The Funeral Portrait – Greetings From Suffocate City

Geschreven door op 26-09-2024 om 23:33.

The Funeral Portrait wist de heer Spencer Charnas van het magistrale Ice Nine Kills te strikken om de openingstrack van hun nieuwste plaat, Greetings From Suffocate City, vol te komen kelen. Nu, deze Amerikaanse emo/metalcore vrienden zijn al jaren geen onbekende meer in de scene en het is dan ook niet onlogisch dat naast de heer Charnas nog kerels als Bert McCracken (The Used) of een Danny Worsnop (Asking Alexandria) voorbij komen fietsen. Wanneer je dan ook nog eens in staat bent samen te werken met onder andere Johnny Andrews (Three Days Grace, Motionless In White, Halestorm) en Lee Rouse (Third Eye Blind) om dan te gaan mixen en masteren bij Joseph McQueen (Bad Wolves, From Ashes To New, As I Lay Dying), dan weet je het wel.

De heren zijn me ondanks bovenstaande adelbrieven onbekend. Je mag het gerust bedenkelijk vinden zeker gezien het feit dat de band al meer dan tien jaar bestaat. In 2014 kwam immers de eerste EP, For The Dearly Departed uit. De meest recente release betrof Beyond the Abyss (Vol. 1) ook een EP uit 2023. Of er ooit een Vol. 2 verschenen is, kan ik je jammerlijk niet vertellen.

Ik ben wel te vinden voor een portie goed doordachte en goed uitgevoerde emo/metalcore. Alles staat of valt voor mij niet met het productionele maar vooral met de combinatie cleane en robuuste, agressieve vocalen. Er mag, nee, er moet voldoende melodie zijn en de nummers, er staan er maar liefst veertien op dit album, dienen ook in je gehoorgang te blijven hangen. Dat lijkt in ieder geval wel te lukken op de openingstrack. De typische Charnas-vocalen worden goed afgewisseld met emo/metalcore- maar ook rockgerichte gitaarpartijen. De typische melancholische brugpartijen maken Suffocate City tot een aangename eerste kennismaking. Je kan je bij het horen van de muziek van deze heren goed voorstellen hoe ze zich op een podium presenteren daar heb je op zich de bijgevoegde fotomaterialen niet voor nodig. De nodige elektronische (bij-)geluiden zijn op dit type van platen obligaat aanwezig. Nummers als Blood Mother of Holy Water (een nummer dat wat Asking Alexandria-achtige ondertonen heeft) worden er wat mee doorspekt. Het klinkt niet allemaal even lekker zoals op het stampende en licht dampende Doom And Gloom, het stralende Chernobyl of het naar Britpop ruikende Dopamine, maar toch.

De bijdrage van Worsnop wordt gesmaakt. Hij tilt een matig nummer als Dark Thoughts toch naar een meer dan degelijk niveau. Ze maken er beiden zelfs een kleine oorwurm van. Ben je lelijk wanneer je huilt of weent? Daar ben ik toch niet zo van overtuigd, je laat dan net zien wie je echt bent, toch? De heer McCracken geeft er een geheel eigen draai aan, aan deze thematiek, hij doet dat samen met The Funeral Portrait op een aangename wijze. Eva Under Fire maakt dan weer indruk met de heldere keelklanken op Voodoo Doll. Een nummer dat je na één luisterbeurt al aardig weet mee te lippen.

Dit Amerikaanse The Funeral Portrait is er met Greetings From Suffocate City in geslaagd me toch te overtuigen van hun emo/metalcorekwaliteiten. De heren halen weliswaar niet het niveau van Ice Nine Kills maar ze doen toch hun stinkende best. De plaat kon wel wat compacter, veertien nummers is toch te veel van het goede.

Score:

75/100

Label:

Better Noise Records, 2024

Tracklisting:

  1. Suffocate City (ft Spencer Charnas)
  2. Blood Mother
  3. Doom And Gloom
  4. Holy Water
  5. Dark Thoughts (ft Danny Worsnop)
  6. You’re So Ugly When You Cry (ft Bert McCracken)
  7. Chernobyl
  8. Dopamine
  9. Voodoo Doll (ft Eva Under Fire)
  10. Happier Then You
  11. Alien
  12. Generation Psycho
  13. Stay Weird
  14. Hearse For Two

Line-up:

  • Jennings – Zang
  • Cody Weissinger – Gitaar
  • Caleb Freihaut – Gitaar
  • Robert Weston – Bas
  • Homer Umbanhower – Drum

Links: