Zwielicht – The Aphotic Embrace

Geschreven door op 10-02-2024 om 16:14.

Zwielicht is een band die u niet moet verwarren met het eveneens Duitse Das Zwielicht. Laatstgenoemde bevindt zich in de black/ambienthoek qua muzikale richting, terwijl de hier te bespreken muziekstukken wat betreft genre steevast in de blackmetalput blijven hangen. The Aphotic Embrace is het tweede album van de Duitsers, na het in 2014 verschenen debuut With Love from Sinister. Helaas is die plaat onder de radar gebleven, waardoor het tweede volwaardige wapenfeit de eerste recensie op Zware Metalen krijgt. Buiten het feit dat de promo wat spaarzame info geeft over de historie en het ontstaan van de band, krijgen we geen aanwijzingen met betrekking tot de gekozen muzikale richting. Tja, black metal, maar u weet: dat kan van alles betekenen anno 2024. Het best beginnen we maar gewoon met luisteren naar dit The Aphotic Embrace om zo één en ander te duiden, dacht ik zo.

En al snel noteer ik op mijn denkbeeldige kladblok de volgende woorden: furieus, machinaal en hard drumwerk op de voorgrond in de mix, diverse vocale uitingen, beklijvende heavy metalriffs, (te) lang uitgesponnen manifestaties en een goed gevoel voor songschrijven. Dit alles is gevangen in een redelijk korrelige geluidsoverdracht, die gelukkig nergens rommelig of onbehoorlijk aanvoelt. Er is geen bijzondere reden om het volume van uw apparatuur veel harder te zetten dan standje hard, wat soms nog wel eens het geval wil zijn bij platen die voor mijn gevoel “te zacht” of ongedefinieerd zijn opgenomen. De drums, met name de blastbeats, zijn zo gortdroog en bikkelhard dat het aanvoelt alsof de drummer met een hamer op een pak ijs slaat. In 47 minuten weet de band tamelijk veel indruk te maken met zijn fijne gitaarriffs. Voor mijn gevoel blijft een passage soms net even iets te lang aanhouden, omwille van een hypnotiserend effect. Aan de andere kant treffen we ook wel ruim voldoende stevige headbangbare black aan, zoals tijdens Twilight Temple. Met het hier toegevoegde The Fallen Abbey draaien de heren ook niet om de hete brij heen.

Het integreren van een rustpunt in de vorm van Transcendental Salvation is er ook op deze plaat bij. Het geeft net even afdoende ademruimte om de rest van het geweld nog enigszins te kunnen verdragen. De scherpzinnige melodieuze gitaarlijnen komen na het sinistere intro Flames of Disobedience al snel naar voren. Eigenlijk kan ik iedere blackmetalliefhebber met een gerust hart dit album aanraden. Verwacht niet teveel innovaties hier, maar gewoon een pot oerdegelijke razendsnelle black, die mij meer dan eens doet denken aan het Australische Nazxul.

Score:

83/100

Label:

Acherontic Arts, 2024

Tracklisting:

  1. Flames of Disobedience
  2. Stench of Rotten Deities
  3. The Fallen Abbey
  4. Transcendental Salvation
  5. Babalon
  6. Aphotic Embrace
  7. Twilight Temple

Line-up:

  • LCF’s Saw – Vocalen
  • Demozid – Bas
  • N. – Gitaren
  • M. – Gitaren
  • Demogeron – Drums

Links: