Zifir, het beste Turkse importproduct sinds pittabars, zo noemde ik ze in 2011. Protest Against Humanity was de aanleiding tot die stelling. Wat later volgde een split met het Belgische Cult of Erinyes, en toen werd het stil. Tot nu. Duplicate Records heeft ze opgepikt en brengt het derde album van de twee Turken uit. Onur Sülen is er niet meer bij en werd prompt uit de bandfoto geknipt.
Zifir haalt opnieuw vrij ongepolijste Scandinavische blackmetal boven uit de eerste helft van de jaren ’90. Invloeden zijn talrijk, gaande van Arckanum tot Burzum. Heel veel tremelo herhaling, een degelijke en bezeten scream (denk Mayhem – er wordt zelfs gewag gemaakt van DMDS-worship her en der op internet) en voldoende atmosfeer, met hier en daar een Turkse snaarbehandeling. Om de één of andere reden weet Zifir me nog steeds in te pakken, te hypnotiseren, maar ik besef tegelijkertijd dat dit voor velen te primitief of minimalistisch zal zijn. Het Noorse Duplicate Records vond het prima en ik kan ze volgen.
En, o ja: ‘Zifir is a confession, about who we are and who you are.’
Score:
79/100
Label:
Duplicate Records, 2017
Tracklisting:
- Befog
- The Relief in Disbelief
- Mina
- 769
- Diabolis Praescriptum
- Common Insanity
- A State of Chaos
- As Weak as Your God
- Abet
- Echoes from Nowhere
- The Ascension
- A Crowded Nothingness
- Evoke
Line-up:
- Onur Önok – Vocalen, gitaar, bas
- Nursuz – Drum
Links: