Onder de noemer Big Ass Metal Fest vinden er in het zaaltje van oefencomplex dB’s in Utrecht regelmatig concerten plaats. Geen idee waar die aparte naam vandaan komt, maar al noemen ze het Bloemetjes Plukken in de Wei, niets kan het plezier dat een bezoekje dB’s geeft bederven. De bijbehorende bar schenkt namelijk tientallen bieren tegen prima prijzen en draait de hand niet om voor de nodige lekkernijen. Het zaaltje zelf is eigenlijk een omgebouwd oefenhok, maar zorgt voor veel intimiteit. Naast een hoop bedomptheid, maar dat terzijde.
Big Ass Metal Fest aflevering 17 wordt afgetrapt door het lokale Bloodgod: een driemansformatie die een ondefinieerbare geluidsbrij losgooit op de achttien aanwezigen. Gelukkig voor de heren verbetert zowel het geluid als het toeschouwersaantal en krijgen we prettig en enthousiast klinkende death metal te horen, waarbij gitarist Daan Douma en bassist Frank van Boven elkaar vocaal leuk afwisselen. Al zijn de zanglijnen niet helemaal gelijk verdeeld en neemt Douma de meesten voor zijn rekening.
Dat is niet heel erg, want het grunten over de snelle, groovende death metal gaat hem prima af. Als geboren Utrechter steelt deze band mijn hart door een Nederlandstalig nummer over het symbool van de stad – de Domtoren – te brengen: ’t Schrickelik Tempeest. Bij Bloodgod, afkomstig van de debuut-EP Pseudologia Phantastica, ontstaat er heel voorzichtig iets van een pitje en voor Wrecking Ball Surprise wordt er door Van Boven geknipoogd naar popzangeresje Miley Cyrus die een nummertje met een vergelijkbare titel heeft. Een alleraardigst bandje, dit Bloodgod. En serieus ook, want materiaal van de band is te bestellen via zo’n beetje elk denkbaar digitaal platform. En ouderwetsch via cd.
Ook het uit Leiden afkomstige Illusionless is twee EP’s onderweg, maar deze band komt professioneler over na de vrolijkheid van Bloodgod. Vier man betreden het podium, waarvan drie met een instrument: drums, gitaar en bas. Dat verklaart dus niet waar de spacey bliepjes in het openingsnummer vandaan komen. Gelukkig schakelt de band al snel door naar gewoon strakke death metal met een progressief ondertoontje, voorzien van de donkere grunts van Melle Brouwer. Sky of Mirrors komt voorbij, van EP nummer twee Age of Kali en Altar’s Janneke de Rooy komt ook alvast een nummertje meebrullen.
Met Malevolent Manifestation pakken de heren de draad zelf weer op en gaan verder met het brengen van lekker in het gehoor liggende dodelijke death. Met een beter geluid dan de Utrechtse voorgangers, waarvan zowel gitarist Douma als bassist Van Boven zich overigens melden in het pitje. Erg druk gaat het vanavond niet worden, maar het zuurstofgehalte in dB’s is al dalende, dus niemand die daar om maalt. Op het podiumpje maakt Illusionless diens set met het op de debuut-EP terug te vinden The Human Failure helemaal af. Dit is een bandje waar we nog meer van gaan, nee, moeten horen.
Vanavond draait het uiteindelijk allemaal om Altar. Een band die met stip op nummer 1 stond in een tijd dat gelovigen nog de grootste vijanden van de metal waren en niet antifascisten: de jaren ’90. Het leverde in nog geen tien jaar vijf albums en een compilatie op, die nog steeds staan als een huis, mede dankzij de heldere productie, de heerlijke grunts van Edwin Kelder en de uitstekende composities. Altar was echter ook een duiventil van muzikanten en na Red Harvest uit 2001 (inderdaad de minste plaat in de catalogus) implodeerde de boel.
Gitarist Marcel Verdurmen, present vanaf plaat twee, heeft dat nooit kunnen verkroppen en is nu aan zijn tweede poging bezig een doorstart te maken met Altar. Hij vertelde er Zware Metalen onlangs alles over. Imiddels heeft de doorstart – met een compleet nieuwe band – al geleid tot optredens met Rotting Christ, een plek op Stonehenge Festival en nu dus Big Ass Metal Fest in dB’s, Utrecht.
Altar-nieuwe-stijl heeft een nieuwe brulboei gevonden in de persoon van Janneke de Rooy (ook actief in Paper Doll Decay, ex-Why She Kills): een dametje dat eenvoudig in een gitaarkoffer vervoerd zou kunnen worden, maar ook een geboren frontvrouw met een geweldige podium-uitstraling. Ze schreeuwt I Am Your Provider als setopener in de microfoon en direct valt op dat dit Altar een tandje sneller speelt dan op cd. Wrong Night volgt, maar dan. Maar dan. Throne of Fire. Het eerste nummer van de eerste plaat. En dus precies het album waar niemand die vandaag op het podium staat aan heeft meegewerkt. Hoe goed Verdurmen, Van Rooy en consorten ook hun best doen: het is raar om materiaal van Altar’s eerste boreling te spelen. Maar hé, het is wat het is. Voor sentimentaliteit is geen tijd, want we moeten door. Bijvoorbeeld met In Our Dominion, al snel gevolgd door het machtige Silent Force, een favoriet van uw redacteur van dienst.
Objectief gezien staat hier vanavond in zweethok dB’s gewoon een lekkere band te spelen. Met lekker materiaal en bandleden die helemaal niet de indruk wekken net gerekruteerd te zijn. Dat heeft Verdurmen dus maar mooi voor elkaar gekregen. De bandleden van Bloodgod duiken weer op in het pitje en De Rooy brult lekker door, af en toe uit de hitte op het podium verdwijnend. Holy Mask, Psycho Damn… kom maar door hoor. Hoe leuk Bloodgod ook is, hoe veelbelovend Illusionless ook is, Altar is de winnaar van de avond. Wasted World? Dat nummer van Provoke, met die heerlijk langzame opbouw? Kippenvel! Sean Maia, gorgelaar in dienst van Disquiet, is aanwezig en werkt zich met De Rooy door Egovernment heen, voordat er wordt afgesloten met ‘een nummer dat iedereen kent’: Iron Maiden’s The Trooper. We zullen zien wat de toekomst in petto heeft voor Altar 2.0, maar alle emoties aan de kant zettend, staat er wel gewoon een lekker bandje. Niet gek natuurlijk, met zo’n fraaie catalogus in de achterzak.
Datum en locatie:
22 juli 2017, dB’s, Utrecht
Link: