The cold hands of a swarm of zombies, as they grab your head, split your
skull and eat your brains. In other words, frightening AND entertaining… Zo
omschrijft Burial Ground zichzelf en gelijk hebben ze. Deze jonge West-Vlaamse
band heeft net een eerste demo uit (een review vind je
hier). Ik laat zanger/gitarist Skullator aan het woord.
Burial Ground is een vrij jonge band. Vertel ons ‘s wat meer over het
ontstaan van de band. Van onder welke steen komen de verschillende leden
gekropen?
Het idee van een horrormetalband zat al jaren in m’n hoofd , ergens eind jaren
90 als ik het niet mis voor heb. Ik had al verschillende plannen in mijn hoofd om
muzikaal de oude Italiaanse horrorfilms te doen herleven, doch niemand die er
wat in vond. Het duurde tot 2006 vooraleer ik muzikanten vond die bereid waren
deze muziek te spelen. Daarvoor zat ik nog in verschillende bandjes als zanger
of gitarist, maar ik voelde wel dat ik meer creatieve controle nodig had. Ik
weet verdomd goed hoe ik mijn muziek wil doen klinken, dus gewoon spelen of
zingen wat een ander me vertelde voelde niet zo goed. Toen ik uiteindelijk de
heren Ahaz (bas) en Sadomas (drums) tot mijn bereik had, ging het balletje
rollen. In een klein jaar tijd hebben we dus een eerste demo opgenomen en wat
optredens gedaan, met meestal niets dan positieve reacties.
De achtergrond van de muzikanten dan; de here Ahaz is de oudste van de bende en
was vroeger actief in de black metalband sadistica mysteriis, een blackmetalband
ten tijde van de gouden jaren van het genre, of de periode waarin het
uitgemolken werd voor de puristen dan. Verder was hij al jaren gestopt met het
spelen van muziek. Het traditionele verhaaltje, bandleden trouwen, stappen op,
etc… Grappig genoeg woonde hij al enkele jaren op 5 meter van mijn deur, en
had ik hem nog nooit gezien. Toen me mekaar ontmoetten, hoorde hij dat ik muziek
speelde . Hij zelf wilde terug in de muziek in samenwerking met mij , dus stelde
ik voor om iets te doen in de richting van necrophagia en wurdulak. Toen ik hem
enkele cd’s meegaf van die bands, was hij onmiddellijk overtuigd.
De here Sadomas is hier in de streek voordien vooral bekend als drummer van
Rectumpus. Voordien zat hij vooral achter de micro, tot hij ontdekte dat drummen
meer zijn roeping was. Nadat de vorige drummer van Rectumpus het voor bekeken
hield en hij het eens waagde, hoorde ik niets dan goeie dingen over hem, dus
besloot ik hem een kans te geven. Laten we nu hem noch ophemelen noch
neersabelen, maar voor de korte periode dat hij op de vellen mept, is hij wel
goed bezig. Echter niet zonder de nodige kinderziektes natuurlijk, maar dat
groeit er wel uit . Het ietwat gebrek aan strakheid op de demo is dus inderdaad
wel aan hem te wijten , doch als je weet hoe lang hij nog maar bezig is (ter
informatie, ten tijde van de opnames was hij ietsje langer dan een half jaar
bezig )… Neemt niet weg dat het altijd strakker kan natuurlijk , maar we zijn
wel tevreden over "And there shall be nights of terror…". Hadden we dan niet
beter gewacht met de demo? Misschien, maar ik vond het de tijd en wilde gewoon
zo gauw mogelijk iets uitbrengen. De nodige gebreken die er bij komen bij een
eerste release, moeten we er maar bijpakken. En het zal ongetwijfeld met de
jaren alleen maar strakker worden. We zitten nog steeds in het stadium dat we
enorm kunnen groeien, zowel de drums, bas, gitaar alsmede mijn vocale
masturbaties.
Mezelf dan, Ik heb me ooit halverwege de jaren 90 een gitaar aanschaft met de
gedachte om een eigen band op te richten, met een eigen stijl, klonen vond ik
voor losers, dus was ik vooral bezig met m’n eigen ding. Talloze bands
passeerden de revue, ze allemaal opsommen zou een lange lijst worden met talloze
anekdotes en bijverhaaltjes. Gaande van bandleden die niet laat mochten
repeteren van hun moeder tot alcholisten, junks, psychopaten, lafaards die me
anoniem bedreigden tot bandleden die verstek lieten via e-mail… Laten we het
er gewoon ophouden dat ik sedert vorig jaar begonnen ben met Burial Ground, de
rest is het vermelden niet waard…
Gemakkelijkheidshalve zouden we kunnen stellen dat Burial Ground muzikaal
en tekstueel aanleunt bij een band als Necrophagia. Toch zijn er vooral muzikaal
nogal wat verschillen. Hoe zou je zelf de stijl van Burial Ground omschrijven?
Horror metal. De teksten gaan uitsluitend over horrorfilms, bij voorkeur dan de
oude Italiaanse dingen uit de jaren 80,die waren zowel goor als sfeervol.
Tegenwoordig is het een van beide, of net geen beide. Vergelijkingen met Necrophagia zullen er zeker zijn, en terecht, ik heb de band opgericht met
Necrophagia als voornaamste invloed. Dit betekent echter niet dat ik die band
schaamteloos wil na-apen. In een wereld waarin individualisme centraal staat ,
zijn er al genoeg trendlopers , daar wil ik mij van distantiëren. Ik heb gewoon
die band als basis genomen en vandaar verder geborduurd op een typische eigen
sound, wat hopelijk goed aan het lukken is. Muzikaal is het ook net als de band
van de here Killjoy een mix van death,black en doom. De enen vind ons meer death,
de ander meer black. Dit zal zowel iets positiefs als negatiefs blijken te zijn
denk ik . Deathmetal-mannetjes die alleen maar diepe grunts willen horen zullen
er niets mee kunnen, alsmede black metal types die vooral een schel geluid en
satanische teksten willen.De rest zal er hopelijk wat meer mee kunnen. Tekstueel
handelen we natuurlijk dezelfde thema’s,dat is nu eenmaal het resultaat van mijn horror-verslaving…
Vanwaar de fascinatie voor het horrorgenre? Kan de muziek van Burial
Ground los worden gezien van het horror-concept?
Horror zit er al van kindsaf in bij mij. Ik weet nog goed hoe ik reeds op jonge
leeftijd uit mijn bed kroop om in het geniep wat horrors te kijken in de
woonkamer, terwijl m’n ouders ergens in de keuken van het aanpalende restaurant
bezig waren. Dat is er eigenlijk nooit meer uitgeraakt. …..
Kan de muziek los gezien van het horrorconcept gezien worden? Absoluut !!! Ik
ben wel arrogant of overtuigd genoeg (same difference anyway…) van de
kwaliteiten van mijn muziek dat ze gerust zonder het horror imago kunnen, maar
de muziek zelf heeft al dat grimmige horrorsfeertje dus waarom dan het geheel
niet een beetje aankleden? Kiss zonder make-up blijft goed, Lordi zal niet
anders klinken zonder kostuums , en Alice Cooper en Gwar zullen zonder al die
make-up en horrortoestanden ook een deftig showtje neerzetten, om maar enkele
namen te noemen. Maar waarom je frieten droog eten als je er ketchup bij kunt
krijgen ?
Ik weet dat velen in het horror-genre dwepen met cultfiguren als Lucio Fulci
en aanverwanten. Wat zijn jouw helden en welke invloed hebben ze op Burial
Ground?
Fulci is absoluut een grote invloed. De man was een genie,heeft alleen jammer
genoeg nooit genoeg erkenning gekregen vor hetgeen hij gepresteerd heeft.Verder
ben ik ook fan van het werk van Dario Argento,Jess Franco, Umberto Lenzi,
Lamberto Bava, David Cronenberg, het oude werk van Wes Craven, George Romero,
Sam Raimi voordat hij met Spider-man begon, Takashi Mike, Peter Jackson voor hij
besloot wat oude boeken te verfilmen, Andrea Bianchi (waarvan diens beruchte
kultfilm "Burial Ground" ook direct aan de basis lig van de bandnaam) , etc…
Vooral de oude Italiaanse horrors hebben een grote invloed op Burial Ground,
in mijn ogen zijn die films de perfecte belichaming van een serieuze horrorfilm.
Er zit gore in, maar wel goed gedoseerd, dit om de nodige sfeer erin te brengen.
Vandaar dat deze films meestal ietwat traag op gang komen en dat is voor
sommigen meestal ook wel het grootste minpunt eraan,doch ik kan het uitermate
waarderen. Juist omdat er een tijdje niets gebeurd, komt het dan dubbel zo hard
over. Ik kan dus totaal niet kijken naar typische Amerikaanse horrorfilms die
proberen je de stuipen op het lijf te jagen door je gewoon te doen schrikken.
Typisch slasher-moment; je ziet iemand alleen wandelen en plots duikt de
moordenaar op, heft zijn bijl/hamer/boor/zeis/nagelvijltje etc. en dan zie je
niets meer, enkel het lijk van het slachtoffer een beetje later met een lichte
snijwonde. In oude horrorfilms zie je de moorden zoals ze gebeuren. Horror zou
niet iets moeten zijn om te schrikken, maar gewoon iets een bepaald gevoel los
te krijgen. Ben ik bang als ik een horrorfilm bekijk? Tuurlijk niet kerel, ik
ben een volwassen man van 24, ik ben echt wel niet bang van een filmpje. Maar
die oude films scheppen wel een sfeertje dat me intrigeert, dat me bezighoudt,
omdat ik in de sfeer opga. Serieus, als je vooraf al iets bekijkt en je duizend
maal voorzegt dat het niets zal worden, tja blijf dan vooral kortzichtig,dan zal
het inderdaad ook niets worden. Maar durf er gewoon eens in opgaan, en je zult
zien dat die films qua sfeer de nieuwe lichting horrors gewoonweg achterwege
gelaten. Een revelatie als Saw nagelaten dan, we zijn met z’n allen uitermate
enthousiast over die trilogie. Het zijn dus niet alleen de Italiaanse
meesterstukjes die een invloed hebben, ook enkele moderne dingen en oude films van
andere landen kunnen mij bekoren en dragen dus bij qua invloeden. Kwestie van
een gedacht te hebben over mijn smaak zal ik hier vlug een top tien neerzetten
van enkele van mijn favoriete films:
- Zombie Flesheater (Lucio Fulci)
- Night of the living dead (George Romero)
- Nosferatu (uit 1922 met Max Shreck)
- Texas Chainsaw Massacre(de originele klassieker van Tobe Hooper
natuurlijk) - Cannibal Ferox (Umberto Lenzi)
- Suspiria ( Dario Argento)
- Ebola Syndrome
- Ringu ( de orginele Japanse versie van The Ring)
- Saw
- Virgin among the living dead (Jess Franco)
Uiteraard zijn er nog heel wat films niet vermeld, en dit betekent heus niet
dat ik enkel horror bekijk. Ik ben verder hevig fan van WWE-wrestling en we zijn
alledrie ook hevige fans van comedy , vooral Amerikaanse dingen als Southpark en The Simpsons en Britse dingen als Black Adder , Falty Towers,…
Burial Ground is live nogal een ervaring. Kun je daar wat meer over
vertellen?
Net zoals de Italiaanse meesters waar nodig de juiste dosering gore inbrachten
om de juiste sfeer te scheppen, doen wij het hetzelfde met onze stage-act, die
zich vooral uit in het dragen van aangepaste horror kostuums, de nodige shmink
en het vereiste bloedgehalte natuurlijk. In de toekomst zal het misschien
uitgebreid worden met de nodige decoratieve stukken,doch dat is toekomstmuziek.
Sommigen conservatievellingen vinden het nogal overdreven, maar ik ken Gorebands
die nog verder gaan met het bloed en er overdreven veel guts en toestanden tot
echte ingewanden van dieren erbij betrekken. Wij houden het liever wat
klassieker. Zoals je op foto’s op onze site en wellichte andere op het internet
kunt zien, houden we het nog binnen de perken. Ja,het bloed is fake, maar dat
was ook het geval met het bloed in de oude horrorfilms, vandaar dat we dus niet
voor een optreden de plaatselijke slagerij passeren om wat gratis bloed mee te
pikken, maar investeren in flesjes rode liquide. Idem voor de shmink, dit is
simpelweg wat witte shmink op ons gezicht, kwestie van de indruk te geven dat we
verse lijken zijn, zoals die afgebeeld werden op de oude zwart-wit horrors en de
eerste lichting horrors in kleur. Sadomas verbergt zijn lelijkheid tegenwoordig
liever achter een masker, maar vergelijk ons dan aub niet met circus toestanden
als Slipknot. Door onze verschillende mix van stijlen zijn we natuurlijk
moeilijk binnen een hokje te plaatsen en is het niet zo evident om ons binnen
een bepaald metalpakket te zetten, zullen we die band nu in een black, death of
doom-avond zetten? Meestal profiteren we net van die mix, we willen allen gewoon
zo veel mogelijk spelen,dus of dat nu met Marduk of Morbid Angel dan wel niet
een band als Mortician,dat zal ons worst wezen. Burial Ground schrikt daarvoor
ook niet voor terug om met bands te spelen die totaal niet binnen onze stijl
passen.Z o hebben we al gespeeld met een metalcore band als Days of Betrayal,
hebben we dit jaar samen gespeeld met Reapers, een Italiaanse heavy metalband,
en gingen we deze maand normaal gezien samen spelen met Lion’s Pride, ware het
niet dat dit om politieke redenen afgelast werd. Ook hebben we onlangs meegedaan
aan een rock-rally voor het duynerock festival. Werd mij later pas bekend
gemaakt dat het Duynerock festival voornamelijk voor alternatievelingen en emo’s
bestemd was, niettemin schreef ik ons in , en hebben we daar al die cry-babies
een gezonde dosis horrormetal ingepeperd. Wetende dat we er geen schijn van
kans maakten, hebben we met opzet overdreven veel substantie van ons geliefde stage-blood erdoor gejaagd, en dan komen die gasten janken dat het allemaal wat
fel overdreven is en dat het toch niet nodig is om zo luid te spelen, dat podium
lag toen vol bloed, alsook de micro, kerel van het geluid was ook zo’n type die
het niet kon verdragen dat ik een paar emo-imitaties deed… Achja, wij hadden
er plezier in ,de paar diehard BG-fans ook, en al de rest kan me werkelijk niets
schelen
Vertel ‘s wat meer over de opnames van jullie demo, And there shall be nights
of terror… Waar werd het werkje opgenomen en wie zat achter de knoppen?
De demo werd opgenomen in Ak’s Studios door AK himself. Deze man , die je verder
misschien kent van Forced Hate en vroeger Vitality (succesvolle h8000 band uit
de gouden periode) verzorgt sedert een paar jaar het live-geluid van bands als
Napalm Death, Aborted, Brujeria en dergelijke. De studio ligt in Avekapelle, wat
voor alledrie de bandleden zeer dicht gelegen was. Dit en de ervaring van AK
zowel als muzikant als producer , overtuigden ons dat hij de man was om de
eerste opname van Burial Ground van het correcte geluid te voorzien. Het
resultaat mag best gehoord worden vind ik. Ak is trouwens een ongelooflijke
coole kerel waarmee je nog eens goed kunt lachen,wat de sfeer in de studio
alleen maar bevorderde. Het was voor ons allen de eerste ervaring in de studio,
en de ervaring is uitermate positief bevallen. Een aanrader !!!
Het artwork van And there shall be nights of terror… ziet er behoorlijk gaaf
uit. Wie was de zieke geest achter de tekentafel?
Peter Michaichuk, een extreem horrortalent uit Canada.Hier is hij nog niet zo
bekend , hopelijk brengen wij met onze demo z’n werk wat meer in het daglicht,
want wat die man allemaal doet ,is echt wel onmenselijk goed. Het prijskaartje
was er dan ook naar, doch kwaliteit heeft nu eenmaal z’n prijs. Het artwork
reflecteerde echter perfect de visie van Burial Ground, dus de keuze was gauw
gemaakt.
Wat zijn de toekomstplannen voor Burial Ground?
Vooral veel optreden, daar doen we het toch wel voor. En een volgende release
uitbrengen,of dit een demo, mini dan wel niet een full-cd wordt, is nog in
bespreking en hangt ook af van interesses van recordlabels en budgettoestanden.
Een video-clip staat ook nog hoog op m’n verlanglijstje, dat komt er dus ook wel
ooit van. De eerste T-shirts zullen er ook nog aankomen, die dingen blijken nu
eenmaal beter te verkopen dan een demo van een band, rare evolutie, maar zo is
het nu eenmaal. Wanneer de opbrengsten van de shirts , optredens en demoverkoop
bevredigend genoeg zijn, beginnen we aan de opnames van "The Birth of Gore"
Skullator, je hebt nogal wat zij-projecten lopen, dacht ik. Heb je er zelf
nog zicht op?
Hehe, dat valt best nog mee hoor. Ik ben sedert een paar jaar,eigenlijk nog voor
Burial Ground, bezig met een death metalproject. Informatie hieromtrent geef ik
liever niet zo makkelijk prijs, we willen vooral de muziek doen spreken voor
zichzelf, dus op het moment dat we iets uitbrengen,zul je er meer over weten.
Repetities waren in het verleden nogal schaars, daar zowel ik als de andere
bandleden ook met andere dingen bezig zijn , doch dit blijkt de laatste tijd
minder probleemvol te verlopen. Verwacht hieromtrent dus hopelijk nog dit jaar
een eerste demo van, je hoort er wel nog op tijd van……
Duvel dan is een black metalproject van mij met de volledige bezetting van
Burial Ground, die voorlopig eventjes in de koelkast blijft steken door de
drukke bezigheden met onze hoofdband. Tekstueel staan haat, misanthropie en
dronkenschap centraal, en ook wel een hoog strijdlust gehalte. Andere black
bands zingen over hoe ze iemand haten of aanbidden,Duvel is vooral een band met
een attitude van : "Screw you, we know we’re better than you", gezonde
arrogantie dus . Boosaardig, maar toch met een positieve vechtersmentaliteit,en
omdat dit project nogal persoonlijke teksten bevat, zing ik ze ook in m’n eigen
(West-Vlaams) dialect .
Dan zit ik ook nog in een death/thrashmetalband genaamd Chokeslam. Verwacht je
hierbij maar aan lekkere thrashriffs met zware lome death metal-klanken, zoals de death/thrashbands van eind jaren 80, begin jaren 90 zoals
Sepultura en consoorten, een goeie scheut pantera erbovenop en het nodige mosh
en headbanggehalte erin verwerkt.De goeie oude tijden van metal doen herleven
dus ,toen spookycore,metalcore,nu-metal en andere bastaardgenres slechts een
boze droom bleken te zijn.
Verder staat er ook nog een horror-ambient project in de planning getiteld
Demoni. Verwacht nog dit jaar er iets van te horen, het wordt iets unieks,de
geest van Fulci waart hier zeer sterk aanwezig …
Onlangs ben ik ook aangenomen als zanger bij Consul, een jonge locale
metalband. Er zit zowel melodie als agressie erin, zonder sissy of emo te
worden.
De resurrectie van Splattered staat ook op de planning. Splattered was een death/grind
band van mij en nog iemand wiens naam het vermelden niet waard is. muzikaal is
het vooral veel Six Feet Under en Mortician, teksten gaan ook weer over horror,
maar dan veel luchtiger, meer de horror-komedie stijl zoals Bad Taste, Braindead,
Evil Dead, etc…
Ik heb er heus wel nog zicht op hoor, en zolang ik er plezier aan beleef en
het mogelijk blijft, blijf ik alles combineren. Er wordt voor alle bands en
projecten heus genoeg geschreven, een dag heeft per slot van rekening 24 uren.
Mits nu en dan wat slaap te negeren, valt dat allemaal heus wel te doen…
Nog wat te melden verder?
Bedankt voor het interview, de support en de eerlijke recensie van onze eerste
demo!!! Volgend jaar zullen we trouwens voor de eerste keer ook Nederland
aandoen , check daarvoor onze site nu en dan eens. Verder hoop ik natuurlijk dat
zowel de ZwareMetalen-lezers als andere horror/metalfans ons weten te bereiken
en stiekem wens ik dat Burial Ground een nieuwe generatie aanzet om al die oude
horrors te checken. Met de komst van DVD’s is het namelijk wel heel makkelijk
geworden om gauw een mooie collectie van deze verloren schatten op te bouwen, en
door download programma’s ook nog eens goedkoop hoewel ik liever alles origineel
heb, maar het is een alternatief natuurlijk.
DEATH IS NOT THE END!!!
GORE FOREVER!!!
Link: