Een nieuwe EP met liederen van animereeks Attack On Titan en een biografie die voor de deur staat; het maakte dat ik niet lang moest nadenken over de vraag om Epica wat vragen af te vuren op Alcatraz. Ik vond toetsenist Coen backstage en hield een gesprek met hem.
Dag Coen. Lang geleden dat jullie hier nog stonden. De vorige keer was in 2010, toen jullie Design Your Universe presenteerden. Hoe ervaar je het festival in vergelijking met toen?
Ik kwam er eigenlijk toevallig achter dat we hier ooit al gespeeld hadden, door een zekere foto die voorbij kwam. Ik wist het echt niet meer. Het festival is me bekend van de posters, de wijze waarop het podium er nu uitziet en die kenmerkende zombie, dus ik dacht dat we er nog nooit gespeeld hadden en het dus hoog tijd werd. Het blijkt dat we hier dus al eens gespeeld hebben, maar ik kan me er niet zo veel meer van herinneren. Toen was het denk ik binnen en ik ben hier nog maar net, omwille van de file onderweg. Ik heb dus nog niets gezien, maar ik ben benieuwd. Gave bands wel vandaag, Dimmu Borgir wil ik zeker even zien en als het kan nog een deel van Limp Bizkit, al moet ik op tijd terug naar huis. Dat is het nadeel van ‘in de buurt’ spelen, dan moet je nadien weer terugrijden.
De grootste reden dat ik jou wou spreken vandaag, is omwille van die laatste EP van Attack On Titan. Hoe zijn jullie hier op uit gekomen? Japan is een land dat draait op connecties, dus jullie moeten ergens een voetje binnen gehad hebben.
Ja, die connecties hadden we dus niet en uiteraard is dat iets wat je als band graag wil hebben. Dat is ook een van de redenen dat we erg snel geantwoord hadden dat we die klus zagen zitten. De artiest die de tunes heeft geschreven voor Attack On Titan, zijn naam is Revo en zit daar in Linked Horizon, is echt een erg grote naam daar. Hij is schijnbaar een Epica-fan en hij vroeg zijn productiemaatschappij om contact op te nemen met ons. Wij kregen dus een mailtje met de vraag om vier nummers op te nemen. We zijn zeker allemaal geen anime-fans, maar ik kende de serie wel. Ook omwille van de twee films die ze gemaakt hebben, die heb ik ooit in het vliegtuig eens gezien. Het is ook gewoon een erg bekende serie en voor ons betekende het een ticket naar Japan. Daar is het de best bekeken anime en dan breek je best potten in dat land, terwijl het ook gewoon een gave plaat is.
Op die manier lijkt het dus een toevallige eendagsvlieg te zijn, het is niet dat jullie op de volgende anime-boot gaan springen?
We staan er altijd open voor. Stel dat bijvoorbeeld de vraag komt van Game of Thrones, ik noem maar wat, dan is dat zeker even interessant. Er zijn tegenwoordig zo veel series en we zijn met z’n zessen, het is dus niet dat wij aan het zoeken waren naar dat project. Eigenlijk hadden we het al veel te druk, maar zo’n buitenkansje kan je niet laten liggen, zeker niet bij een serie die zo groot is wereldwijd. Heel veel fans vroegen echt achter de EP en ik vind dat het eindresultaat super klinkt.
Het is eens de wereld op zijn kop, dat een westerse band zijn Japans product ginds gaat verkopen met een westerse stempel erop. Hoe is dat verlopen?
Ik zie dat niet per se zo. Volgens mij is die muziek niet op en top Japans en is het erg beïnvloed door het westen. Het is gewoon symfonische power metal waarin ik erg hard bands als Dragonforce of Babymetal hoor. Dat zit er allemaal al in. Schijnbaar heeft Revo zich dan ook al erg laten beïnvloeden door bands als ons en op zich klonk het al aardig metal. Het enige wat wij moesten doen, was ons sausje er overheen gooien. We gebruiken wat andere grooves en ritmes, en er komen wat andere instrumenten bij te pas. We hebben er ietwat heftigheid uitgehaald, want in het originele gebeurt echt zo veel… Toch blijft het behoorlijk ‘over the top’.
Nog iets wat jullie uiteraard moesten aanpassen, waren de lyrics. Die zijn origineel in het Japans. Was het moeilijk om daar je eigen ding van te maken?
We kregen naar mijn gevoel een Google Translate versie van de woorden en het fijne is dat ze er ook Duits in verwerkt hebben. Er worden alsmaar verwijzingen gemaakt naar Jaeger, en het hoofdpersonage heet ook Yeager. Wij gebruiken bijvoorbeeld erg vaak Latijn als uitheemse en spannende of mysterieus klinkende taal, en misschien is dat het geval bij hen met Duits. We mochten niet erg veel veranderen aan die teksten, en het thema moest uiteraard gaan over de serie. We werkten dus gewoon op basis van die teksten en we keken ook het eerste seizoen van de serie. Daar haalden we de onderwerpen uit die bij onze onderwerpen aansloten en toen hadden we het werk verdeeld, gewoon omdat het zo druk was. Normaal schrijven Mark en Simone de teksten, maar dit keer verdeelden we het werk. Mark deed er eentje, Simone een, ik een en de laatste deden Mark en Simone samen. We pakken het allen wel iets anders aan, dus elke tekst heeft een andere insteek, maar het resultaat mag er wel wezen.
Gaan jullie die nummers ook live brengen?
We hebben dat wel gedaan. We zijn naar Japan gegaan met de release en toen speelden we er drie van de vier. We hebben het wel een paar keer geprobeerd, maar dan merk je dat de mensen toch liever onze muziek willen horen. Er zijn er altijd wel die deze nummers willen horen, maar er zijn er ook anderen die dat niet willen. Je kan het nooit helemaal goed doen. Wellicht dat we ooit wel eens op tour wat rariteiten gaan spelen en dat we dat gaan doen, maar het blijft moeilijk om een set te maken die voor iedereen leuk is. Dan vallen die nummers gewoon vrij vaak weg. Het is niet dat we ze niet willen spelen, maar misschien moeten de nummers nog wat rijpen. De EP is immers nog niet zo lang uit in Europa. Misschien dat het er dus toch van komt, wie weet?
De laatste platen dus vanavond?
Niet meteen de laatste platen, gewoon een dwarsdoorsnede van wat wij denken dat de fans willen horen en wat wij graag spelen. En wat de leukste show geeft natuurlijk, want daar draait het allemaal om. Er zijn altijd wel mensen die klassiekers als Kingdom of Heaven willen horen, maar dat nummer duurt meteen een kwartier. Op een festival kan je dat nummer dan bijvoorbeeld spelen, maar drie andere nummers niet. Dat zijn altijd de lastige keuzes, zeker als er alsmaar nieuw materiaal gemaakt wordt.
De opnames van deze EP stammen eigenlijk al uit vorige zomer, toen leek het alsof jullie die even tussen de soep en de patatten opgenomen hadden. Een hele poos terug dus, wat volgende vraag best relevant maakt. Zijn er plannen voor een opvolger van The Holographic Principle?
Dat is ook zo, dat we die EP tussendoor hadden opgenomen. Er zijn altijd plannen, ideeën en brouwsels. Eerst gaan we echter wat gas terugnemen na dit zomerseizoen. Even rusten, want sinds de laatste twee cd’s hebben we eigenlijk altijd maar doorgewerkt. We gaan de motor een beetje opladen en ondertussen werken aan een nieuwe plaat. Dat komt wanneer het komt natuurlijk, maar eerst even ademen dus.
Jullie zijn dus ook het type groep dat echt op de rem duwt om even te kunnen schrijven?
Dat hebben we eigenlijk nooit gedaan, dus daarom moet dat nu even. Toen we nog aan het touren waren voor The Quantum Enigma, begonnen we al aan The Holographic Principle, dat moest gewoon overal tussendoor. Toen hadden we nog wat pech met tours die gecancelled waren en die we moesten inhalen. Het kwam zelfs zo ver dat ik aan het werken was aan arrangementen terwijl we aan het rijden waren in de tourbus. Dat is gewoon geen ideale situatie, omdat je geen rust kan pakken. Je komt thuis en je moet meteen weer de studio in. Je bent de studio uit en dan zijn er een paar shows. Alles komt tegelijk op je af, zeker als je oud en nieuw materiaal door mekaar gaat halen. We deden toen nog The Solace System EP, we namen het nummer voor Powerwolf op en dan komt er nog een nummer aan dat we opnamen met Metropole Orkest. We hebben het dus zo druk gehad, dat we gewoon even moeten kijken hoe het is om niets te hebben. Uiteraard zijn we bezig, elk op onze eigen manier, met de nieuwe cd. Op een gegeven moment gaan we dan samen zitten om te kijken hoe ver we staan en wat we kunnen doen.
Mannen kunnen dan toch multitasken?
Het zal wel zijn als je in een band zit. (lacht) Maar goed, als je zitten in een bus en tegelijkertijd iets doen al multitasken vindt… Neen, het is gewoon geen ideale omgeving om eraan te werken.
Jullie spraken bij deze laatste EP over het gebruik van erg veel solo’s en powermetalvibes. Dat waren jullie niet gewend. Kriebelt het niet om zoiets te gebruiken voor jullie volgende plaat?
Het is misschien niet het eerste waar je aan gaat denken als je terug gaat schrijven, maar we hebben nu wel in die hoek wat gedaan. Het werkt wel en het vormt erg vrolijke deuntjes allemaal. Normaal ga je altijd uit van het heftige en epische, maar dat hoeft dus niet; je kan het op een andere manier benaderen. Ik zou niet zeggen dat we nu een powermetalcd gaan maken, zeker niet, maar het leuke van Epica vind ik dat we alle kanten op kunnen. We schrijven met z’n allen ook nummers en dan krijg je vijf verschillende ideeën. Als je dat samenbrengt, dan krijg je een Epica-sound. Het kan iets meer naar power metal, het kan richting black metal zoals met Ascension, het kan folky. Noem maar op.
Maar een concreet topic voor de nieuwe plaat is er dan nog niet?
Neen, nog niet. Meestal staan die dingen erg los van mekaar. Eerst wordt de muziek gemaakt. Daarnaast moet je het ook anders bekijken. Het idee achter The Holographic Principle kwam van Mark. Simone schrijft daar dan wel teksten op, maar vanuit een totaal ander perspectief. Meestal bouwt dat samen op, je bent nummers aan het schrijven en dan komt er plots een idee. Misschien dat we wel eens wat nieuws proberen nu. In het begin hadden we The Embrace That Smothers-trilogie die bij After Forever begon en bij ons is doorgegaan. Het gaat dan over religie en fanatisme, en misschien komt dat wel terug. Het is immers nog altijd een onderwerp van deze tijd. Je weet het niet natuurlijk. Het pseudowetenschappelijke en filosofische is uiteraard iets wat ook belangrijk is omdat het overal speelt. Je kan er eeuwen over doorgaan, over die vraag ‘wat als…’
Het doet me wat aan die serie van Black Mirror denken als je het zo verwoordt.
Toevallig kijken Isaac en ik die serie steeds op hotel als we samen een kamer hebben. Die serie gaat dan weer meer over social media en virtual reality en wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Maar het klopt: wat als je jouw brein in een eitje zou kunnen stoppen, enzovoorts. Een bizarre serie, maar super gaaf.
Alcatraz bestaat tien jaar, maar ook Epica is er al zo’n vijftien jaar. Is het daarom dat er een boek komt nu?
Zestien jaar zelfs. Dat boek kwam ook toevallig op ons pad. We hebben al wel een boek, The Road To Paradiso, maar dat is al zo oud dat we dachten dat dit wel een meerwaarde zou hebben voor de fans.
Op welke manier gaat het verschillen met dat boek?
We zijn tien jaar verder (lacht). Tien jaar meer aan verhalen dus, maar we zijn ook een pak volwassener geworden. Er komt dus wel een deel terug van wat in The Road To Paradiso staat, maar dus ook alles van wat erna is gebeurd. Het gaat ook iets dieper, waar we allen zelf zijn begonnen. Onze jeugd bijvoorbeeld.
Met mooie foto’s van vroeger van jou dan? Ik las dat registreren van belang is.
Ja, ik weet niet of die foto’s zo interessant gaan zijn hoor. Deze boeken zijn inderdaad per registratie. Ik denk niet dat ze los gaan verschijnen. Dat is met boeken altijd erg moeilijk, want op zich is dat een erg duur object. Als je er bijvoorbeeld tweehonderd mee moet nemen, dan neemt dat erg veel ruimte in beslag.
Ik zal ‘m lezen en er een review van schrijven. Dat deed ik een tijd geleden ook met een biografie van Behemoth, maar die las haast als de memoires van de band. Zijn jullie al toe aan memoires, of zit er nog genoeg vuur in Epica?
Kom vandaag maar kijken naar de show dan (lacht). Neen, ik zie dit meer als iets wat wij voor de fans doen. Er is blijkbaar interesse in, dus waarom zouden we het niet doen? Het is uiteraard fijn voor als je later oud bent ook. Dat je aan je kleinkinderen kan zeggen: ‘Hey, kijk eens wat opa deed vroeger’. Het is voor jezelf leuk om terug te kijken op alles wat je gedaan hebt en wat je bereikt hebt, en ik hoop dat de fans dat ook leuk zullen vinden. Een Engelsman maakt nu de opnames en ik heb deze week nog een paar uur met de man samengezeten. Ik moest vooral veel vertellen.
Dat lijkt me bij jou geen probleem te vormen. Nog wat toe te voegen als afsluiter?
Niet echt, ik sta vooral te popelen om eraan te beginnen. Alcatraz stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, dus we maken er het beste van!
Links: