Thy Art Is Murder – Hate
Nuclear Blast, 2012

Ik bof toch maar, na een paar teleurstellingen de afgelopen dagen, heb ik nu een wrede plaat opstaan, van het Australische Thy Art Is Murder, en meer is in het verschiet. Dikke vette deathcore, door een pot death metal gehaald en vervolgens met een bruut sausje overgoten.

Frapant feitje is dat ik er wat zeer gelijkende stukken uithaal met Infant Annihilator die collega Bart onlangs onder de aandacht bracht. Trek bij Thy Art Is Murder wel een paar basdrumaanslagen per minuut van het geheel af trouwens. Luister maar eens naar The Purest Strain Of Hate, dan begrijp je vanzelf wat ik bedoel. Niet erg hoor, want ik hoor in deathcore liever vergelijkingen van dat kaliber bruutheid dan de wat meer softere touch.

Thy Art Is Murder is natuurlijk al lang geen onbekende meer. The Adversery, langspeler nummer één van de band, heb ik hier ook nog ergens liggen. Daartussen- en voor zat nog een enkele demo en EP. Misschien hebben sommige van onze lezers ze onlangs nog in Willemeen zien optreden, daar stonden ze 26 februari jongstleden met Here Comes The Kraken in het voorprogramma.

Goed, om een lang verhaal nog langer te maken, met Hate haal je een razende pot deathcore in huis die niet alleen teert op überdiepe breaks maar ook technisch hakt, zaagt, beukt, plompt en ragt. Een zeer sterke plaat, waarop ten opzichte van het ouder werk zeker wat verbeteringen zijn te vinden. Het is strakker geworden, de segmenten zijn afwisselender en sluiten beter op elkaar aan. Tekstueel en vocaal is er een vooruitgang te bespeuren, alsmede in de ritmesectie. Minimaal minpuntje is dat de tracks allemaal met elkaar verweven lijken als het album compleet afgespeeld is, wat met andere woorden betekent dat er misschien iets meer variatie in had gemogen. Voor het deathcore-genre is het wel een enorme aanwinst.

Tracklisting:

1. Reign Of Darkness
2. The Purest Strain Of Hate
3. Vile Creations
4. Shadow Of Eternal Sin
5. Immolation
6. Infinite Forms
7. Dead Sun
8. Gates Of Misery
9. Defective Breed
10. Doomed From Birth

Line-up:

• Chris McMahon – Zang
• Andy Marsh – Gitaar
• Tom Brown – Gitaar
• Sean Delander – Basgitaar
• Lee Stanton – Drums

Links:

• Thy Art Is Murder Facebook
• Nuclear Blast

Thy Art Is Murder – Hate
Halfcut Records, 2012

Eén van de beste bands in een genre dat me al bij al niet ligt. Samen met State of East London is Thy Art Is Murder mijn favoriete Australische (technische) deathcoreband. Hun nieuwe album Hate is zo deathcore als deathcore maar kan zijn, op hoog niveau.

Weinig tot geen verrassingen dus, maar wat ze brengen is indrukwekkend. De zanger klinkt bruter dan ooit, afwisselend gure screams en grunts de wereld in gooiend. Qua gitaarwerk krijg je dodelijk efficiënt ritmisch gegroove en messcherp slaggitaarwerk, ieder nummer opnieuw hetzelfde aanbod aan techniek, hier en daar aangevuld met een solo (The Purest Strain of Hate) en wat death metal-gerag. Hoogtepunt van de plaat is de drummer, die alsof het de normaalste zaak van de wereld is fills, breaks en typische deathcore-machinegeweerblasts uit zijn mouwloze armen schudt. Het lijkt soms wel heel erg de kant van Decapitated op te gaan, ze maken er ook geen geheim van, maar aangezien dit genre voor de helft opgebouwd is op die band gaan we daar maar niet moeilijk over doen.

Qua deathcore komt er bij mij niet veel in, deze dus wel. Genreliefhebbers die Whitechapel adoreren en deze band niet als kiddycore beschouwen zullen het probleemloos integreren in hun playlists.

Tracklisting:

1. Reign of Darkness
2. The Purest Strain of Hate
3. Vile Creations
4. Shadow of Eternal Sin
5. Immolation
6. Infinite Forms
7. Dead Sun
8. Gates of Misery
9. Defective Breed
10. Doomed from Birth

Line-up:

• Lee Stanton – Drums
• Sean Delander – Bass
• Chris McMahon – Vocals
• Andy Marsh – Guitars
• Tom Brown – Guitars

Links:

• Thy Art Is Murder Facebook
• Halfcut Records Facebook