Worth – Worth

Geschreven door op 05-06-2023 om 19:49.

De tweede plaat van dit Spaanse viertal Worth heeft een niet al te moeilijke titel meegekregen. Gewoon Worth is afdoende moeten de drie dames en de heer afkomstig uit Barcelona, gedacht hebben. WormHoleDeath records is de platenboer van dienst. Als band zou ik deze platenboer al wel een spreekwoordelijk schop onder de kont geven want de meegeleverde informatie bij deze release is toch maar erg magertjes te noemen. En ik begrijp het even niet goed, komt deze plaat enkel digitaal uit en dit via een platenfirma? Zo houdt de band er volgens mij helemaal noppes, nada, niks aan over. Hopelijk vergis ik me, lees ik het toch verkeerd en komen er toch nog een cd, een tape en een vinyl op de markt voor de echte die-hard fans. Intussen wordt het me duidelijk dat de melodische death metal van dit Worth je best wel moet liggen, want hij knalt maar liefst veertien nummers op dit vervolg van The Essence Of Life (2018).

Cri Jill, de dame aan de microfoon heeft een relatief aangenaam, weliswaar monotoon maar goed verstaanbaar keelgeluid. Ik krijg wel de indruk dat ze wat te veel pitst op die broze keeltouwtjes waardoor een pijntje na de opnames van deze plaat vermoedelijk toch een paar dagen aanwezig bleef. Intussen is de opener van de plaat, Time Won’t Heal, al weer halverwege en is er nog niks noemenswaardigs, fris, vernieuwends of wereldschokkends gebeurd. Als dat zo veertien nummers maal vijf minuten – gemiddelde speeltijd – blijft duren wordt ik nog relatief rustig in slaap gewiegd. Je hoort dat de bandleden goed geluisterd hebben naar andere melodische deathmetalgrootheden. In de korte informatiefolder verwijst de platenboer naar Be’lakor, Insomnium en Dark Tranquillity. Betreffende de eerste hoor je wel wat gelijkenissen op In Compulsion, Entwined of One Named Nightmare. Nochtans zijn onze Oceanische vrienden veel innovatiever in spel en uitvoering dan dit viertal afkomstig van het Iberische schiereiland.

Wat onthoud ik verder nog van deze plaat? Eigenlijk niet al te veel doch ik doe een voorzichtige poging: de intro’s van Cravings en Emptiness doen me wat aan de Zweden van Dead By April doet denken. Cravings is met zijn wisselende dynamieken wel één van de interessantste nummers op de plaat. Terwijl je in Emptiness net hoort hoe gedigitaliseerd de hele plaat klinkt. Ook klinken de melodische eindmaten in Morning Blaze zeker niet verkeerd. Je gaat me niet weten schrijven dat dit een oersaaie plaat is geworden, doch veertien nummers beluisteren van een middelmatig niveau is me toch even van het goeie te veel. Worth dient zich eens te bezinnen, is less niet gewoon more? Productioneel kan het ook veel beter, maar daar heb je als band soms ook wat meer steun van een label voor nodig en vooral een producer. En het is ook net de platenboer die ook eens aan zijn oren zou moeten getrokken worden omtrent hulp voor fysieke releases, merchandise… anders houd je er als band noch geen euromunt aan over. Onder de huidige vorm is dit Worth gewoon het zoveelste bandje in de rij.

Score:

60/100

Label:

WormHoleDeath records, 2023

Tracklisting:

  1. Time Won’t Heal
  2. In Compulsion
  3. Entwined
  4. Cravings
  5. Chased
  6. Unbound
  7. Emptiness
  8. Morning Blaze
  9. Vanished
  10. Nu Uita
  11. Frozen Echelon
  12. Nova
  13. One Named Nightmare
  14. To Light One’s Fire

Line-up:

  • Cri Jill – Zang
  • Franscesca Missori – Bas
  • Gloria Falgueras – Gitaar
  • Stevia Gamester – Drum

Links: