Antwerpen ligt in puin. Maar laten we toch even bij het begin beginnen. Zo ongeveer om de vier jaar brengt Your Highness een cd uit en zopas verscheen er weer eentje. Het was geruime tijd heel stil rond dit Antwerpse stoner monster. De laatste cd City In Ruins dateert alweer uit 2015, de machtige EP The Quitus even niet meegerekend dan. Maar nu is er dus dit titelloze album. Acht nummers krijgen we voorgeschoteld, 54 minuten sloopwerk van superieure kwaliteit. Maar laten we nog niet op de zaken vooruit lopen.
Als eerste sloopkogel komt Devil’s Delight voorbij, het nummer dat vorige zomer al werd uitgebracht als smaakmakertje. Nou! Alle papillen slaan meteen op tilt bij het aanhoren van dit geweld. Dreunende stoner die elke vezel van je lijf doet trillen, met die typische twee gitaren sound. Eentje trilt er je gebit uit en de andere strooit daar een blues riedeltje overheen. Daarnaast is er dan een ritmesectie aan het werk die zowel sludge, hardcore en metalritmes voortbrengt, tegelijkertijd! Daarbovenuit schreeuwt een zanger die zijn soms zeer donkere demonen staat te bezweren. Als binnenkomer kan deze song tellen. En het beste moet nog komen.
Bij The Flood staan we dan helemaal op scherp. Dit is een vrij dwingend nummer, pompend vooruit gestuwd door een heerlijke basriff die alleen geschikt is voor de betere geluidsinstallaties. Ergens halverwege komt een waanzinnige passage waarin de scheurende gitaren overgaan in een The Shadows-achtige jaren ’60 sound, maar dan in een heel vuile versie. Dreigend en best vettig. En het beste moet dan nog steeds komen.
Nummer drie vat qua titel deze plaat het beste samen: Born Anew. Deze groep is herboren, dat kun je rustig stellen. Het speelplezier spat letterlijk uit groef, net zoals de onwaarschijnlijke energie. Beginnend met een pseudo-western riffje, wordt er losgebarsten in een orgie van gitaargeweld, met tussenin een break waarin de bas je middenrif even herschikt. En het beste moet aldoor komen.
Black Fever is een brok pure emotie geworden. Dat komt vooral door de toch wel vrij emotionele zang van Ben Baert. Die werd geschreven en ingezongen op de avond toen een goede vriend was overleden. Je hoort het in elke vezel van zijn lyrics. Mooi is ook hoe het nummer overgaat van heel zwaar en dreigend naar een veel opener klinkend tussenstuk met heerlijk solerende gitaren er tussendoor. En ja, het beste moet dan nog altijd komen.
Het dreigende To Wood And Stone zet de afbraakwerken verder met hoekige breaks die het geheel onwaarschijnlijk vooruit duwen. Geen halve maatregelen hier. Het woord ‘rage’ komt een flink aantal keer voorbij en vat het nummer goed samen. Toch heeft het allemaal ook iets beklemmend, iets van angst in zich. Zeker naar het einde toe. En toch moet het beste nog komen.
Little To Relate is een instinker van een nummer. Tekstueel worden hier alle zekerheden onderuit gehaald samen met de morzel hoop die je misschien nog in je had. Tevergeefs, want alle hoop is verdwenen. Maar dat toekomstbeeld wordt geschetst op een doombedje dat er behoorlijk de vaart in houdt. Misleidend dus, maar hoogst effectief. Was dit dan het beste? Neen, dat moet nog komen.
De sfeer wordt er niet vrolijker op, want in Rope As A Gift blijft dat sombere wereldbeeld prominent aanwezig. De song klinkt wankel en dreigend tot na een tijdje men in overdrive schakelt en op een moordtempo het einde tegemoet host. Nouja, host, het drumritme is bepaald indrukwekkend hier. En dat beste dan? Wel, dat komt nu.
Wanneer een vriend van de groep met de suggestie kwam om iets te schrijven over de horrorprent Hereditary, ging men daar effectief mee aan de slag. Het resultaat is het veertien minuten durende Kin’s Blood. Dit stuk epiek mag gerust het beste worden genoemd wat Your Highness ooit op de mensheid losgelaten heeft. Als je ergens hoort wat een vooruitgang men de afgelopen jaren geboekt heeft, dan is het hier wel. Pikzwarte duisternis verpakt in een ballentriller van een song. Iedereen overtreft zichzelf hier met toch weeral een glansrol voor zanger Ben. Neem vooral ook de tijd om alles rustig over je heen te laten komen. Wanneer men na enkele minuten naar het einde blijkt te stormen valt plots alles stil en begint wat je nog het beste de soundtrack bij de film hierboven vernoemd kan noemen. De stoner gaat nu over in duistere, trage, slome dreigende doom. Een duivelse rit naar de afgrond zou je het kunnen noemen. Een klein beetje Sabbathiaans aandoend, maar dat is slechts een vage indruk. Een ijle sfeer van dood, tot na een tijdje de razernij terugkeert en je meteen weer bij de les roept om toch weer uit te lopen op een bijna poëtisch aandoend riedeltje.
Samengevat zou je dus kunnen zeggen dat Your Highness de normen voor de Lage Landen duchtig herschikt heeft. Het niveau ligt torenhoog en de spelers zijn bekend. Na de plaat enkele keren gedraaid te hebben (wij doen aan vinyl, meneer!) kan hier voor mij maar één logische conclusie op volgen. Misschien is niets perfect, maar deze plaat alleszins wel. Vandaar ook de score. Voor mij alleszins de release van het jaar. Zoals wij in zulke gevallen al wel eens zeggen: modderfokker van een plaat!
Score:
100/100
Label:
Hoogheid Records, 2019
Tracklisting:
- Devils Delight
- The Flood
- Born Anew
- Black Fever
- To Wood And Stone
- Little To Relate
- Rope As A Gift
- Kin’s Blood
Line-up:
- Ben Baert – Zang
- Bart Struyf – Gitaar
- Nic Placklé – Gitaar
- Jorn Van Der Straeten – Basgitaar
- Joachim Cols – Drums
Links: