The Quill – Hooray! It’s a deathtrip
‘Voodoo Caravan’, de vorige cd van The Quill, is het soort album dat nog wekelijks zijn weg vindt naar mijn cd-speler. Meer nog, ik beschouw ‘Voodoo Caravan’ als één van de meest ondergewaardeerde platen van de laatste jaren. Wat een songs stonden hierop! En wat een immens goeie zanger is die Magnus Ekwall!
The Quill stond nu dus voor de, in mijn ogen onmogelijke, taak om dat album te overtreffen. ‘Hooray! It’s a deathtrip’ is een cruciale plaat voor The Quill. Niets werd aan het toeval overgelaten: voor het eerst werkt de band met een extern managment en men heeft de gerenommeerde producer Daniel Bergstrand aangetrokken om deze nieuwe langspeler van het gewenste geluid te voorzien.
De vraag is nu natuurlijk: “Zijn ze in hun missie geslaagd?”
Een simpel antwoord op die vraag heb ik helaas niet voorhanden. Dat komt omdat ik er eigenlijk nog niet uit ben of dit ‘Hooray! It’s a deathtrip’ nu beter is dan zijn voorganger(s). Aan de ene kant denk ik van wel: de songs zijn volwassener, het geluid is beter en de band heeft zijn best gedaan om hun nummers prima te arrangeren. Anderzijds mis ik een beetje het heilige vuur die hun vorige platen wel hadden. Ik mis de zompige productie, de ongecompliceerdheid en de pakkende songs van weleer. Ik heb de indruk dat er over dit album iets te veel is nagedacht. Let wel, op zich is de band nog steeds goed bezig. De vette rock is wederom beïnvloed door Black Sabbath, Led Zepellin en Mountain en ook nu weet de band hiervan een uniek geheel te boetseren, maar ergens heb ik de indruk dat men alles op alles heeft gezet om toch maar door te breken. Kon je op de ‘Voodoo Caravan’ en ‘Silver Haze’ nog lekker loos gaan op geniale soli van Christian Carlsson of heerlijk gedijen op psychedelische passages, nu lijkt alles meer gedoseerd in functie van de songs en hun arrangementen.
Misschien is dit een groeiplaat, ik weet het niet, maar momenteel verkies ik toch hun eerdere werk boven ‘Hooray! It’s a deathtrip’. Begrijp me ook niet verkeerd, deze schijf heeft zijn momenten en ‘Hooray! It’s a deathtrip’ staat zeker in mijn top 10 van dit jaar, maar nummer één zal ie toch ook niet halen. Een goeie cd dus, maar ik raad mensen die deze band niet kennen aan zich eerst even te gaan verdiepen in één van de vorige drie releases. Fans van Spiritual Beggars, Grand Magus en aanverwanten weten waaraan ze deze maand hun geld moeten spenderen. Net geen ‘hooray’ dus.
Tracklisting:
- Spinning Around
- Nothing Ever Changes
- Come What May
- Too Close to the Sun
- Hand Full of Flies
- American Powder
- Hammerhead
- Giver
- Man Posed
- Because I’m God
- Control
Line-up:
- Magnus Ekwall – vocals
- Christian Carlsson – guitar
- Roger Nilsson – bass
- George ‘Jolle’ Atlagic – drums
Links: