Trancelike Void – Silhouettes of Misery
Down the Road Productions, 2010
Trancelike Void kan mij al krijgen sinds hun debuut Destroying Something Beautiful, hetwelke is blijven groeien als een kwaadaardige tumor in mijn cd-selectie. De EP Unveiling the Silent Arms of Despair werd een logische opvolger, dit Silhouettes of Misery daarintegen… niet, ook al werd dit album in de zomer van 2008 opgenomen, nog voor The Silent Arms of Despair dus. Het moet trouwens gezegd worden, dit album is verschenen op Down the Road Productions. Dat is een onderdeel van Elitmusik, een nieuwe Belgische/Zweedse alliantie in duistere cultuur, gekanaliseerd in muziek, literatuur en allerhande randverschijnselen in een wit omhulsel. Benieuwd!
Ik gaf het al aan, Trancelike Void is niet langer de depressief klinkende black metal-band met mergpijn veroorzakend gekrijs. Net als Hypothermia maakt Trancelike Void nu akoestische gitaarmuziek zonder vocalen. Naturistisch, vrij minimalistisch, ingetogen en subtiel repetitief. Het niet kunnen vatten van de zin van de van voorbijgaande aard zijnde gedachten en angsten die in een vertraagde en herhaaldelijke cyclus van akkoorden en patronen duidelijker worden… flitsen van psychose en de angst voor een nieuwe aanval, veruitwendigd in klanken… zo voelt Silhouettes of Misery aan.
Meer dan ooit is men met dergelijke muziek verder aan het afwijken van de “typische” psychotische black metal die deviant gedrag en dito gedachtengangen eerder uitlokt dan tot rust brengt. Hier is het omgekeerde waar, het wordt
een mindfulness-sessie voor verknipte zielen doorheen de spanning tussen de dagdagelijkse afstompende realiteit en de verziekte belevingswereld die de makers bezitten. Bezint dan ook voor u luistert of u open staat voor dergelijke ervaring. En verwacht geen healing, dit is springen zonder landen.
Tracklisting:
- Paranoid Melancholy
- One Bridge Drowned
- Blood
- An Essence of Tragedy
Line-up:
- S. – Guitar, Bass, Vocals
- C. – Drums
Links: