interview Annihilator
Jeff Waters heeft een nieuw album uit genaamd
Metal. De afgelopen jaren heeft Jeff aardig wat zakelijke problemen gehad dus tijd voor een update met Jeff ‘Annihilator’ Waters, die openhartig praat over alle vreugde en ellende die hem de afgelopen paar jaar ten deel vielen.
Eureka!
Hoe kwam je op het idee om met zoveel gastmuzikanten te werken?
Het album was al zo goed als af. Zonder dat ik het idee had om gasten uit te nodigen. Het zou gewoon een volgende Annihilator cd worden met Mike Mangini op drums, Dave Padden op zang en Jeff op gitaar- en basgitaar, zoals we dat al heel wat jaren doen. Toen ik bijna klaar was met het album sprak ik Corey Beaulieu en Michael Amott. Wie het, het eerst vroeg weet ik niet maar ze vroegen me beide hoe het met album stond en hoe ik er tegenover stond als ze een solo’tje in zouden spelen. Ik zei gelijk dat ik dat tof zou vinden. Ik moest toen eigen solo’s gaan wissen en kreeg daar een Corey en Michael solo voor terug. Toen dacht ik dan kan ik mijn goede vriend Alexi Laiho ook wel bellen. Hij houdt ook van Annihilator en misschien wil hij ook wel een solo in spelen. Ik heb er nog even aan gedacht om de grote namen te benaderen zoals de Priests, Maidens, Mustaine en Scotti maar dat was niet het uitgangspunt waar Michael en Corey mij op hadden gebracht. Toen ben ik nog meer vrienden gaan bellen die van Annihilator houden om lekker muziek mee te maken en uiteindelijk wat solo’s van op te nemen.
Het wisproces
Deed het niet zeer om eigen solo’s te wissen?
Hahaha, ja in eerste instantie wel. Ik had zoiets van:” Er blijven weinig eigen solo’s over”! Toen ik al die gasten echter hun ding hoorde doen was ik dat snel vergeten. Het is een grote eer en dat zou het voor iedereen zijn om zulke getalenteerde mensen op je album te hebben. Alexi en Amott zijn twee van de meest getalenteerde metalmuzikanten op dit moment.
Danko Jones
Hoe kwam je terecht bij Danko Jones? En dat nummer wijkt behoorlijk af. Heeft hij ook meegeschreven?
Ja dat klopt. Alles was klaar op wat solo’s na en die song waarop Danko nu te horen is. Die song had nog geen tekst en geen zanglijnen. Danko is een goede vriend van mij. Hij woont in Toronto. Ik woon in Ottawa dus dat is aardig in de buurt. Toen hij ergens moest spelen vertelde ik hem tijdens het eten dat ik één song nog niet af had en toen dacht ik:”Dat zou een toffe song voor jou zijn”. Sowieso speciaal om zijn hardrock/punkrock stijl qua zang toe te voegen aan een melodieuze Annihilator metal song. Toen hij klaar was vertelde ik hem dat Micahel Amott ook meedeed. Hij zei toen dat hij vond dat Angela een goede frontvrouw is met een goede stem. Toen ging er weer een lichtje branden en heb ik Angela gevraagd om mee te doen. Zodoende staan er twee totaal verschillende vocale stijlen op één nummer en dat vind ik erg gaaf.
Non-metal gastmuzikanten
Danko komt niet uit de metal hoek en er is er nog één.
Er doen twee niet-metalgasten mee op het album. Jacob Lynam van de Amerikaanse band Lynam en Danko. Danko is een groot metalfan. Hij schrijft columns voor magazines in Duitsland en Scandinavië. Metal is zijn favoriete stijl. Hij luistert naar Arch Enemy, Slayer en Annihilator, hahaha. Dat weten metal fans misschien niet. Met zijn eigen band speelt hij hardrock. Ik heb dat ook. Dat iets anders spelen maar ook naar andere dingen luisteren. Ik houd van pop tot jazz en blues tot heavy metal, maar om live te spelen vind ik het het tofste om metal te spelen.
De andere niet-metalgast is dus Jacob. Die zit meer in de hoek van Slash en Guns ‘N Roses qua stijl en spel. Hij is een fan van de oude Annihilator albums en Schizo-Deluxe. Ik houd erg van zijn stijl dus het was tof om hem er ook bij te hebben.
Luisteren
Voordat je dit album schreef, heb je zeker veel naar oude albums geluisterd?
Nee in het geheel niet. Ik ben veel tijd bezig met Annihilator: schrijven, touren, openemen en wat er verder om de bocht komt zetten. Ik produceer ook cd’s van andere bands, help jonge bandjes en soms help ik grotere bands met engineren en mixen. Wanneer ik klaar ben met die dingen heb ik weinig zin om nog naar andere muziek te luisteren want mijn gehele leven bestaat al uit muziek. Ik luister wel eens naar een Trivium, Arch Enemy of Bodom album maar altijd maar twee of drie nummers en dan zet ik het album weer af. Een week later luister ik er weer wat van.
Netelige situatie
Clown Parade gaat, neem ik aan over de situatie hiervoor met maatschappijen en managers?
Ik heb onder een aantal platenmaatschappijen albums uitgebracht sinds 1989. Het begon met Roadrunner. Zij waren de eerste en een goed label voor mij. Toen Music For Nations voor King Of The Kill en Refresh The Demon. waar ze vooral in Europa goed werk voor hebben gedaan. Toen SPV en ook die waren goed voor ons. Ik ontmoette echter een manager die me bij SPV wegpraatte. Die bracht me aan een zogenaamde publiceerdeal voor het schrijven van nieuwe songs, een merchandisedeal en een nieuw label: AFM. Al die deals waren verschrikkelijk. Ik heb toen een grote fout gemaakt. Het heeft me heel 2005 en 2006 gekost om daar weer onderuit te komen. Ik ben erg kwaad geweest tijdens die periode. want je probeert te overleven maar je kindje Annihilator genaamd zie je slecht behandeld worden. Er wordt van haar gestolen en tegen haar gelogen. In eerste instantie geloofde ik die mensen ook nog eens dus daar werd ik nog kwader om want ik kan niet tegen mensen die niet eerlijk zijn. Dat thema komt dan ook in drie a vier nummers op dit album terug. Standaard onderwerpen als vecht waarin je geloof maar ook onderwerpen als: pas op voor bedriegers.
Sommige nummers gaan dus inderdaad over mijn ervaringen die ik de afgelopen drie a vier jaar heb mee gemaakt. Ik heb wel erg veel geluk gehad want veel muzikanten die slechte contracten ondertekenen komen daar niet onder uit. Het heeft me veel moeite gekost om overeind te blijven maar het is me gelukt.
Fungeren als openings-act
Ik was verbaasd toen ik hoorde dat je na zo’n lange afwezigheid naar Europa zou komen maar als openingsact.
Sowieso komen we nog terug voor een eigen tour. Dit is echter een mooie kans voor ons. Corey heeft het idee aan de rest van zijn band voorgelegd om ons mee te nemen. Annihilator doet het redelijk goed in Europa maar in Engeland en Sacandinavië loopt het niet zo. We hebben daar niet veel gespeeld. In Engeland houden ze van veel verschillende soorten metalmuziek wanneer je dat vergelijkt met Nederland, Duitsland of België. Corey heeft ons dus een enorme dienst bewezen door ons mee te nemen en ons de kans te geven in die landen te spelen. Daar ben ik hem 100% dankbaar voor. In de rest van Europa gaat het wel lekker dus het helpt hen ook weer om tickets te verkopen. Op deze manier spelen we hopelijk voor een hoop nieuwe fans.
De setlist
Spelen jullie dan veel van het nieuwe album?
Als openingsact kunnen we niet veel spelen. Ik zat gisteren te tellen en kwam tot 132 opgenomen Annihilator songs. Dat past niet in de tijd van een supportact: hahaha. Waarschijnlijk doen we één a twee nieuwe nummers. De rest zal Alice In Hell, King Of The Kill, Refresh The Demon materiaal zijn. Wanneer we terug komen voor onze headline of co-headline tour, spelen we natuurlijk anderhalf tot twee uur en ook meer van het Metal album.
Eventuele festivals
Ben je nog van plan om festivals in Europa te doen?
Na de Trivium tour gaan we touren in Amerika maar we willen ook een aantal weken in Europa verblijven en daar op een paar gave festivals spelen.
Ten Years In Hell
Hoe zit dat nou met die Ten Years In Hell dvd? De kwaliteit was niet al te best en er ontbreken belangrijke periodes.
Het werd niet de live dvd waar in eerste instantie reclame voor werd gemaakt. Het is meer een historisch overzicht geworden, aangevuld met de oude videoclips en de introducties met betrekking tot de verschillende line-ups. Verder wat gepraat over het verleden en het heden. De live dvd zoals die gepland stond had een volledig concert moeten bevatten. De fans vroegen via de website echter om vooral ook veel oud spul erop te zetten, want de oude video’s waren daarvoor niet te krijgen aangezien dit de eerste dvd was, moest ik eerst het oude werk belichten. Zo zijn we aan vier uur materiaal gekomen. Het is behoorlijk saai tenzij je een Annihilator fan bent.
Ten Years In Hell debacle
Komt er nog een deel twee dan?
Nee, ik denk het niet. Ik had met twee personen problemen. Joe Comeau: zanger op Carnival Diablos en Waking The Fury en drummer Randy Black: drummer op King Of The Kill en Waking The Fury. Zij hebben mij verboden video’s te gebruiken waarop ze te zien zijn. Indien ik dat toch zou doen, zouden ze gerechtelijke stappen hebben ondernomen en had er helemaal geen dvd gekomen. Dat was enorm rot voor de fans want het meeste goede live materiaal mocht ik niet gebruiken. Die fout maak ik niet nog een keer. Ieder bandlid moet een papiertje ondertekenen zodat ik hun verschijning mag gebruiken wanneer het om Annihilator gaat.
Het lijstje
Veel artiesten zeggen altijd dat hun nieuwe album hun beste is. Jij geeft altijd aan dat je eerste twee albums nog je favorieten zijn. Is dat nog steeds het geval?
Mijn rijtje is als volgt: Never, Neverland, Alice In Hell, King Of The Kill, Metal en dan Schizo-Deluxe.
Waters instrumentaal
Ooit gedacht aan het opnemen van een instrumentaal album?
Nee niet echt. Ik zou het wel kunnen en maatschappijen hebben het wel voorgsteld maar ik speel het liefste Annihilator metal.
Non-metal invloeden op een album
Soms hoor ik ineens niet-metal invloeden. Komt dat voort uit het luisteren naar andere stijlen?
Het mooie aan metal is dat het zo breed is . Het mag ook wat pop,jazz, blues, of klassiek bevatten. Ik kan kleine stukje uit niet-metal stijlen prima verwerken op een Annihilator album.
Studio en de stress
Je hebt inmiddels al zoveel albums opgenomen. Het zal je allemaal wel heel makkelijk afgaan in de studio?
In de studio komt er naast het opnemen nog behoorlijk wat stress kijken. In je achterhoofd zit ook het gedeelte business. Je moet voldoende geld van de maatschappij los zien te krijgen om een album op te nemen en dan aan de slag om een goed product te maken. Aan de andere kant is het gevoel wat ik krijg wanneer ik een nummer schrijf en het opneem niet te beschrijven. Op dat moment houd ik me niet bezig met wat de fan of maatschappij ervan zal vinden. Ik vind het goed en dat is het enige wat telt. Vergelijk het maar met een schilder die iets maakt. De ene keer houdt iedereen ervan en de andere keer is hij de enige.
Eren van vele bands
Naast een duidelijk Black Sabbath verwijzing noem je tal van namen. Waarom die bands?
Die Children Of The Grave achtige riff is mijn eigen bewuste hommage aan Black Sabbath. Die komt twee keer voor in die song. Zo’n riff had ik nog niet opgenomen op een Annihilator album en het werd wel tijd voor een kleine hommage aan de grote Sabbath. Verder noem ik een hele rits aan bands op in Army Of One. Ik had niet genoeg ruimte om alle metalbands te noemen die in de jaren ’80 zijn begonnen. In de 90’er jaren was het niet cool om die muziek te maken. De bands die ik bij naam noem zijn echter doorgegaan. Ook al verdienden ze minder en verkochten ze minder albums. Behalve Metallica dan want die hebben nooit echt op een houtje hoeven bijten maar er waren er genoeg die het wel zwaar haddden in de jaren ’90. Ze bleven echter vechten om hun band te laten voortbestaan. Hoewel ik in 1989 begon heb ik het in de jaren ’90 ook niet makkelijk gehad. Ik snap de drijfveer van die andere bands helemaal. De namen die ik noem zijn de overlevenden uit de jaren ’80 die daar begonen en in 90 hebben doorgezet en er nu nog steeds zijn. Dat zijn er niet meer zoveel. Misschien een stuk of 20 echte metalbands? Veel bands gingen uit elkaar en kwamen na een jaar of zeven a tien weer bij elkaar. Maar Priest, Slayer, Maiden en Annihilator gingen door!
Links: