Hoe complex kan het leven zijn, hoe ingewikkeld? Hoe ga je om met emoties en kan dit een invloed hebben op je dagelijkse leven? Wat is het effect van negatieve of donkere gedachten op jezelf als persoon of op jezelf als muzikant? Beperken deze je in je schrijfproces of openen ze net meer deuren die anders gesloten zouden blijven? Allemaal vragen die in me opkomen als ik de platen beluister en de teksten bestudeer van de Portugese blackmetalformatie Gaerea. Ze bracht een EP uit, Gaerea, in 2016 en kwam in 2018 met de opvolger Unsettling Whispers. Erg sterke band als je het mij vraagt en aangezien Gaerea met Numenorean eind van dit jaar Nederland op twee locaties aandoet is het hoog tijd tijd om eens te horen of één van de bandleden in staat is ons inzicht te geven in de bandfilosofie. Wie we hiervoor te spreken kregen is me echter onduidelijk. Als je even verder leest in dit interview wordt je waarschijnlijk meteen duidelijk hoe dat zit.
Een ongelooflijk sterke debuutplaat die Unsettling Whispers! Kan je ons iets vertellen over hoe zo’n plaat tot stand komt en met welke ideeën en gevoelens er gespeeld wordt?
Het schrijfproces is een erg persoonlijk en vermoeiend gebeuren. Ik neem alle tijd die nodig is om te schrijven. Ik neem de eerste geluiden op en laat ze rotten of opleven door de tijd. Als het laatste gebeurt, neem ik het idee mee naar de repetities waar dan iedereen zijn bijdrage kan leveren. Voor Unsettling Whispers heeft deze werkwijze toch een erg goed resultaat opgeleverd. Voor een band als Gaerea is het totaalplaatje, het overkoepelende concept altijd het belangrijkste. Er ontstaat in mijn brein geen stukje muziek zonder dat daar een bepaald gevoel of een specifiek beeld bij wordt gecreëerd. Nu, het is niet altijd gemakkelijk om deze koppeling te maken. Soms is het klaar en duidelijk, maar soms lijk ik verslonden te worden door een uitgestrekte leegte. Unsettling Whispers graaft nog dieper in die krochten waar we zijn begonnen met graven bij de creatie van de eerder vermelde EP. Het graven is op dit album meer bedachtzaam en zo krijg je natuurlijk een ander gevoel, een andere uiting van emoties. Zo krijgen de luisteraars natuurlijk ook het idee dat we als band progressie gemaakt hebben en meer volwassener klinken. Het was eigenlijk niet de bedoeling na de EP nog iets uit te brengen. Deze EP was eigenlijk gewoon een manifest, een éénmalige weergave van een verzameling gevoelens die me overmeesterde. Echter, na de release van de EP bleek er echter nog meer inspiratie te zijn en na nog geen zes maanden besloten we het album op te nemen in de Demigod Recording Studio hier in Portugal bij Miguel Tereso.
Je beschrijft inderdaad dat het gaat om een complex proces: het weergeven van gevoelens en dit middels een concept wat je zelf uitdenkt en uitschrijft. Toch niet gemakkelijk dan om een band om je heen te vormen, wel?
Gaerea ontstond in 2016 met de enige bedoeling om onze innerlijke woede naar buiten te brengen en met anderen te delen. In die context werd ook de bandnaam gekozen. Zoals ik al vertelde was het de bedoeling om deze boodschap met een éénmalig manifest duidelijk te maken. Deze EP werd uitgebracht via Everlasting Sprew records. In 2018 werd dan via Transcending Obscurity Records het volledige album, Unsettling Whispers, uitgebracht. Dit is een relatief jong label maar met sterke mensen aan het hoofd die de juiste instelling hebben, de instelling die we ook binnen de band hebben. Wij als band laten ons door van alles inspireren. Dat gaat van kunst naar film maar ook door muziek van anderen natuurlijk. Vooral bands die verder kijken en meer brengen dan muziek alleen zijn een belangrijke bron. Denk maar aan bands als Shining, Watain of Obsidian Kingdom. Dat geheel wordt niet altijd bekeken soms zelfs ondergewaardeerd. Muziek is niet muziek als je dit geheel niet overziet.
Vanuit bovenstaande gedachtes lijkt het me dan ook logisch om met maskers te spelen. Zie jij dat ook zo? Was het de bedoeling om als een onbekend collectief van individuen te fungeren?
Helemaal juist! Wij zijn gewoon een verzameling karakters zonder naam of gezicht. Het is eerder ook een verwijzing naar het feit dat we als individuen verloren zijn. We leven allemaal in een grote leegte en wij zijn de enige die dit durven zeggen! Je weet dat we maar creaties zijn die soms de grond waarop ze staan of waarover ze kruipen niet eens voelen! Deze creaties zijn allen gelijk in het grote lege geheel. Daarom staan er ook symbolen op onze maskers om dit alles duidelijker te maken, Asmoday!
Het wordt me meer en meer duidelijk dat de muziek die jullie brengen een rechtstreekse weerspiegeling is van jullie levensfilosofie, correct?
Inderdaad, deze connectie is er en zal er altijd zijn. De ene weerspiegelt de andere kant. Als luisteraar sta je midden in de massa, luister je naar en voel je en raak je eigenlijk de bovenvermelde concepten die niet iedereen kan bevatten. Als je als kijker/reiziger tijdens deze trip meekomt in de dagelijkse routine van de karakters binnen de band, kom je te weten dat het verlegen en onbezielde verlangen binnen deze karakters, gevoed wordt door de dood van anderen.
De vraag naar de belangrijkste thema’s voor de teksten, is dan ook een open deur intrappen…
Juist. Het is duidelijk dat de belangrijkste thema’s misantropie, zelfmoord, zelfdestructie en mentale zwakte of leegte zijn. Op Unsettling Whispers is het idee uitgewerkt vanuit de visie van de derde persoon dat de maatschappij volledig verloren is. Als luisteraar ben je louter iemand die observeert, die de lucht van de straten opsnuift zonder te beseffen dat anderen er ook zijn.
Dat moet dan toch de toer in China zijn die we in mei van dit jaar mochten doen. We hebben toen ook veel over onszelf geleerd. We zijn onszelf tegengekomen en dit heeft een invloed op onze live performance. Als een erg jonge band naar de andere kant van de wereld te mogen reizen is fantastisch, zeker als je daar mensen tegenkomt die heel veel over je band blijken te weten en die eveneens openstaan om hun leven, hun achtergrond en hun cultuur met je te delen. Wij blijven handelen, werken en optreden vanuit het geheel zowel fysiek als emotioneel. Dat is een belangrijk punt.
Jullie komen uit Portugal. Is er een levendige blackmetalscene?
Tja, veel bands in Portugal vinden het afdoende of hebben een ultieme droom om op een bepaald festival te staan. Dat is natuurlijk gewoon te bekrompen en te eenvoudig. Heel veel mensen lijken niet te beseffen dat muziek een expressie is van hetgeen in je gebeurt. Gelukkig hebben we een schare trouwe fans die onze muziek, ons geheel, begrijpen, die ons volgen waar we ook heen gaan!
Gaerea gaat op Europese toer met de Canadezen van Numenorean, wat zijn de verwachtingen?
Ha! Er is een volledig nieuwe live show uitgewerkt. Er zullen nummers gespeeld worden die we nog nooit live gebracht hebben. We zijn zeer vereerd om met Numenorean en Doomstar te werken. Volgers van de Leegte, dit zal een gebeuren worden dat zowel jullie als wij als band niet gemakkelijk gaan vergeten. We zijn er klaar voor.
Nog laatste woorden voor onze lezers?
Wij zweren samen met jullie tegen onszelf! Wij zitten immers allen vast in het grote limbo.
Links: