Wrekmeister Harmonies – We Love to Look at the Carnage

Geschreven door op 25-07-2020 om 23:30.

Met enige regelmaat sturen mijn hersenen onbewust mijn vingers aan om The Alone Rush op te zetten: de vorige plaat van het duo Wrekmeister Harmonies. Het is onbewust, want ik noemde The Alone Rush in 2018 weliswaar een juweel van een plaat, maar dat maakt het nog geen gemakkelijke. Er zijn legio bands wiens albums je gedachteloos op kunt zetten om het gebodene vervolgens als de muzikale equivalent van een stuk brood gedachteloos weg te kauwen. Bij het werk van Wrekmeister Harmonies ligt dit anders. De intensiteit wordt met bakken tegelijk in je gezicht gesmeten en over iedere noot is hoorbaar nagedacht. Iedere track is een kunstwerk op zich en dat maakt dat je wel in een bepaalde stemming moet zijn om dit op te nemen.

Dat moet je ook bij opvolger We Love to Look at the Carnage, dat verdergaat waar The Alone Rush ophield. De Duistere Heer zij dank, moet ik daaraan toevoegen, want Wrekmeister Harmonies levert dus gewoon een tweede juweel af. De combinatie tussen drone, doom en post-metal met rock en ambient is nog immer even eenvoudig als verbluffend. Heel subtiel weet het duo J.R. Robinson/Eshter Shaw je volle aandacht te trekken om pas los te laten als zij dat na drie kwartier weer willen. Wrekmeister Harmonies is als een slang die zijn slachtoffer opeet: als het gif je doet verstijven word je beetje voor beetje opgeslokt tot er niets anders meer om je heen is dan slang.

Wrekmeister Harmonies doet het met subtiel gitaar- of vioolspel, hallucinerende klanken en de immer bruine stem van J.R. Robinson. En dat allemaal op een zodanig traag niveau dat een hardloopwedstrijd tussen een schildpad en een slak er een flitsende bedoeling bij is. Maar We Love to Look at the Carnage is even breekbaar als mooi, even uitgerekt als fraai. Geen moment komt het in je op om het gezelschap in gedachten aan te sporen het gaspedaal in te trappen: zoals het wordt aangeboden is het precies goed.

Eén minpuntje aan dit album: de kalmte overheerst volledig. Waar Wrekmeister Harmonies op de vorige plaat nog wel eens kippenvelopwekkend furieus naar je strot vloog, is er op We Love to Look at the Carnage soms weliswaar de dreiging van naderend onheil (zoals in afsluiter Immolation), maar de kalmte voert de boventoon. Heerlijk gekmakende, depressieve kalmte, maar toch: geen tempoversnellingen, nul. Het is een gemis, op geen enkele manier onoverkomelijk, maar het haalt wel een kwaliteit van de band af én zorgt ervoor dat The Alone Rush niet wordt overtroffen. Verder is het louter en alleen fraai.

Score:

85/100

Label:

Thrill Jockey Records, 2020

Tracklisting:

  1. Midnight to Six
  2. Still Life with Prick Cancer
  3. Coyotes of Central Park
  4. The Rat Catcher
  5. Immolation

Line-up:

  • J.R. Robinson – Zang, gitaar, elektronica
  • Esther Shaw – Zang, toetsen, viool

Links: