Wig Wam – Never Say Die

Geschreven door op 26-01-2021 om 18:40.

Argghhh! Ga ik het doen of niet? Dat vroeg ik me af toen ik deze nieuwe plaat van de Noren van Wig Wam zag staan in de reviewlijst. Deze plaat kreeg de allesomvattende titel, Never Say Die met zich mee. Het lijkt wel een titel voor een Bond-film. Waarom doen of niet? Als rasechte blackmetalfan, heb ik inderdaad ook mijn zogenaamde guilty pleasures. Wig Wam deed mee aan het Eurovisiesongfestival, ja ik weet het, in 2005, met het botergeile In My Dreams. Ik heb verder helemaal niks met hard rock, glam rock of ik weet niet welke rock. Maar dit nummer gleed binnen als zoete koek, bitterballen met mosterd of een verse haring met uitjes. Even verwijzen ook naar de achtergrondzangeressen. Vandaar… en? Ik ga het doen. Ik ga me wagen aan een review van een hard/glamrockband. Houd jullie vast!

Intussen zijn we een vlotte zestien jaar verder en ogen de kerels nog altijd vlot, viriel maar wel met een paar kilootjes extra en dit na een korte pauze tussen 2014 en 2019. Dit album is dus een soort van hernieuwde kennismaking met deze Noren.

De plaat start met een intro, The Second Crusade (toepasselijk?) en ergens verstopt naar het einde toe zit er nog een instrumentaaltje (Northbound). Nu, daar maak ik geen woorden aan vuil. Mijn opdracht is duidelijk: staan er ook op deze plaat botergeile riedeltjes verstopt die een leek voor het genre kunnen overtuigen de plaat op te zetten?

En ja hoor! Het eerste nummer, het titelnummer nota bene, heeft wat weg van het bovenvermelde In My Dreams. Lekker doch braafjes bijtende gitaren, sterke zanglijnen van de heer Glam en hoe kan het ook anders, een mierzoet en gemakkelijk wegslikbaar refreintje. Vergeet ook de flitsende solo niet van de hand van Trond Holter aka Teeny, de man die het gros van de muziek aanlevert. Ook Shadows Of Eternity heeft de mosterd, de uitjes en kan je als zoete koek beschouwen. Nu, na twintig bitterballen is het zo dat de maag een beetje tegenpruttelt, met andere woorden, het wordt wat te veel van hetzelfde na een tijdje. Je kan ook zeggen dat het niveau niet altijd even hoog is; nu dat zou wat overdreven zijn. Maar dan gooien ze er een semi-ballade in, My Kaleidoscopie Ark en zijn we weer vertrokken.

En voor herhaling vatbaar zo een hard/glamrockplaat reviewen? Ik ga me er niet al te vaak aan wagen, het is me wat te vrolijk allemaal, maar deze nieuwe van Wig Wam is lekker, botergeil en het beluisteren waard! Bitterballeeeuh!

Score:

80/100

Label:

Frontiers Music s.r.l., 2020

Tracklisting:

  1. The Second Crusade
  2. Never Say Die
  3. Hypnotized
  4. Shadows Of Eternity
  5. Kilimanjaro
  6. Where Does It Hurt
  7. My Kaleidoscope Ark
  8. Dirty Little Secret
  9. Call Of The Wild
  10. Northbound
  11. Hard Love
  12. Silver Lining

Line-up:

  • Glam – Zang
  • Teeny – Gitaar
  • Flash – Bas
  • Sporty -Drum

Links: