Waning – The Human Condition
Antonym Records, 2012
Het debuut van Waning blies me omver. Progressieve black met industriële aspecten, nihilistisch en met een blijvende impact. Geruisloos kwam het tweede album uit, via het Zweedse Antonym Records.
The Human Condition is geen herhalingsoefening geworden. Eigenlijk vond ik het wat jammer, vooral omdat nihilistische cachet en de stuwende kracht verminderd zijn aan intensiteit. Het viel al te merken op Population Control dat Waning niet altijd aan negatieve emotionaliteit ontsnapt, die zich duidelijk veruitwendigd heeft op dit tweede album. Hun Zweedse landgenoten Katatonia en Shining lijken van grote invloed te zijn – of verder van huis: Forgotten Tomb. De apocalypse-feel is ingeruild voor een meer neerslachtige melodie, de mechanische leegte door kille rillingen. Het dreunt nog steeds stevig door, de krachtige passages zitten gewoon subtieler en gedoseerder in de nummers vervat. Het einde van de wereld doemt nog steeds op aan de horizon, de horizon is alleen een stuk breder geworden.
Net als de laatste Reverence een gesofisticeerde versie van zichzelf geworden die ik desalniettemin kan hebben, ook al gaat mijn voorkeur uit naar ongecompliceerde razernij. Misschien ligt het aan het ouder worden dat deze ontwikkelde vorm van black steeds meer de weg vindt naar mijn oorschelpen.
Tracklisting:
- Beneath a Septic Sun
- End Assembly
- To the Smouldering Next
- Continuum
- The Human Condition
- Through Fields of Mercury
- Void
- Cynic Eye
Line-up:
- Anders Ahlbäck – Guitar
- Andreas Frizell – Guitar
- Christoffer Sahlin – Drums
- Robert Arntsen- Vocals
- Ronny Attergran – Bass
Links: