich vooral niet in moest houden daarom, barstte het helemaal los. Het was erg bijzonder om voor zo’n groot publiek, via de camera, tenminste, op te treden. Ik denk dat wij ook de eerste metalcore band ooit zijn die bij Rockpalast hebben opgetreden dus dat is wel iets om trots op te zijn.
Hebben jullie nog een boodschap aan de lezers van dit interview?
Marc: Jazeker. Zware Metalen, bedankt voor de steun! Check onze nieuwe plaat en hopelijk tot snel. Waarschijnlijk komen we in de zomer nog enkele festivals doen dus dan zien we iedereen graag.