The Projectionist – Visits From The Nighthag Part 2

Geschreven door op 03-07-2019 om 21:37.

Slaapverlamming is geen pretje. De Nighthag is een heks die voor slaapverlamming zorgt. Niet echt natuurlijk, maar volgens de sprookjes. Wat ook geen pretje is, dat is deze release van het Canadese The Projectionist. Epic black metal opera beloofde de band. En alles wat ik kreeg was dit matige Mayhem-imitatieproject.

Vier volledige albums sinds 2019. Dat is best knap, laten we eerlijk zijn. Het vorige album werd vrij goed ontvangen. Het was experimenteel, creatief en anders. Nog een tijdje doormodderen resulteert in dit album, dat bestaat uit horrorkeyboards, prima riffs, afwisselend drumwerk en Gollum op de vocalen.

Nietsvermoedend beginnen we met het intro. Een spookachtige sfeer volgt, met dun gemixte gitaren over heldere drums. Gollum begint daarna zijn verhaal. De intro ís het nummer blijkbaar. Het gaat over in een werkelijk tenenkrommende keelabominatie, onder een weinig sfeermakend sfeerstukje. Het is vooral lachwekkend. Ik prijs eenieder die dit zonder lachen uit kan luisteren.

Misschien was het allemaal slechts het begin? Wordt het vanaf nu beter? Dat wordt het wel gelukkig. In Dormancy Where Ripe Targets Lay begint met een Mayhem-gevoel. Er schreeuwt iemand door de muziek heen, waarvan ik had gehoopt dat deze persoon inmiddels zijn stem was kwijtgeraakt. Helaas niet, en of dat nog niet genoeg is komt er ook nog een mevrouw meepraten. Het wordt er niet beter op. Terwijl het muzikaal de potentie heeft om impact te maken. Maar mensen, wie heeft in godsnaam die vocalen zo slecht gemixt? The Globe Theater heeft nog best wat lekkere riffs in de aanbieding en het gitaargeluid is prettig. De songwriting kan nog wat beter door met name in het drumwerk meer logische dynamiek aan te brengen. Soms is het wat té dynamisch namelijk, zoals halverwege Blitzkrieg Craft bijvoorbeeld. Het doel van deze dynamiekwissels blijft dan onduidelijk. 

Het is jammer dat de vocalist dit album totaal heeft verkracht met zijn gekke strapatsen. En waarom staan die zo hard/slecht in de mix? Wie het weet mag het zeggen. Waar het vorige album nog op de grens van idioot/geniaal wist te balanceren, is The Projectionist nu helaas over de grens heengegaan. In de verkeerde richting. Dit is wat er gebeurt als je Pensées Nocturnes op flakka aantreft.

Score:

50/100

Label:

Appalachian Noise Records, 2019

Tracklisting:

  1. “So, Tell me Sir”
  2. In Dormancy Where Ripe Targets Lay
  3. Release from the Prison of Flesh
  4. The Globe Theater
  5. Blitzkrieg Craft
  6. Bandages over Boards
  7. Weapon Phased Through

Line-Up:

  • Lörd Matzigkeitus – Stemgeluid
  • Parageist – Gitaar
  • Orpheus – Basgitaar, orkestratie
  • Malphas – Drums
  • Clytemnestra – Solo piano, koor

Links: