Warchitect – Matter
Eigen beheer, 2008
Tien jaar geleden stond deze band op. Ondertussen zijn met Mind en A Sea of Red prima albums uitgebracht, reeds besproken op Zware Metalen met commentaar die de band zeker niet naar beneden haalde. Ondertussen is Matter afgerond en klaar om de technici onder ons te verheugen.
Daar gaan we. Eerste punt waar ik het wil over hebben, de death-symptomen, die zijn minder bruut geworden in de mix en neigen meer naar thrash. Ik begrijp wel waarom. Deze band speelt gewoon nog meer zijn sterke punten uit. Het gitaarwerk, inderdaad, het blijft een grote troef. Eindelijk een band die het aandurft om ritmeveranderingen niet alleen te laten gebeuren door middel van drumwerk. En hoe! Vooral wanneer de gitaarduelletjes beginnen is het smullen (The Depths). Ook de basgitaar krijgt zijn momenten om in de spotlight te staan, en doet dat weergaloos (Reshaping).
Naast de uitersten zitten er ook “gewoon” sterke nummers bij zoals het openingsnummer Solitude dat een mooie subtiele opbouw kent en de nodige pit. Pit en techniek gaan echter niet altijd samen, het is een beetje zoals talent en kracht. Warchitect weet deze evenwichtoefening met verve te volbrengen. Daarbij moet wel gezegd worden dat het talent meer aan bod komt. Zelfs bij de drums is te horen dat de plaatsing en de nuances van de beats prioriteit zijn. Dat is iets waar ik op let omdat agressie en bruutheid belangrijk zijn in mijn muzikale leven. En toch, ik kan hier zeker en vast van genieten.
Matter is dan ook een absolute must voor iedereen die technisch geaard is, of liefhebber is van deze virtuozen. Niet alleen voor een gitaarminded-mens trouwens, ook de technische drum en zelfs de technisch uitgevoerde (wurg)zang zijn voer voor analyse, maar ook voor beleving. Bruut is het niet, maar dat hoeft ook niet, het is klasse. Je moet niet zonodig meegesleurd worden in blastpartijen, de melodieën die gebracht worden zijn psychosomatisch even effeciënt.
Een heel mooi album van prima muzikanten. Het is een kwestie van smaak, dat wel, niet iedereen houdt van Death bijvoorbeeld, of van Cynic. Dat is hun goed recht. En toch zou ik zelfs die mensen de tip geven om dit album te gaan luisteren, je weet maar nooit. En ook platenmaatschappijen moeten hun oren DRINGEND openzetten. Niet te begrijpen eigenlijk… het volledige album staat gewoon nummer per nummer te downloaden op hun website! Man man man. Samengevat: Techniek. Klasse. Luisteren. Kopen. Imiteren. Adoreren.
Tracklisting:
- Solitude
- The Ashes We Eat
- The Depths
- Seperate
- Lost
- Reshaping
- Cast Away
- Degrade My Fate
- Tolerate / Intolerance
- The End
Line-up:
- Frankie Ruisch – Vocals, drums
- Ingmar Otter – Guitar
- Michael Schoemaker – Guitars, Vocals
- Arjen de Boer – Bass
Links: