All My Dreams Came True is een behoorlijk positieve boodschap. Het is de vraag wat de inhoud is van die uitgekomen dromen. Dit éénmansproject van John Steven Morgan uit de Verenigde Staten klinkt in elk geval eerder als een nachtmerrie.
Het is muziek waar, ik quote: ‘black metal en klassieke muziek wedijveren voor privilege, hoop en dood in een van smog bevangen bassin van zongebruinde predatie en aanhoudende miserie’. Christus te paard zeg, ik heb nog nooit zoiets debiels gelezen. Er zijn blijkbaar twee albumhoezen in omloop. Beiden zijn lelijk, dus dat maakt niet zoveel uit.
Natuurlijk is het geen doorsnee muziek die je hier aantreft. Natuurlijk is het wel enorm jazzy black metal met technische drums en eindeloze pianostukken die gewoon tegelijkertijd worden gespeeld. Het is fucking hipster. De melodieën en sfeer zijn alleen wel regelmatig heel treffend. Alleen al als we beginnen met Mysterium volgt halverwege ineens een prachtig mineurpianostuk dat ineens wordt overgenomen door een kosmische riff. Jammer, want het liefst zeik ik dit soort muziek keihard af vanwege de pretentie, maar het is best indrukwekkend hoe deze man sfeer weet te maken. Zijn vocalen zijn een tweede kracht: depressieve uithalen uit de tenen die geen screams of grunts zijn in de muzikale zin. Het zijn overstuurde uitroepen. Het doet me nog het meest denken aan het depressieve en onvangbare van Lifelover en het chaotische van Liturgy. Zeven liedjes met dit soort gekonkel is wellicht wat teveel van het goede, maar ook dan blijft staan dat er veel treffende passages tussen zitten. Het is ontzettend drukke muziek, waardoor overprikkeling op de loer ligt. Regelmatig is er dan ook afwisseling te vinden waarin de hele boel overprikkeld is ingezakt in een uitzichtloze en treffende trage passage. Severed begint met een hoop noise, maar mondt al snel uit in een soort horror pianostuk, waarbij de noise nooit echt uitsterft. Alsof je een regenbui hoort neerkletteren, zo depressief klinkt het. De man kan spelen, en die muzikale kwaliteiten zijn een belangrijke bijdrage aan de kwaliteit van dit werk.
Werd je nog niet depressief van de omschrijving van de muziek in de intro van deze recensie, dan word je het wel van de muziek. Alleen is dat laatste een positief gegeven. Pompeus, theatraal, pretentieus, maar op momenten ook gracieus, gestructureerd en sfeervol. Een moeilijke mix. Ik wil het heel graag kut vinden, maar er zijn toch teveel snaren geraakt om het af te serveren. Het is té ‘echt’ en gemeen(d) om echt pretentieus te zijn. Voor mensen die van kosmische black metal houden waar best de halve speeltijd een klassieke piano bij mag. Je kan er van houden.
Score:
75/100
Label:
I, Voidhanger Records, 2021
Tracklisting:
- Mysterium
- Scherzo
- In Agony, to the Earth – and Heaven
- Severed
- The Darkling Thrush
- Les Fleurs I
- Les Fleurs II
Line-up:
- John Steven Morgan – Piano, synths, tekst, drums
Links: