Vanhelga – LPT
Eigen Beheer, 2014
Höst, dat was best wel een aangenaam negatief plaatje, of onaangenaam positief zo u wil. Vanhelga bracht ondertussen nog een langspeler uit (Längtan) en een EP, en nu weer een EP. LPT, geen idee wat het betekent. Verder dan Lipoprotein Translocase kom ik niet. Hoe dan ook, Vanhelga wordt steeds beruchter, en niet omwille van de muziek. De band heeft deels de rol van Lifelover overgenomen en door de vele foto’s van automutilerende fans werd de Facebook-pagina van de band geschrapt. Het houdt de band niet tegen om cynische, bemoedigende boodschappen van liefde de wereld in te sturen.
De muziek dan. Het is in dalende lijn en vrij triest gesteld met Vanhelga, en dat bedoel ik niet positief. Net als de laatste Lifelover-plaat is het aan de steriele kant, ondanks het feit dat er nu een echte drummer in het spel zou zijn. De neurose/psychose is vervangen door een gevoel van aanvaarding en berusting in de miserie die de levensloop van het beschreven personage in de teksten definieert. Intrinsieke en extrinsieke leegte, die ook muzikaal vertolkt wordt. Persoonlijk heb ik niet meteen nood om de leegte te horen, wel aan leegzuigende muziek of een vorm van teloorgang of haat jegens eender welke vorm van energie. Als jij je wel kunt vinden in de reflectie op en in de leegte, laat je dan volledig gaan in dit LPT.
Tracklisting:
- Dag 1
- Dag 2
- Dag 3
- LPT
- Descending into Darkness
Line-up:
- 145188 – Keel, gitaren
- D. Franzén – Drums
Links: