Celtic Frost – Emperor’s Return
Tom Warrior heeft veel bijgedragen aan het genre metal. In de vroege jaren tachtig bepaalde hij eerst met Hellhammer en later met Celtic Frost hoe black/thrash/death metal zou gaan klinken. Maar goed, dat was vroeger. Wat heeft Celtic Frost tegenwoordig te bieden? Over het nieuwe album Monotheist spreekt Tom Warrior. Oeh!
Na dertien jaar een nieuw album, waarom was juist nu de tijd rijp?
Ik kwam weer in contact met bassist Martin Ain, toen we de re-issues van de Celtic Frost-albums gingen doen. We hadden elkaar al tien jaar niet gezien. Desondanks klikte het meteen weer. Het bleek dat we beide vol muzikale ideeën zaten, die bovendien grotendeels overeen kwamen. Het was een hele natuurlijke stap om die ideeën vervolgens vast te gaan leggen, en daar zijn we dus ook mee begonnen. Dat heeft uiteindelijk tot het nieuwe album Monotheist geleid.
Jullie zijn dus heel lang met de nieuwe plaat bezig geweest?
Jazeker, het hele project heeft jaren in beslag genomen. De eerste opnamen dateren van 2000. De basis van songs als Obscured en Ob Abysmi… zijn toen al vastgelegd in onze oefenruimte. We hebben daarna in verschillende studio’s in Zwitserland aan onze songs gewerkt. De laatste studio-sessies hebben we met behulp van Peter Tätgren gedaan in de Horus Studio in Duitsland.
Monotheist is door jullie zelf gefinancierd en opgenomen.
Ja, alles hebben we zelf gedaan. Dat is de laatste jaren ook onze motivatie geweest om met Celtic Frost bezig te zijn: nog één keer alles uit de kast halen om een album op onze eigen manier op te nemen. Geen invloeden van buitenaf, geen platenmaatschappij die zich ermee bemoeit. We wilden met dit album goedmaken wat er in het verleden fout is gegaan; volledige controle over alle aspecten. Pas aan het eind kwam Century Media in beeld.
Op de nieuwe plaat hoor ik oude Celtic Frost met wave-invloeden. Heavy, donker, maar ook dromerig en sfeervol.
Ja, die sferen hoor je allemaal. Ik hou daar wel van; dromerig, maar ook dreigend.
Vanwaar die dreigende klanken?
De afgelopen jaren zijn er dingen gebeurd in ons privé-leven, die ons erg beïnvloed hebben. Ik wil hier liever niet op ingaan. Ik wil niet de drama’s uit mijn privé-leven gebruiken om dit album te verkopen. Ik wil er alleen over kwijt dat deze omstandigheden onze emoties donkerder deed kleuren. Naarmate we met de opnamen bezig waren, groeide onze focus op deze duisternis. We werden steeds radicaler. Het was een bijzonder proces.
Ik begreep dat gitarist Erol niet in dit proces kon meegaan.
Martin en ik groeien gedurende de opnames steeds meer naar elkaar toe. Het werd steeds meer Celtic Frost, steeds duisterder. Daarop heeft Erol aangegeven de band te verlaten. Het was een wederzijds besluit. Hij heeft veel aan onze muziek bijgedragen, maar kon op het laatst zijn creativiteit niet kwijt in de Celic Frost-sfeer .
En nu is Monotheist eindelijk uit. Denk je wel eens na over de reacties?
Het kan me eerlijk gezegd niet zoveel schelen wat mensen ervan vinden. Ik ben heel tevreden met het album. Het is precies wat we voor ogen hadden. We hebben onze dromen, ideeën en emoties na jaren ploeteren eindelijk in een album omgezet. Dat is op zich al fantastisch. Wat anderen er vervolgens van denken, is eigenlijk niet van belang.
Kan het je echt niets schelen?
Nou, ik hoop natuurlijk dat mensen een connectie met onze muziek kunnen maken. Het is een duister album. En in duisternis is iets waardevols te ontdekken. Maar zoals gezegd, als mensen er niets mee kunnen, is het ook goed. Het maakt me niet uit. We hoeven ons niet te bewijzen, we hebben ons in de jaren tachtig al bewezen. Het klinkt als een cliché, maar Martin en ik hebben dit album voor onszelf gemaakt.
Als mensen op een feestje over Hellhammer praten, en jij komt eraan, houden ze dan snel hun mond?
Haha, zo erg is het niet hoor. Ik heb mij in het verleden inderdaad negatief over Hellhammer uitgelaten. Helhammer is voor mij in de eerste plaats waardevol, omdat ik Martin erdoor heb leren kennen. Meer eigenlijk niet. Je moet begrijpen, het waren onze eerste stappen. We waren tieners. We konden helemaal niet spelen en hadden geen geld om behoorlijke opnames te maken. We hadden een zekere rauwe energie, dat wel. Maar muzikaal gesproken is Hellhammer volkomen inadequaat.
Toch wordt Hellhammer in black metal kringen als voorbeeld gezien.
Ja, dat weet ik. Daardoor ben ik wel vereerd, maar eigenlijk kan ik er ook niks mee. Ik vind het niet goed of slecht. Natuurlijk, ik waardeer het respect. Maar toen al dat geweld en die moorden in Noorwegen gebeurden, vond ik het aan de andere kant vreselijk.
Jullie zijn desondanks bevriend met enkele black metal bands.
Ja, we hebben een bijzondere vriendschap met 1349, Satyricon, Gorgoroth. Ravn, de zanger van 1349, heeft op het nummer Temple of Depression meegezongen. Dat nummer komt op de limited special edition van Monotheist te staan. En afgelopen december heb ik 1349 en Gorgoroth ontmoet, toen ze hier in Zwitserland kwamen spelen. Ik heb zelfs nog meegezongen, toen 1349 de ouwe Celtic Frost kraker The Usurper speelde.
Binnenkort gaan jullie nog meer optreden; jullie staan op diverse grote zomerfestivals. Gaan jullie dan ook Hellhammer-nummers spelen?
Ja, dat is wel de bedoeling. We weten niet precies hoeveel tijd we krijgen om te spelen. Maar als er ruimte is, zullen we zeker proberen wat Hellhammer-nummers te doen. De set zal verder bestaan uit nummers van de eerste drie Celtic Frost-platen en de nieuwe, Monotheist.