Daar is Ufomammut weer met nieuw werk! Twee jaar na Ecate proberen de heren de teruggevonden vorm weer vast te houden met het album 8. En ja, het is album nummer negen, dus de titel laat bij mij geen lampje branden. Of het Oro- tweeluik moet als geheel worden bekeken, hoewel de heren daar een hele theorie op hun website over hebben. Laten we ons focussen op de triviale zaken hier, en dat is de muziek.
Laat ik direct met de deur in huis vallen, die is weer dik in orde! Zware riffs en dikke bassen bulderen over psychedelische keys en spacesynths dat het een lieve lust is. Is dit nou spacestonerdoom of heb ik die term net zelf aan elkaar gehangen? Het beluisteren van deze bezwerende plaat maakt mijn gedachtes een beetje vaag, net zoals de zang die ergens op de achtergrond doorklinkt. Gelukkig is de productie dat absoluut niet, want met precisie heeft elke laag zijn eigen kracht gekregen om te schitteren waar dat gevraagd is, ademruimte in het zwarte gat, zullen we maar zeggen. Opvallende ritmische uitstapjes tijdens Core bijvoorbeeld, of de sjamanistische opzet op afsluiter Psyrcle: er is werkelijk iedere luisterbeurt wat anders te vinden op deze schijf.
Heb ik al gezegd dat iedere psyched-out stonerdoomster deze plaat moet gaan aanschaffen? Zo niet, dan bij dezen, want Ufomammut heeft jullie zojuist het album van het jaar geschonken!
Score: 
85/100
Label:
Neurot Recordings, 2017
Tracklisting:
- Babel
- Warsheep
- Zodiac
- Fatum
- Prismaze
- Core
- Wombdemonium
- Psyrcle
Line-up:
- Urlo – Bas, Keyboard, Zang
- Poia – Gitaar, Keyboard
- Vita – Drum
Links: