Een plaat vol kwel, dood en verderf, en van Nederlandse bodem! Het eenmansproject van Erik B., ook wel bekend als Verwoed, is terug in de schijnwerpers met zijn debuutalbum De Val.
Erik begon dit project in 2015 en bracht een jaar later de EP, Bodemloos, uit. Zware Metalen was er bij om het werk van de Utrechter te beluisteren en vond de plaat een goede eerste kennismaking met de atmosferische zwartgalligheid van Verwoed, maar adviseerde voor een volgende plaat wel om het materiaal door anderen te laten bekijken en de riffs eventueel hier en daar wat bij te schaven. Ik ben dan ook zeer benieuwd of dit advies is aangekomen en wat het eerste volledige album neer zal zetten.
Het eerste wat mij opvalt, is dat de plaat ditmaal vijf nummers bevat, met een totale speellengte van 32 minuten. Dit is net aan waardig om een album genoemd te worden en duurt daarmee slechts acht minuten langer dan de eerder uitgebrachte EP. Anderzijds kan het heel goed zijn dat de boodschap die de beste man wil over brengen met zijn muziek prima te plaatsen valt binnen deze speeltijd. Het andere wat mij opvalt, is dat het opnieuw geluidstechnisch prima in orde is. Mooi helder, maar wel met een vleugje reverb, wat er voor zorgt dat de atmosfeer en setting van de kwellende muziek prima over komt. Afijn, tijd om de nummers eens onder de loep te nemen.
Dezelfde kwelling (leuk hè, woordspelingen?) zet zich voort in de track, De Kwelling Van Het Bestaan. Ditmaal meer op een hoog tempo en met aardig wat tremolo picking op de snaren. Maar ook hier komen de wat langzamere passages aan bod om net dat extra stukje ongemak weer even aan te wakkeren. De twee opvolgende nummers borduren nog even voort op deze formule en hoewel de nummers op individueel vlak best aardig werken, krijg ik wel een beetje het gevoel dat ik naar een en dezelfde track aan het luisteren ben. Het geheel mist eigenlijk net een beetje dynamiek. Om welk genre gaat het ook? Melancholische, atmosferische post-black? Nouja, los van het genre, het doortrekken van een bepaalde sound en atmosfeer in alle nummers op een album gebeurt vaker, ter ondersteuning van het te vertellen verhaal. Persoonlijk vind ik dit altijd gewaagd, want het kan echt twee kanten op: of het werkt fantastisch, of het werkt niet en neigt oninteressant te worden.
Dat gezegd hebbende, weet Erik te voorkomen dat dit een voorspelbaar verhaal wordt, mede dankzij de laatste track op het album, getiteld Verder Dan Het Licht. Wat maakt dit nummer dan zo interessant en doorslaggevend? Nou, dit is het eerste (post-)blackmetalnummer dat ik heb gehoord, waar zowaar een prima stukje cleane zang is verworven en dan ook nog in het Nederlands! De klank van de zang is wat minimalistisch en licht verteerbaar, maar het is juist dit wat voor mij dat extra stukje karakter doet toevoegen. Het nummer is opnieuw op een laag tempo, maar mede door de minimalistische instrumentatie en deze cleane zang werkt het geheel erg goed.
De conclusie die ik kan trekken uit De Val van Verwoed, is een prima debuut voor een soloproject en een goede basis waar genoeg grond ligt voor verdere ontwikkeling. De groei is er, het verhaal lijkt er ook te zijn en de potentie voor meer komt ook om de hoek kijken. Nog even ‘de puntjes op de i zetten’ en op zoek naar het onderscheidende element waarmee dit project in de schijnwerpers kan blijven. Wie weet kan Nederland dan zomaar een prima blackmetalact rijker zijn.
Score:
70/100
Label:
Argento Records, 2019
Tracklisting:
- De val
- De kwelling van het bestaan
- Vergif
- Het bedriegende oog
- Verder dan het licht
Line-up:
- Erik B. – alles
Links: