Vorna – Aamunkoi

Geschreven door op 11-05-2023 om 23:30.

Al eeuwen, millennia, nee al vele miljoenen jaren is het één van de weinige constante factoren in ons aardse bestaan. De dageraad. Iedere dag komt de zon weer op boven de horizon en schenkt de wereldse vlaktes licht en warmte. Een voorwaarde voor wat wij leven noemen. Dit laatste werk van Vorna, alweer het vierde wapenfeit, bespreekt het overleven in een onzekere wereld waar slechts de gelukkigen een nieuwe dag kunnen aanschouwen in de hoop op een betere toekomst. Als de bandnaam – en albumtitel – het al niet weggaven, dan toch zeker deze mistroostige levensbeschouwing wel. We hebben hier natuurlijk te maken met Finse melodeath! Zoals collega Bart het eerder al omschreef toch van zeker bovengemiddeld niveau. Dit is aurora, of in het Fins: Aamunkoi.

Oké, Finse melodeath dus. Dat hebben we weleens vaker gehoord. Ditmaal dus wel bovengemiddeld, uitmuntend zelfs. Hierbij ligt de nadruk hoofdzakelijk op de melodische pracht en praal uit het land der duizend meren. Goed uitgedachte gitaarlijnen, die worden ondersteund door licht episch orkestraal- en toetsenwerk. Daar vinden we diverse invloeden in terug als doom, folklorische elementen en zelf sporadisch wat atmosferische black metal. Het geheel laat echter meer de zachte kant van Vorna doorschemeren, waarbij het muzikale palet zelfs een filmisch karakter weet aan te nemen. Met de ogen dicht schieten beelden van oneindige bossen, bevroren watermassa’s en eeuwig striemende windvlagen voorbij. De heldere vocalen nemen een lichte overhand ten opzichte van de goed geplaatste raspende grunts. Het Fins is zondermeer één van de meest prachtige talen in de metal, maar daarnaast een ideale drager om emotie op de toehoorder over te brengen. We vinden in de muziek dan ook zeker vergelijkingen met landgenoten als Kaunis Kuolematon, Mors Subita en Marianas Rest. Toch weet Vorna een eigen karakter neer te zetten en zich te onderscheiden van de oneindige lijst aan bands die uit Finland afkomstig zijn.

De intenties van Vorna worden op opener Hiljaisuus Ei Kestä direct duidelijk. Akoestisch getokkel krijgt bijval van urgente drums en resonerende bassnaren. De heldere zang van Vesa Salovaara gaat langzaam over in beheerst gromwerk, waarbij ook de gitaren een zwaarder geluid aannemen. Na de climax richting het einde keert de rust weer terug en wordt onder begeleiding van dromerige shoegaze het eerste nummer naar tevredenheid afgerond. Harva Päättää Hyvästeistään (we danken weer eens de CTRL+C en CTRL+V functie) leunt vervolgens grotendeels op midtempo melodische metal. De orkestrale elementen vormen de uitspringer, samen met de lekker voortkabbelende gitaarlijnen. Het eerste grote hoogtepunt vinden we echter in Valo. Een kort geluid van een knisperend kampvuurtje is genoeg om het muzikale vuur ook te laten ontvlammen, waar de aanvang zware gitaren en een dubbele bassdrum laten horen. Kalme tonen, ondersteund door een galopperende baslijn dwingen het nummer naar een fantastisch refrein. Groots, meeslepend en emotioneel: simpelweg prachtig. De tweede helft van het nummer neemt langzaam in zwaarte toe en laat geen ruimte om de intensiteit van het refrein te laten ontsnappen.

In haaks contrast staat de ingetogen ballade Kallioilla. Zanger Salovaara geeft hier een ultieme demonstratie van zijn prachtige heldere zangstem. De teksten zijn (op moment van schrijven) niet beschikbaar, noch beschik ik over de kwaliteiten om het Fins te ontcijferen, maar aan alles voel je de emotie die in dit nummer wordt gelegd. Aangevuld door koorachtige samenzang, dramatische drumaanslagen en filmisch toetsenwerk is dit misschien wel, neen volledig zeker, het hoogtepunt van dit Aamunkoi. Hier zal menigeen een klein traantje laten. Simpelweg prachtig! De tweede helft van het album gaan we hier niet in volledigheid bespreken, maar houdt de kwaliteit hoog en de aandacht er goed bij. Raja laat daarbij nog wat galopperende vrolijkheid noteren, waardoor we de landgenoten van Brymir ook nog even redactioneel kunnen toevoegen. Afsluiter Aamunkoi laat vervolgens nog een verzachtende warmte horen, waarmee Vorna lijkt te willen zeggen dat het allemaal wel goedkomt.

En ook met Vorna zelf kan het niet anders dan goedkomen. Zoals al eerder vermeld laat de band een uitmuntende versie van Finse melodische death horen. In de belangrijkste plaats natuurlijk door de heerlijke Finse emotie (versterkt door de eigen taal), die nog eens verder wordt aangedikt door de orkestrale toevoegingen. Na de eerste luisterbeurt miste ik wellicht een écht zwaar tegengewicht, maar na vele herkansingen kan ik niet anders dan concluderen dat dit een prachtig werk is geworden!

Score:

85/100

Label:

Life Force Records, 2023

Tracklisting:

  1. Hiljaisuus Ei Kestä
  2. Harva Päättää Hyvästeistään
  3. Valo
  4. Aika Pakenee
  5. Kallioilla
  6. Muualle
  7. Raja
  8. Meri
  9. Aamunkoi

Line-up:

  • Vesa Salovaara – Zang
  • Arttu Järvisalo – Gitaar
  • Henri Lammintausta – Gitaar
  • Niilo Könönen – Basgitaar
  • Saku Myyryläinen – Keyboard
  • Mikael Vanninen – Drums

Links: