Wolftooth – Blood & Iron

Geschreven door op 05-12-2021 om 21:24.

Wolftooth is bij fans van old school doom natuurlijk al langer bekend. Debuutplaat Wolftooth (2018) en opvolger Valhalla (2020) scoorden hoog in de eindejaarlijstjes qua doom rock en metal. Ik zeg doom metal, maar eigenlijk is het correcter om de bands muziek als proto-metal te omschrijven. Je weet wel, het soort zwaardere muziek dat in de jaren ‘70 werd gemaakt door bands als Black Sabbath, Pentagram of Iron Claw. Ik mis die tijden, ook al was ik toen nog niet eens geboren. Denkbeeldige nostalgie. Het bestaat.

De band komt uit Richmond, Indiana. Een piepklein dorpje waar niets te beleven valt. Ik neem aan dat de bandleden er hun tijd vulden met naar Black Sabbath luisteren. Het zou de adoratie voor die band in ieder geval verklaren. Ik vermeldde Sabbath nu reeds tweemaal. Oké driemaal ondertussen. Het is gewoon onmogelijk om over Wolftooth te schrijven zonder de illustere oervader van de proto-metal te vermelden. De invloed van Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler en Bill Ward – originele manier om niet weer Black Sabbath te typen, ow nu deed ik het toch – op de muziek van Wolftooth is onmiskenbaar. Dat maakt het voor mij zo leuk om naar deze band te luisteren. Ik ben daar trouwens niet alleen in want Napalm Records merkte de band eveneens op en haalde hem onmiddellijk binnen. Deze Blood & Iron is dus direct de debuutplaat bij dit sterke label.

De band bewijst met deze nieuwe plaat dat hij is geëvolueerd. Waar op de vroegere platen de jaren ‘70 proto-metal in vette druppels van de muziek afgleed, is Wolftooth nu de vroege jaren ‘80 binnengeslopen. Nummers als Broken Sword of The Mare neigen meer naar traditionele heavy metal dan naar proto-metal. Leuk en niet leuk tegelijk. Leuk omdat ik verzot ben op van die ongepolijste, compromisloze jaren ‘80 heavy metal, maar niet leuk omdat ik Wolftooth zo hoog had zitten, net omwille van het gemak waarmee deze die typische jaren ‘70 proto-metal terug tot leven wist te brengen. Zo weinig bands slagen daarin en nu gaat deze er nog eens mee stoppen of zo? Verdrietig gezicht-emoticon.

Ik beluister het album nog een tweede keer en besluit me minder als een verwende kleuter op te stellen. Er staan hele leuke nummers op dit album en feitelijk bevindt de band zich hiermee op die scheidingszone tussen jaren ‘70 en jaren ‘80 metal. Laat ik dit als een meerwaarde aanzien, in plaats van een verlies. Hellespont klinkt waarachtig bijna als de vroege Iron Maiden, terwijl Ahab en A King’s Land heel hard naar Saxon ruiken. NWOBHM vanuit het Amerikaanse Indiana. Bijna alsof de bandleden mijn ingehouden treurnis opmerken, besluiten ze met Blood & Iron en Winter White alsnog twee nummers op het album te plaatsen die stevig gekruid zijn met zwarte Sabbat.

Allez, het is goed. Het is de band vergeven. Dit is daadwerkelijk weer een leuk album. Gewoon anders, of meer geëvolueerd dan zijn voorganger(s). Beetje zoals metal ook evolueerde tussen de allereerste Black Sabbath-plaat en het tweede Iron Maiden-album. Ik ga deze schijf toch een 80/100 geven, ook al vond ik de vorige plaat beter. Op zich is dit het soort muziek dat ik hard kan appreciëren. Ik had echter wel meer verwacht van het debuut bij Napalm Records. Zelfs de productie is minder strak en professioneel dan ik van het label gewoon ben. Bizar. Ik denk dat dit album leuk is voor fans zoals ik, maar betwijfel sterk of Wolftooth hiermee veel nieuwe zieltjes zal winnen. Daarvoor is het geheel net niet sterk genoeg. Ik kan verkeerd zijn natuurlijk. U luistert hier naar de man die jaren geleden voorspelde dat Bitcoin geruisloos zou verdwijnen en dat Adriano meer Gouden Ballen zou winnen dan Cristiano Ronaldo. Missen is menselijk, maar ik ben er wel heel erg goed in.

Score:

80/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

1. Ahab
2. Hellespont
3. Blood & Iron
4. A King’s Land
5. Broken Sword
6. The Voyage
7. Winter White
8. Garden of Hesperides
9. The Mare

Line-up:

  • Terry McDaniel – Basgitaar
  • Jeff Cole – Gitaar
  • Johnny Harrod – Zang, drums
  • Chris Sullivan – Zang, gitaar

Links: