Album nummer vier van het Zweedse Volturyon, een death metal band die opnieuw via ViciSolum Productions gereleased wordt. In het verleden een beetje kort door de bocht benoemd als Cannibal Corpse-kloon (maar wel een goeie) en sindsdien een half dozijn bezettingswissels doorgemakt. Andreas Olander, gitarist van de band, is inmiddels vertrokken en doet het goed met de black metal formatie Ages. Op dit album is hij wel nog te horen.
Op zich heeft Volturyon een pak lekkere ingrediënten tot zijn beschikking. Ik kan niet ontkennen dat mijn hoofd enkele rondjes gedaan heeft tijdens de luistersessies en ook mijn benen werden er rusteloos van. Toch mis ik herkenbaarheid, hooks die blijven hangen, een vorm van catchyness … een reden om nog een keer op die playknop te duwen. Het is een beetje vreemd om te zeggen, maar ik zou aan deze band willen zeggen dat ze wat arroganter mogen zijn, want dat ze anders als “degelijk doch doorsnee” door het leven zullen blijven gaan. Niet meteen een bijvoeglijke naamwoorden die je als death metal band opgekleeft wil krijgen lijkt me. Laat die riff dus eens climaxen, doe eens een extra effectje over die breaks, creëer eens een spanningsboogje, zet maar eens een refrein in de verf.
Het kan geen kwaad.
Score:
75/100
Label:
ViciSolum Records, 2020
Tracklisting:
1. Bloodspattered Banner
2. Mother
3. Xenogenesis
4. World Pandemic
5. Catharsis
6. Memoirs from the Morgue
7. Void
8. The Demiurge
9. Invisible Abomination
10. Novichock
11. Rancid Messiah
Line-up:
Christian “Crille” Netzell – Drums
Johan Gustafsson – Gitaar
Andreas Olander – Gitaar
Oskar Pålsson – Bas
Mikko Voutilainen – Keel
Links: